Дзяля́цічы — вёска ў Беларусі, на левым беразе Нёману.
Уваходзяць у склад Любчанскага пассавету Наваградзкага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2008 год — 213 чалавек. Знаходзяцца за 30 км на паўночны захад ад Наваградку, за 55 км ад чыгуначнай станцыі Наваельня; на шашы Любча — Уселюб.
Дзяляцічы лац. Dzialacičy | |
Крыжаўзьвіжанская царква | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Гарадзенская |
Раён: | Наваградзкі |
Сельсавет: | Любчанскі |
Насельніцтва: | 213 чал. (2008) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1597 |
Паштовы індэкс: | 231423 |
Нумарны знак: | 4 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°49′0″ пн. ш. 26°0′0″ у. д. / 53.81667° пн. ш. 26° у. д. 26°0′0″ у. д. / 53.81667° пн. ш. 26° у. д. |
± Дзяляцічы | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Дзяляцічы — даўняе мястэчка гістарычнай Наваградчыны.
Згодна зь мясцовым вымаўленьнем тапонім гучыць як Далятычы. Афіцыйнае напісаньне — Дзяля́цічы.
Упершыню Дзяляцічы ўпамінаюцца ў 2-й палове XIV ст. як двор вялікіх князёў. У 1428 годзе вялікі князь Вітаўт перадаў паселішча сваёй жонцы Ўльяне. На мапе Т. Макоўскага 1613 году Дзяляцічы значацца як мястэчка. З XVII ст. маёнтак знаходзіўся ў валоданьні Радзівілаў.
У першай палове XVII ст. на тэрыторыі маёнтку Дзяляцічах існавалі кальвінскі збор, млын, бровар, карчма, агароды і стаў з садам. У мястэчку на 1652 год — Рынак (на 19 рынкавых пляцах жылі адныя хрысьціяне), 3 вуліцы (Наваградзкая, Уселюбская, Віленская), 101 двор, царква; на 1751 год — 69 двароў.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Дзяляцічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Любчанскай воласьці Наваградзкага павету. На 1807 год на Рынку былі 10 хрысьціянскіх і 7 юдэйскіх пляцаў, на 1828 год — 8 хрысьціянскіх і 10 юдэйскіх, а ў 1869 годзе Рынак засялялі толькі юдэі — 22 пляцы. Юдэйскіх двароў на 1869 год у мястэчку было 62, яны знаходзіліся на ўсіх вуліцах: Наваградзкай — 5, Уселюбскай — 13, Віленскай — 15, Любчанскай — 3, на Юрыдыцы — 4. У гэты час у Дзяляцічах налічвалася 75 двароў сялянаў, якія ўжо сталі ўласьнікамі сваіх зямель, а таксама 7 татарскіх двароў (5 зь іх разьмяшчаліся на вуліцы Наваградзкай, 2 — на Юрыдыцы). На 1819 год у мястэчку было 113 двароў, на 1859 год — 75, у 1870-я гады — 71, а таксама царква, школа і млын, 2 крамы. Паводле вынікаў перапісу 1897 году — 229 двароў, 2 царквы, 2 школы, крама, карчма, 2 млыны.
За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Дзяляцічы занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Дзяляцічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары мястэчка атрымалі Пасьведчаньні Народнага Сакратарыяту БНР. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Дзяляцічы ўвайшлі ў склад Беларускай ССР. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году яны апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У гэты час у мястэчку ўтварылася грэцка-каталіцкая парафія. Пры ёй дзейнічаў царкоўны хор, якім кіраваў дзяк Якуб Сямашка. У рэпэртуары хору былі таксама і беларускія народныя песьні. Некаторыя харысты пазьней трапілі ў знакаміты хор Рыгора Шырмы. З 1935 году тут працаваў душпастырам беларускі каталіцкі сьвятар бізантыйскага абраду а. Вячаслаў Аношка, які быў сябрам Рады Беларускага Экзархату Грэцка-Каталіцкай Царквы.
У 1939 годзе Дзяляцічы ўвайшлі ў БССР. Статус паселішча панізілі да вёскі. На 1971 год тут было 360 двароў, на 1993 год — 218, на 1997 год — 191.
У Дзяляцічах працуе школа.
За 4 км на захад ад Дзяляцічаў знаходзіцца помнік археалёгіі — курган.
This article uses material from the Wikipedia Беларуская (тарашкевіца) article Дзяляцічы, which is released under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 license ("CC BY-SA 3.0"); additional terms may apply (view authors). Зьмест даступны на ўмовах CC BY-SA 4.0, калі не пазначанае іншае. Images, videos and audio are available under their respective licenses.
®Wikipedia is a registered trademark of the Wiki Foundation, Inc. Wiki Беларуская (тарашкевіца) (DUHOCTRUNGQUOC.VN) is an independent company and has no affiliation with Wiki Foundation.