Гарадзенскае Ваяводзтва

Сталіца — места Горадня.

Утварылася па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793) на аснове Гарадзенскага і Мерацкага паветаў, спыніла сваё існаваньне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795).

Падзялялася на тры зямлі:

• Гарадзенскую: Гарадзенская, Азёрская, Тэалінская, Гоская, Квасоўская, Мастоўская, Эйсмантаўская, Ліпскай, Краснаборская, Каменская, Індурская, Лунянская, Вялікабераставіцкая, Рачкоўская, Выгерская, Філіпаўская, Праросьленская, Віжанская, Еленёўская, Краснапольская, Сейненская, Берніцкая, Янавецкая, Шніборская і Бакалараўская парафіі.
• Ваўкавыскую: складалася з ранейшых парафіяў, акрамя Ялаўскай, далучанай да Сакольскай зямлі, а таксама Рэплянскай і Ваўпянскай.
• Сакольскую: складалася з астатніх парафіяў Гарадзенскага павету, акрамя далучаных да Мерацкай зямлі.

На Вальным сойме было прадстаўленае двума сэнатарамі (ваяводам і кашталянам) і шасьцю пасламі (два з кожнай зямлі).

Ваяводы:

• Антоні Сухадольскі (7.3.1794, намінаваны з кашталяна мерацкага — 1795)

Кашталяны:

• Казімер Вольмэр (намінаваны яшчэ ў Гарадзенскім павеце 12.1.1793, прывілей атрымаў 26.10.1793 — 1795)

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4