Габрыэль Руа (па-француску: Gabrielle Roy; 22 сакавіка 1909, Сэн-Баніфас, Манітоба, Канада — 13 ліпеня 1983, Квэбэк, Канада) — квэбэцкая франка-канадзкая пісьменьніца.
Габрыэль Руа | |
Gabrielle Roy | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзілася | 22 сакавіка 1909 Сэн-Баніфас, Манітоба, Канада |
Памерла | 13 ліпеня 1983 Квэбэк, Канада |
Сужэнец | Марсэль Карбот[d] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | пісьменьніца, настаўніца |
Гады творчасьці | 1945—1983 |
Жанр | раман, апавяданьне, паданьне[d] і аўтабіяграфія[d] |
Мова | француская |
Дэбют | 1945 |
Значныя творы | Bonheur d'occasion (1945), La Rivière sans repos (1970), Ces enfants de ma vie (1977) |
Узнагароды | прэмія «Фэміна»[d] (1947) прэмія Молсана[d] (1978) Prix Athanase-David[d] (1970) ганаровы доктар унівэрсытэту Ляваля[d] (1968) Прэмія генэрал-губэрнатара за ангельскамоўны твор[d] (1957) Прэмія генэрал-губэрнатара за ангельскамоўны твор[d] (1947) адзначаная гістарычная асоба[d] (8 сакавіка 2021) Асоба нацыянальнай гістарычнай значнасці[d] (28 сакавіка 2009) літаратурная прэмія генэрал-губэрнатара[d] (1947) літаратурная прэмія генэрал-губэрнатара[d] (1957) літаратурная прэмія генэрал-губэрнатара[d] (1977) |
Габрыэль Руа нарадзілася ў Сэн-Баніфасе (цяпер гэта частка места Вініпэгу). Навучалася ў акадэміі Сэн-Жазэфа на настаўніцу. Настаўнічала ў вясковых школах Манітобы. У 1937 годзе едзе ў Эўропу (Лёндан, пазьней Парыж), дзе вывучае тэатральнае майстэрства. Але яе больш вабіць літаратура. Пачынае друкавацца ў францускае газэце Je suis partout. У 1939 годзе ў прадчуваньні вайны вяртаецца ў Канаду. З 1939 працуе ў Манрэалі журналісткай і працягвае пісаць. У 1945 становіцца вядомай пісьменьніцай і цалкам аддаецца пісьму. У 1947 пабралася шлюбам з доктарам Марсэлям Карботам. З 1947 па 1950 разам з мужам вандруе па Эўропе. У 1952 годзе пара перабіраецца ў места Квэбэк, дзе жыве да сьмерці ў 1983 годзе.
Габрыэль Руа лічыцца адной з найбольш папулярных паваенных франкамоўных пісьменьнікаў Канады.
Цытата з раману пісьменьніцы «La Montagne secrète» (Сакрэтная гара) месьціцца на купюры 20 канадыйскіх даляраў: "Nous connaîtrions-nous seulement un peu nous-mêmes, sans les arts? " // «Could we ever know each other in the slightest without the arts?» (Ці ведалі б мы сябе крыху, каб не мастацтва?) .
Дэбютавала ў 1945 годзе з сталым пазьней культавым раманам «Bonheur d’occasion» (Выпадковае шчасьце ці Ўжытае шчасьце). У першым гарадзкім квэбэцкім рамане паўстае рэалістычны партрэт жыцьця жыхароў Сэн-Анры, працоўнага раёну Манрэаля. Пісьменьніца да ўсяго прыцягнула ўвагу чытацтва да маргіналізацыі квэбэкцаў і наагул франкамоўных канадыйцаў у параўнаньні з англамоўнымі грамадзянамі. Раман атрымаў некалькі ўзнагародаў: францускую прэмію Femina ў 1947 і мэдаль Франка-канадыйскай Акадэміі. Пераклад твору на ангельскую мову быў пасьпяхова прададзены ў ЗША. Раман быў перакладзены на некалькі моваў. Гэта прыцягнула столькі ўвагі, што аўтарка на пэўны час вярнулася жыць на Захад Канады, каб пазьбегнуць увагі і рэклямы.
Таксама пісала для дзяцей. Шмат твораў пісьменьніцы, асабліва аўтабіяграфічнага характару, былі апублікаваныя пасьля сьмерці: напрыклад, «La Détresse et l’Enchantement» (1984), «Le temps qui m’a manqué» (1997).
Раманы:
● Bonheur d’occasion (1945),
● La Petite Poule d’Eau (1950),
● Alexandre Chenevert, caissier (1954),
● Rue Deschambault (1955),
● La Montagne secrète (1961),
● La Route d’Altamont (1966),
● Ces enfants de ma vie (1977).
Зборнікі навэляў і апавяданьняў:
● La Rivière sans repos (1970),
● Cet été qui chantait (1972), апавяданьні
● Un jardin au bout du monde (1975), навэлі
● Ely! Ely! Ely! (1979), навэлі
● De quoi t’ennuies-tu, Éveline? (1982), навэлі
Эсэ:
● Fragiles lumières de la terre (1978).
Дзіцячая літаратура:
● Ma vache Bossie (1976),
● Courte-Queue (1979).
Пасьмяротныя творы:
● La Détresse et l’Enchantement (1984), аўтабіяграфія
● L’Espagnole et la Pékinoise (1987),
● Ma chère petite sœur. Лісты Бэрнадэт 1943—1970 (1988)
● Le temps qui m’a manqué (1997), аўтабіяграфія
● Contes pour enfants (1998), (2000)
● Le Pays de Bonheur d’occasion et autres écrits autobiographiques épars et inédits (2000)
● Mon cher grand fou… Лісты Марсэлю Карботу 1947—1979 (2001)
● Ma petite rue qui m’a menée autour du monde (2002)
● Femmes de lettres. Лісты Габрыэль Руа сваім сяброўкам 1945—1978 (2005)
● Rencontre et entretiens avec Gabrielle Roy 1947—1979 (2005)
● Heureux les nomades et autres reportages (2007)
● Cet été qui chantait, suivi de deux contes pour enfants (2012).
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Габрыель Руа, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.