Горад Бяроза: горад у Беларусі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Бяроза.

Адміністрацыйны цэнтар Бярозаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 29 441 чалавек. Знаходзіцца за 102 км на паўночны ўсход ад Берасьця, за 6 км ад чыгуначнай станцыі Бяроза-Картуская (лінія Берасьце — Баранавічы); на аўтамабільнай дарозе Кобрынь — Баранавічы.

Бяроза лац. Biaroza
Адноўленая брама і руіны кляштару картузаў
Герб Бярозы Сьцяг Бярозы
Першыя згадкі:	1477
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Берасьцейская
Раён:	Бярозаўскі
Плошча:	43,3 км²
Насельніцтва (2018)
колькасьць:	29 441 чал.
шчыльнасьць:	679,93 чал./км²
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1643
Паштовы індэкс:	225210
СААТА:	1208501000
Нумарны знак:	1
Геаграфічныя каардынаты:	52°32′0″ пн. ш. 24°58′57″ у. д. / 52.53333° пн. ш. 24.9825° у. д. / 52.53333; 24.9825 24°58′57″ у. д. / 52.53333° пн. ш. 24.9825° у. д. / 52.53333; 24.9825
Бяроза на мапе Беларусі ± Бяроза Бяроза
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://bereza.gov.by/

Бяроза Картуская — даўняе мястэчка гістарычнай Берасьцейшчыны. Да нашага часу тут захаваўся адзіны на абшарах Вялікага Княства Літоўскага кляштарны комплекс картузаў, колішні нэкропаль чарэйска-ружанскай лініі роду Сапегаў, помнік архітэктуры XVII ст., часткова зруйнаваны расейскімі і савецкімі ўладамі. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучаецца царква Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла, помнік архітэктуры XVIIII ст., часткова зруйнаваны Маскоўскім патрыярхатам. У 1934—1939 гадох, за польскім часам, у мястэчку дзейнічаў канцэнтрацыйны лягер для палітычных зьняволеных.

Тапонім Бяроза ўтварыўся ад назвы дрэва. Азначэньне Картуская зьявілася з прычыны існаваньня тут кляштару картузаў. За расейскім панаваньнем ужывалася назва Картуз-Бяроза (рас. Картуз-Береза). Мясцовыя варыянты назвы: Бэрэза, Быроза, на ідыш: Kartuz-Berezer, польск. Bereza Kartuska.

Асноўны артыкул: Гісторыя Бярозы

Вялікае Княства Літоўскае

Першы вядомы пісьмовы ўпамін пра Бярозу датуецца 1477 годам, калі Ян Гамшэй з сваёй жонкай Барбарай заснавалі тут касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы. Вёска ўваходзіла ў склад Сялецкай воласьці Берасьцейскага павету. На мяжы XV—XVI стагодзьдзяў Бяроза стала асяродкам гандлю. Вялікі князь Жыгімонт Стары выдаў дазвол М. Гамшэю на правядзеньне ў мястэчку штотыднёвых таргоў зь пятніцы да суботы.

 

У пачатку XVII стагодзьдзя Ян Паўлавіч Гамшэй прадаў Бярозу Льву Сапегу, канцлеру Вялікага Княства Літоўскага. У 1614 годзе маёнтак набыў харунжы Марцін Німіра. У 1617 годзе Леў Сапега выкупіў паселішча ў Марціна Німіры.

Леў Сапега фундаваў у Бярозе новы касьцёл, якому ў 1620 годзе надаў чатыры валокі ў вёсцы Лявошках, замацаваныя паўторна ў 1632 годзе. 9 ліпеня 1629 году ён выдаў жыдам ліст на свабоднае пражываньне ў мястэчку Бярозе. У гэтым лісьце Леў Сапега дазволіў збудаваць школу «ў гэтым мястэчку Бярозе, у якім, збудаваўшы школу, маглі б спакойна праводзіць свае набажэнствы». Побач зь юдэйскім малітоўным домам і касьцёлам у Бярозе існавала царква. Першыя зьвесткі пра яе зьмяшчаюцца ў дакумэнце 1618 году, у якім апісваюцца межы зямель касьцёла, а таксама ідзе гаворка пра землі «рускага папа з царквы».

Па сьмерці Льва Сапегі ў 1633 годзе Бяроза, згодна з тэстамэнтам, перайшла да яго старэйшага сына Яна Станіслава, маршалка Вялікага Княства Літоўскага, па сьмерці апошняга — да ягонага брата Казімера Льва. Казімер Леў Сапега фундаваў некалькі касьцёлаў і кляштараў, сярод якіх быў картускі кляштар у Бярозе. Закладка першага нарожнага каменя зь вялікай урачыстасьцю адбылася ў 1648 годзе, дзе прысутнічалі сам заснавальнік, а таксама біскуп луцкі Андрэй Гембінскі і рымскі нунцыюш ксёндз Ян дэ Торэс. Значэньне і статус Бярозы пад кіраўніцтвам картузаў не зьмянілася. Уладу ў мястэчку, згодна з загадам пракурора картузіі, выконваў кляштарны ўраднік.

