1920 Канстытуцыя Эстонскай Рэспублікі
Канстыту́цыя Эсто́нскай рэспу́блікі 1920 року — першая канстытуцыя Эстонскай рэспублікі, прынятая Эстонскім устаноўчым сходам 15 чэрвеня 1920.
Набыла моц 21 сьнежня таго ж року.
Гэтая канстытуцыя — адзіная, якая была прынятая не на рэфэрэндуме, у адрозьненьне ад пазьнейшых канстытуцыяў 1934 і 1938 рокаў.
Канстытуцыя ўвасобіла ідэі Русо пра нацыянальны сувэрэнітэт. Адной зь яе істотных адметнасьцей было прызнаньне фундамэнтальных правоў асобы. Улада была падзеленая на судовую, выканаўчую і заканадаўчую ў адпаведнасьці з прынцыпамі Мантэск’ё. Канстытуцыя надавала пашыраныя магчымасьці грамадзянскім ініцыятывам і волевыяўленьню. Кіраўніком дзяржавы зьяўляўся старшыня ўраду. Аднак аднапалатны парлямэнт меў надзвычайныя паўнамоцтвы над выканаўчай і судовай галінамі, што прывяло да нестабільнасьці і частых адставак ураду.
Глядзіце таксама
Вонкавыя спасылкі
| Эстонская Вікікрыніца зьмяшчае арыгінальныя матэрыялы, датычныя тэмы гэтага артыкула: |
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Канстытуцыя Эстонскай рэспублікі (1920), which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.