1996 Замірэньне Расеі І Ічкерыі

Было падставай для замірэньня й вываду расейскага войска зь Ічкерыі. Абазначыла заканчэньне Першай расейска-чачэнскай вайны. Падпісана пад ціскам чачэнскага войска, якое ўсімі сіламі спрабавала прымусіць Расею да вываду войскаў з Чачэніі шляхам баёў за Грозны, Аргун і Гудэрмэс. Прадугледжвала дасягненьне да 31 сьнежня 2001 году Пагадненьня аб асновах узаемінаў, «якія вызначаюцца ў адпаведнасьці з агульнапрызнанымі прынцыпамі і нормамі міжнароднага права».

• Аляксандар Лебедзь — расейскі пісар Рады бясьпекі Расеі
• Сяргей Харламаў — намесьнік расейскага пісара Рады Бясьпекі Расеі
• Аслан Масхадаў — начальнік Найвышэйшай вайсковай рады Ічкерыі
• Саіт Хасан Абумусьлімаў — намесьнік прэзыдэнта Ічкерыі

22 жніўня 1996 г. у сяле Новыя Атагі(ce) (Шалінскі раён(en)) начальнік Найвышэйшай вайсковай рады Ічкерыі Аслан Масхадаў і сакратар Рады бясьпекі Расеі Аляксандар Лебедзь падпісалі Пагадненьне аб неадкладных захадах па спыненьні агню і баявых дзеяньняў у г. Грозны і на тэрыторыі Чачэнскай рэспублікі. Пры гэтым расейскі бок абавязаўся ажыцьцявіць «вывад фэдэральных войскаў з тэрыторыі Чачэнскай рэспублікі» да канца жніўня.

Вынікам угоды быў вывад расейскага войска з Ічкерыі й канец Першай расейска-чачэнскай вайны. 12 траўня 1997 г. у Маскве прэзыдэнты Ічкерыі і Расеі Аслан Масхадаў і Барыс Ельцын адпаведна падпісалі на расейскай мове Дамову аб міры і прынцыпах узаемінаў(en), якая набыла моц у дзень падпісаньня. Дамоўныя бакі ўзялі на сябе абавязкі:

1. «назаўсёды адмовіцца ад прымяненьня і пагрозы прымяненьня сілы пры вырашэньні ўсялякіх спрэчных пытаньняў»;
2. «будаваць свае дачыненьні ў адпаведнасьці з агульнапрызнанымі прынцыпамі і нормамі міжнароднага права».

На думку амэрыканскага прафэсара юрыспрудэнцыі Фрэнсыса Бойла, паводле дамовы Расея дэ-факта прызнала Ічкерыю згодна з нормамі міжнароднага права

Аднак у 1999 годзе пачалася Другая расейска-чачэнская вайна.

• Здымак подпісу ўгоды

Гэта — накід артыкула па гісторыі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.