Этналёгія: грамадзкая навука па вывучэньні этнасаў

ἔθνος + λόγος — народ + вучэньне) — навука, якая вывучае народы (этнасы) і іншыя этнічныя супольнасьці, іх генэзіс, побыт, культурна-гістарычныя асаблівасьці. Станаўленьне этналёґіі адбывалася ў другой палове 19 стагодзьдзя і было зьвязанае з эвалюцыйнай школай (Э. Таймлер, Л. Морган і інш.), якая сыходзіла з ідэяў адзінства культуры чалавецтва. З канца 19 стагодзьдзя дасьледуе рэгіянальныя ўплывы і ўзаемаўплывы (дыфузіянізм, культурна-гістарычная школа).

Разьвіцьцё тэарэтычнай этналёґіі ў 20 стагодзьдзі зьвязанае з канцэпцыямі Э.Дзюркгейма, З.Фройда, Л.Леві-Бруля, Б.Маліноўскага, А.Радкліф-Браўна, К.Леві-Строса і інш.

Асноўны прадмет этналёґіі — адметныя рысы традыцыйнай культуры этнасаў, г.зв. звычаі, народнае мастацтва, пасяленьне, жыцьцё, адзеньне, прылады працы, промыслы, рамёствы і да т. п. Этналёґія вывучае матэрыяльную і духоўную культуру, этнічную самасьвядомасьць, мэнтальнасьць, нацыянальны характар, лад жыцьця розных народаў і інш.

У той час, як этнаграфія пазначае апісальную дысцыпліну, этналёгія — агульнатэарэтычная навука, якая часьцяком займаецца вырашэньнем агульных народазнаўчых праблемаў. Аднак, пэўна, этналёгія можа дастасоўваць мэтады збору й апісаньня, як і этнаграфія не выключае абагульненьяў тэарэтычнага пляну.