Вінцэнт Дмахоўскі: мастак

Пачатковую адукацыю атрымаў у Шчучынскім піярскім калегіюме (паводле некаторых зьвестак, таксама навучаўся ў Наваградку). У 1826 паступіў у Віленскі ўнівэрсытэт на літаратурны факультэт, адначасна браў урокі малярства ў Яна Рустэма.

Далучыўся да вызвольнага паўстаньня (1830—1831), па паразе якога мусіў эмігрыраваць у Прусію. Калі ў 1837 царскі ўрад аб’вясьціў амністыю, вярнуўся ў Вільню. Адкрыў майстэрню, якая зрабілася мастацкай школай, дзе навучаліся многія вядомыя майстры, у тым ліку А. Скірмунт і інш. Часта наведваў родавы маёнтак Нагародавічы. У 1855—1858 жыў у вёсцы Брацянка каля Наваградку.

Ажаніўся з Салямэяй Арлоўскай. У шлюбе меў сына Ўладзіслава, таксама маляра.

Сучасьнікі налічвалі больш за сотню пэйзажаў і жанравых карцін В. Дмахоўскага, якога называлі «Клёдам Лярэнам віленскіх ваколіц». Творчая спадчына мастака захоўваецца ў музэях Летувы і Польшчы.

На заказ Яўстаха Тышкевіча ў 1853 напісаў сэрыю відаў руінаў літоўскіх замкаў. Сярод іх «Руіны замка ў Лідзе», «Руіны замка ў Медніках», «Руіны замка на Троцкім возеры», «Руіны замка ў Гальшанах».

Аўтар рамантычных пэйзажаў «Радзіма» («Двор у Нагародавічах», 1843), «Вуліца ў Вільні», «Дом Міцкевіча ў Наваградку», «Сядзіба ў Туганавічах», «На начлезе», «Каля пераправы», «Наваградак», «Возера Свіцязь». Сярод маляўнічых работ таксама «Крыжакі пры аблозе крэпасьці Пуня» (1837), «Габрэйскае вясельле» (каля 1860-х).

Атрымаў вядомасьць як скульптар і сцэнограф. У 1850—1854 афармляў спэктаклі ў Віленскім мескім тэатры («Галька» Станіслава Манюшкі, «Італьянка ў Алжыры» Джаакіна Расыні, «Фаварытка» Гаэтана Даніцэці і інш.).

• Лаўрэш Л. Нагародавічы // «Наша Слова» № 49 (1044), 7 сьнежня 2011.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя. — 527 с. — ISBN 985-11-0041-2

  Вінцэнт Дмахоўскі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў