Вячаслаў Ракіцкі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ракіцкі.

13 кастрычніка 1953, в. Празарокі, Глыбоцкі раён, БССР) — беларускі пісьменьнік, мастацтвазнаўца, тэатральны і кінакрытык, сцэнарыст і рэжысэр дакумэнтальнага кіно, перакладчык, журналіст. Кандыдат мастацтвазнаўства.

Вячаслаў Ракіцкі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	13 кастрычніка 1953(1953-10-13) (70 гадоў) Празарокі, Пліскі раён, Полацкая вобласьць, БССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	перакладнік, пісьменьнік, журналіст
Узнагароды	Прэмія імя Алеся Адамовіча (ПЭН-цэнтар) (2019)

Скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту па спэцыяльнасьці «радыё і тэлебачаньне» і асьпірантуру Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Нацыянальнай акадэміі навук па спэцыяльнасьці «тэатральнае мастацтва».

Працаваў загадчыкам літаратурнай часткі і акторам у Беларускім тэатры юнага гледача, навуковым супрацоўнікам аддзелу тэатру Інстытуту мастацтвазнаўства і фальклёру НАН, рэдактарам па драматургіі Міністэрства культуры, загадчыкам аддзелу літаратуры і мастацтва літаратурна-драматычнай рэдакцыі Беларускага тэлебачаньня.

Як тэатразнаўца дасьледаваў гісторыю беларускага тэатру і нацыянальнай драматургіі, сцэнічныя жанры. Адзін з аўтараў трохтомнага акадэмічнага выданьня «Гісторыя беларускага тэатру». Як крытык аналізаваў тэатральны і кінапрацэс, бягучы рэпэртуар тэатраў, творчасьць актораў, рэжысэраў, драматургаў. Аўтар больш за 200 артыкулаў у пэрыядычных выданьнях і альманахах. Друкаваўся і выступаў з навуковымі дакладамі і мастацтвазнаўчымі аглядамі ў Японіі, Нямеччыне, Польшчы, Славакіі, Расеі, Украіне, Летуве, Латвіі, Эстоніі, Кіпры, Узбэкістане, Кыргызстане, іншых краінах. Быў сябрам прэзыдыюму Саюзу тэатральных дзеячаў і Беларускай асацыяцыі журналістаў, адзін са стваральнікаў Беларускага цэнтру Міжнароднага інстытуту тэатру.

З 1988 да 1999 гады працаваў у першым недзяржаўным «тоўстым» часопісе «Спадчына» — загадчыкам аддзелу, а пасьля і галоўным рэдактарам (1997—1999). Выданьне вярнула новай Беларусі сотні рэпрэсаваных ці скрадзеных у нацыі тэкстаў і дакумэнтаў. Гэтую ж справу працягвае на Радыё Свабода, сталым аўтарам якога зьяўляецца ад 1997 году. Разам з Вінцуком Вячоркам быў аўтарам перадачы «Неабжытая спадчына», а ў 2000 годзе распачаў праграму «Беларуская Атлянтыда», якая выходзіла ў этэр болей за дзесяцігодзьдзе. Выбраныя тэксты яе склалі кнігу «Беларуская Атлянтыда: Рэаліі і міты эўрапейскай нацыі», што выйшла ў сэрыі «Бібліятэка Свабоды ХХІ стагодзьдзя» ў 2006 годзе. У 2010 годзе пабачыла сьвет «Беларуская Атлянтыда. Кніга другая: Міты і брэнды калянізаванай нацыі». У 2011 годзе выйшла кніга «Сто адрасоў свабоды. 1980—2010», якая зьяўляецца першай спробай сыстэматызацыі беларускай гісторыі і геаграфіі, незалежнасьці і дэмакратыі.

Ад 2009 году супрацоўнічае з «Белсатам». Быў вядучым цыклаў дакумэнтальнага («Блізкая гісторыя: іншы погляд») і мастацкага («Кінаклуб») кіно. У 2010 годзе дэбютуе як рэжысэр дакумэнтальнага кіно. У суаўтарстве з Андрэем Куцілам зьняў для «Белсату» дакумэнтальныя стужкі «Даволі! Да Волі…» (50 хвілін, галоўная ўзнагарода кінафэстывалю ў Опузэне, Харватыя), «Выбар Саньнікава» (30 хвілін), «Дарога Статкевіча» (30 хвілін), «Каханьне па-беларуску» (30 хвілін, галоўная ўзнагарода 2-га Фэстывалю Мастацтва Факту ў Торуні, Польшча), шматсэрыйныя дакумэнтальныя цыклы «Сьцяна» (12 сэрыяў), «Краты» (10 сэрыяў), «Пераемнікі» (12 сэрыяў). У 2015—2016 гадах зьняў аўтарскі 40-сэрыйны дакумэнтальны цыкл «Сьведкі», які распавядае пра змаганьне за незалежную і дэмакратычную Беларусь у 1980 — 2000-х гадах.

Перакладае на беларускую мову польскую драматургію. У 2008 годзе пабачыў сьвет зборнік п’ес Славаміра Мрожака «Дом на мяжы».

Займаўся пэдагагічнай дзейнасьцю — выкладаў гісторыю тэатру і тэорыю драмы ў Беларускай акадэміі мастацтваў, Беларускім унівэрсытэце культуры, Інстытуце сучасных ведаў. Быў адным зь першых выкладчыкаў Беларускага гуманітарнага ліцэя імя Якуба Коласа.

Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў з 2008 году і Беларускай асацыяцыі журналістаў. Шмат гадоў быў сябрам Саюзу тэатральных дзеячаў, уваходзіў у яго кіроўныя органы. Адзін з арганізатараў Беларускага цэнтру Міжнароднага Інстытуту тэатра, ініцыятар і кіраўнік шэрагу міжнародных тэатральных ініцыятыў у Беларусі.

• Ляўрэат Прэміі імя Алеся Адамовіча (2019).

• Вячаслаў Ракіцкі на сайце СБП
• Творы Ракіцкага на Беларускай палічцы