Л: кірылічная літара

Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.

Літара кірыліцы Л
Л Ʌ
Выява
Першы варыянт напісаньня літары «Л» (Л л) Другі варыянт напісаньня літары «Л» (Ʌ ʌ)
◄ Ї Й Ј К 'Л' Љ М Н Њ ►
У лацінцы	Ł · ł
Зьвесткі
Тып	;
Гук	[l]
Кадаваньне
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter el cyrillic small letter el
Юнікод	Л: U+041B л: U+043B
HTML	Л‎: Л, Л л‎: л, л
UTF-16	Л‎: 0x41B л‎: 0x43B
URL-код	Л: %D0%9B л: %D0%BB
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля» — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.