 

У 1679 годзе кляштар атрымаў ад караля і вялікага князя Яна Сабескага прывілей на кірмаш у сьвята Адшуканьня Сьвятога Крыжа (паводле паданьня, кляштар заснавалі на месцы ў пушчы, дзе Леў Сапега знайшоў драўляны крыж у часе паляваньня), што спрыяла больш шырокім гандлёвым магчымасьцям мястэчка. Апроч кірмашу на Сьвятую Тройцу, у Бярозе Картускай адбываліся таргі ў дзень праваслаўнага Прычашчэньня.

За часамі Вялікай Паўночнай вайны ў канцы красавіка 1706 году каля Бярозы Картускай адбылася сутычка паміж расейскім і швэдзкімі войскамі. Апошнія па пераходзе Ясельды занялі мястэчка і кляштар, якіх спалілі і разрабавалі. Швэды захапілі некалькі манахаў з кляштару, за якіх потым атрымалі выкуп.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Бяроза Картуская апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Пружанскім павеце Слонімскай, з 1797 году Літоўскай, з 1801 году Гарадзенскай губэрні. У 1-й палове XIX ст. у мястэчку штогод праводзіліся 8 кірмашоў, працавалі 36 крамаў, 2 гарбарныя і суконная мануфактуры. У 1819 годзе пісьменьнік і публіцыст Юльян Урсын Нямцэвіч апісаў Бярозу ў сваёй кнізе «Падарожжа да Літвы». На 1824 год у мястэчку было 130 мяшчанскіх будынкаў і 20 жыдоўскіх, дзейнічаў кляштар і 2 царквы, працавала фабрыка.

Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе расейскія ўлады зачынілі кляштар картузаў за ўдзел манахаў у паўстаньнях 1794 і 1830—1831 гадоў. Інфраструктура кляштару, разам зь мястэчкам, перайшла да Ўправы дзяржаўнай маёмасьці Гарадзенскай губэрні. У пэрыяд 1860—1870-х гадоў паводле пастановы расейскіх уладаў значную частка будынкаў кляштару разабралі. Цэгла пайшла на пабудову вайсковых кашараў і царквы Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Бярозе Картускай, медзяныя лісты з касьцёла — у Горадню на дах царквы Аляксандра Неўскага расейскага вайсковага гарнізону.

На 1833 год у Бярозе Картускай было 204 драўляныя будынкі, працавалі 36 крамаў, суконная і 2 гарбарныя мануфактуры, штогод праводзілася 8 кірмашоў. Жыхары мястэчка падтрымалі нацыянальна-вызвольнага паўстаньне, 14 траўня 1863 году тут адбыліся сутычкі. З 1866 году расейскія ўлады разьмясьцілі ў Бярозе 151-ы Пяцігорскі пяхотны полк. На 1886 год у мястэчку быў 101 двор, дзейнічалі царква, капліца і 6 юдэйскіх малітоўных дамоў, працавалі валасная ўправа, пачатковая школа, паштовая станцыя, паравы, ветраны і конны млыны, 15 шынкоў. Паводле вынікаў перапісу 1897 году — 5 цагляных і 1070 драўляных будынкаў, дзейнічалі 2 царквы (прыходзкая і на могілках), капліца і 5 юдэйскіх малітоўных дамоў, працавалі мужчынская і жаночая народныя вучэльні, фэльчарскі пункт, аптэка. Хуткаму росту мястэчку паспрыяла будаваньне Маскоўска-Берасьцейскай чыгункі.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Бярозу Картускую занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

• Старая графіка Бярозы Картускай
•  
  Кляштар, 1743 г.
•  
  Кляштар, 1750 г.
•  
  Кляштар, XVIII ст.
•  
  Абмеры кляштару, 1837 г.

•  
  Н. Орда, 1861 г.
•  
  Паводле Н. Орды, 1875 г.
•  
  Б. Падбельскі, 1861 г.
•  
  Ф. Рушчыц, 1910 г.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Бяроза Картуская абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР.

14 лютага 1919 году Бярозу Картускую заняла польскае войска. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году яна апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. У 1934 годзе ў мурах былых расейскіх кашараў польскія ўлады зладзілі вязьніцу для палітычных зьняволеных — украінскіх нацыяналістаў з ОУН і камуністаў. У лягеры, якім кіраваў паліцэйскі інспэктар з Познані Ян Ґрэфнэр, трымалася да 800 вязьняў.

