Дняпроўска-Бужанскі Канал

Будаваўся ў 1846—1848 гадох. Агульная даўжыня 196 км, штучная частка шляху (ад Кобрыню да вёскі Дубае на Піне) 110 км.

На канале стаіць мястэчка Антопаль і гістарычнае мястэчка Гарадзец.

Пралягае ў Берасьцейскім, Жабінкаўскім, Кобрынскім, Дарагічынскім, Янаўскім, Пінскім раёнах.

Вытокам канала ўмоўна лічыцца водападзельная лінія каля вёскі Селішча (у вусьці Белаазёрскага канала), дзе вада цячэ ў 2 кірункам — на захад і ўсход. Канал складаецца з 2 частак: адна належыць да Заходняга Буга (даўжыня 52 км), другая — да Прыпяці (даўжыня 58 км). Праходзіць роўнай, забалочанай раўнінай, перасечанай старымі рэчышчамі і асушальнымі канавамі. Асноўная крыніца падачы вады — яе перакід з Прыпяці праз азёры Валянскае, Белае і Белаазерскі канал.

Ёсьць 10 гідравузлоў, 14 вадаспускаў, 5 земляных плацінаў і 3 перапады. Канал не выходзіць да ракі Заходняга Бугу (у вусьці Мухаўца ёсьць плаціна дзеля павышэньня ўзроўню вады). Выкарыстоўваецца дзеля перавозкі на баржах мінэральнай сыравіны і будаўнічых матэрыялаў.

У XX стагодзьдзі асноўны аб’ём перавозак па канале прыходзіўся на жалезную руду, якую перавозілі з крывароскіх радовішчаў да Берасьця і далей, па чыгунцы, да мэталюргічных камбінатаў Нямецкай Дэмакратычнай Рэспублікі. Па аб’яднаньні Нямеччыны грузаабарот па канале скараціўся больш як у 15 разоў.

• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — 527 с. — ISBN 985-11-0041-2