Лю́двік Тэадо́равіч Нарбут гербу «Трубы» (7 верасьня 1832, в.
ст. 26 жніўня] 1832, в. Шаўры, Лідзкі павет, Расейская імпэрыя — 4 траўня 1863, в. Дубічы) — вайсковец, адзін з кіраўнікоў нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—64 гадоў на тэрыторыі былога Вялікага Княства Літоўскага.
Людвік Нарбут | |
герб «Трубы» | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 7 верасьня 1832 в. Шаўры, Лідзкі павет, Расейская імпэрыя |
Памёр | 4 траўня 1863 в. Дубічы |
Пахаваны | Ракавіцкія могілкі |
Род | Нарбуты |
Бацькі | Тэадор Нарбут Крысціна з Садоўскіх[d] |
Дзейнасьць | афіцэр |
Людвік Нарбут нарадзіўся 7 верасьня 1832 году ў вёсцы Шаўрах (сёньня Вярэнаўскі раён Гарадзенскай вобласьці Беларусі) у сям’і архітэктара, інжынэра і вядомага гісторыка Літвы Тэадора Нарбута і Хрысьціны-Кацярыны з роду Садоўскіх. Меў яшчэ братоў Аляксандра, Францішка, Баляслава, Станіслава і сёстраў Яну, Амелію і Тэадору.
Вучыўся ў Лідзкай павятовай вучэльні, потым у Віленскай губэрнскай гімназіі (1846—1850), дзе ў канцы 1850 году быў арыштаваны за спробу стварыць «общество патриотов с целью произвести восстание». 17 сакавіка 1851 году публічна пакараны розгамі і аддадзены ў жаўнеры.
Служыў на Каўказе, удзельнік Крымскай і Каўкаскай войнаў. 8 верасьня 1855 году за гераізм у бітве з туркамі каля Курук-Дара атрымаў чын унтэр-афіцэра. 29 верасьня 1857 году за баявыя заслугі яму надаюць афіцэрскі чын прапаршчыка. Праз год за «выдатную мужнасьць» у паходзе на форт Купрыс-Шаво адзначаны ордэнам Сьвятой Ганны IV ступені і памятным мэдалём Сьвятога Георгія з надпісам «За мужнасьць».
З 1859 году ў адстаўцы. Вярнуўся на радзіму ў пачатку красавіка 1860 году. Жыў у бацькі, вёў гаспадарку. Калі ажаніўся, пасяліўся ў маёнтку Сербянішкі непадалёк ад Шаўроў. Меў жонку Амэлію.
У пэрыяд падрыхтоўкі паўстаньня прыхільнік партыі «чырвоных», зьвязаўся з К. Каліноўскім, бываў на кансьпіратыўных сходах. У падпольнай арганізацыі выконваў абавязкі акруговага арганізатара. Адным зь першых арганізаваў партызанскі атрад на Беларусі, зь якім 3 месяцы (люты — красавік 1863) пасьпяхова вёў барацьбу супраць карнікаў. 13 лютага загадам Віленскага рэвалюцыйнага камітэту быў прызначаны вайсковым начальнікам Лідзкага павету. Абвясьціў маніфэст аб спыненьні павіннасьцяў і надзеле сялянаў зямлёй. Ад паўстанцкіх уладаў меў званьне палкоўніка. Загінуў у баі ў Дубіцкім лесе над ракой Котраю (цяпер на тэрыторыі Летувы).
Людвік Нарбут — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Людвік Нарбут, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.