У 1939 годзе Бяроза Картуская ўвайшла ў склад Беларускай ССР, дзе 15 студзеня 1940 году стала цэнтрам раёну і атрымала статус места. У гэты час тут працавалі лякарня, амбуляторыя, 7-гадовая беларуская і жыдоўская школы, дом культуры зь бібліятэкай, пошта, электрастанцыя, 3 паравыя млыны, смалярня, 2 лесапілкі і 3 цагельні.

23 чэрвеня 1941 году, у другі дзень вайны з СССР Бярозу занялі войскі Трэцяга Райху. За часамі нямецкай акупацыі тут існавала жыдоўскае гета. Нацысты забілі больш за 8 тысячаў чалавек. У ваколіцах Бярозы дзейнічалі савецкія партызанскія аддзелы пад камандаю дэсантаваных з Расеі дывэрсантаў. 16 ліпеня 1944 году места заняла Чырвоная армія. У 1944 годзе ў Бярозе пачалі працаваць малочны і лесаперапрацоўчы заводы, у 1945 годзе — тарфяны, цагельны і бэтонны заводы, завод з вырабу скураў. На 1950 год у месьце было 753 жылыя дамы і 61 барак. 3 лістапада 1965 году адкрыўся Бярозаўскі краязнаўчы музэй, заснаваны ў 1961 годзе. У 1965—1967 гадох адбыўся ўвод у эксплюатацыю масласырзаводу. У 1967 годзе пачаў працаваць камбінат будаўнічых матэрыялаў, у 1969 годзе — завод жалезабэтонных вырабаў. 17 жніўня 1987 году да места далучылі вёску Самойлавічы.

У 1995 годзе каля Бярозы сілы супрацьпаветранай абароны Беларусі зьбілі паветраны шар з двума амэрыканскімі аэранаўтамі — удзельнікамі міжнароднай авіярэгаты. У 1998 годзе ў месьце збудавалі новы касьцёл. У 2014 годзе праводзілася рэстаўрацыя кляштарнай брамы, тым часам рэшта комплексу патрабуе неадкладнай кансэрвацыі.

• Мястэчка на старых здымках
•  
  Кляштар. Шпіталь, 1925 г.
•  
  Кляштар. Брама, 1925 г.
•  
  Кляштар. Дом садоўніка, 1906 г.
•  
  Касьцёл па руйнаваньні расейскімі ўладамі, 1906 г.

•  
  Вуліца Сялецкая. Новы касьцёл, 1933 г.
•  
  Вуліца Царкоўная. Царква па маскоўскай перабудове, 1915 г.
•  
  Сынагога(de), 1925 г.
•  
  Рынак, да 1939 г.

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1830 год — 584 муж., зь іх шляхты 6, духоўнага стану 28, мяшчанаў-юдэяў 161, мяшчанаў-хрысьціянаў і сялянаў 389; 1833 год — 1174 чал.; 1864 год — 1223 чал.; 1878 год — 2507 чал. (1121 муж. і 1386 жан.); 1886 год — 1222 чал., зь іх 1100 мяшчанаў; 1897 год — 4461 чал. (2606 мяшчанаў і 1855 сялянаў), а таксама 2273 расейскіх вайскоўцаў
• XX стагодзьдзе: 1931 год — 4,5 тыс. чал.; 23 чэрвеня 1940 году — 5 тыс. чал.; 1950 год — 5150 чал.; 1959 год — 5,6 тыс. чал.; 1968 год — 7,5 тыс. чал.; 1992 год — 26 тыс. чал.; 1995 год — 30,5 тыс. чал.
• XXI стагодзьдзе: 2006 год — 29,5 тыс. чал.; 2009 год — 29 357 чал. (перапіс); 2016 год — 29 408 чал.; 2017 год — 29 451 чал.; 2018 год — 29 441 чал.

Адукацыя

У Бярозе працуюць 3 сярэднія, музычная і дзіцяча-юнацкая спартовая школы, 7 дашкольных установаў.

Мэдыцына

Мэдычнае абслугоўваньне насельніцтва ажыцьцяўляюць лякарня і паліклініка.

Культура

Дзейнічаюць дом культуры, кінатэатар, 2 бібліятэкі.

Зь Бярозы паходзіць рок-гурт BN — пераможца конкурсу «Басовішча».

Плян

У канцы 1950-х гадоў распрацавалі першы генэральны плян забудовы Бярозы.

Вуліцы і пляцы

Прадпрыемствы машынабудаваньня, будаўнічых матэрыялаў і харчовай прамысловасьці.

Інфраструктура

 

Панарама кляштару картузаў

Дзейнічае Бярозаўскі гістарычна-краязнаўчы музэй. Спыніцца можна ў гатэлі «Ясельда». Працуе дом паляўнічага «Смалярка».

Славутасьці

• Забудова гістарычная (канец ХІХ — пачатак ХХ ст.; фрагмэнты)
• Касьцёл Сьвятога Крыжа і кляштар картузаў (1648—1689; руіны)
• Кашары (2-я палова XIX ст.)
• Могілкі хрысьціянскія: капліца Сапегаў (1869?)
• Царква Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла (1772, пацярпела ад маскоўскай перабудовы сьпярша ў 1867 годзе, потым — у 2003 годзе; Сьвяты Пасад, цяпер у валоданьні Маскоўскага патрыярхату)

Страчаная спадчына

• Капліца могілкавая
• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (1933)
• Могілкі юдэйскія (адно надмагільле захоўваецца ў Бярозаўскім гістарычна-краязнаўчым музэі)
• Сынагога (XIX ст.)

• Краявіды Бярозы
•  
  Кляштар, руіны касьцёла
•  
  Кляштар, шпіталь
•  
  Кляштар, адноўленая брама
•  
  Кашары

•  
  Царква Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла па другой маскоўскай перабудове
•  
  Погляд з гістарычнага Рынку на царкву
•  
  Новы касьцёл
•  
  Адміністрацыя

• Мікола Дубоўскі (1933—2013) — беларускі пісьменьнік
• Якуб Кляцкін (1882—1948) — філёзаф
• Кадзя Маладоўскі (1894—1975) — паэтка, пісала на ідыш
• Міхась Пашкевіч (нар. 1986) — грамадзянскі актывіст

• Бярозаўская раённая арганізацыя БНФ

• Ананьеў Р. Ля ціхае Ясельды-рэчкі Бярозай назвалі мястэчка // Народная газета. 20 чэрвеня 2009. С. 15.
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3: Беларусы — Варанец. — 511 с. — ISBN 985-11-0068-4
• Бяроза і Бярозаўскі рэгіён / Нацыянальная акадэмія навук Беларусі, Інстытут гісторыі. — Менск: Беларуская навука, 2014. — 400 с ISBN 978-985-08-1785-3 — (Беларусь праз прызму рэгіянальнай гісторыі).
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г.П. Пашкоў (дырэктар) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2006. — 528 с.: іл. ISBN 985-11-0373-X.
• Дзярновіч А. Бярозаўская картузія // Наша Ніва. 15 красавіка 2009. С. 12.
• Кнырэвiч С. Да 520 годдзя Бярозы // Гістарычная брама. № 1, 1997.
• Кнырэвіч С. Як адны разбуралі кляштар, а другія спрабавалі яго ратаваць // Гістарычная брама. № 1 (23), 2008.
• Сінкевіч М. Картузія маляваная // Маяк (Бяроза). 21 красаіка 2012.
• Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0
• Popowska M. Rys dziejow kartuzji bereskiej w latach 1648―1831. — Wilno: Drukarnia Artystyczna «Grafika», 1938. — 125 s.
• Reweńska W. Bereza Kartuska: Wybrane rozdziały z antropogeografii miasteczka. — Wilno: «Znicz», 1934. — 64 s.
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom I: Aa — Dereneczna. — Warszawa, 1880.
• Кныревич С. Старый город // Маяк (Берёза). 27 июня 2009. С. 12.
• Синкевич Н. Старый город // Маяк (Берёза). 3 июня 2009. С. 6.
• Синкевич Н. Старый город: кляшторные липы // Маяк (Берёза). 15 июля 2009. С. 6.
• Синкевич Н. Старый город: костел Святой Анны // Маяк (Берёза). 10 июня 2009. С. 6.
• Синкевич Н. Три берёзовских апостола: наследие монахов-картузов сохранилось до наших дней // Маяк (Берёза). 29 мая, 2010. С. 4.

• Бяроза , Radzima.org
• Афіцыйная старонка  (рас.) Бярозаўскага райвыканкаму
• Краязнаўчы блог Бярозы Картускай
• Гістарычная Брама — гістарычна-краязнаўчы часопіс
• Дарашкевіч Ю. Бяроза, Наша Ніва, 30 ліпеня 2008 г.
• Бярозаўскія жыды (анг.), jewishgen.org (анг.)
• Бяроза на польскай мапе 1930 году (пол.)
• Тапаграфічная мапа Бярозы (Польшча, 1930) (пол.)
• Схема забудовы Бярозы да 1942 году частка 1, частка 2 (ід.) паводле l993 «Memorial Book of Kartuz Bereza»
• Сучасная мапа Бярозы (рас.)
• Бяроза  (рас.), Глёбус Беларусі