Антоні Ван Леэўвэнгук: нідэрляндзкі біёляг

У значнай ступені чалавек-самавук, ён шырока вядомы як «бацька мікрабіялёгіі» і адзін зь першых мікраскапістаў і мікрабіёлягаў. Ван Леэўвэнгук найбольш вядомы сваёй піянэрскай працай у галіне мікраскапіі і ўнёскам у стварэньне мікрабіялёгіі як навуковай дысцыпліны.

Антоні ван Леэўвэнгук
па-нідэрляндзку: Antoni van Leeuwenhoek
Дата нараджэньня	24 кастрычніка 1632(1632-10-24)[…]
Месца нараджэньня	Дэльфт, Рэспубліка Злучаных правінцыяў[d]
Дата сьмерці	26 жніўня 1723(1723-08-26) (90 гадоў)
Месца сьмерці	Дэльфт, Рэспубліка Злучаных правінцыяў[d]
Месца пахаваньня	Старая царква[d]
Занятак	біёляг, фізык, стваральнік інструмэнтаў, гандляр, мікрабіёляг, бугальтар, скарбнік, землямер, wine measurer
Навуковая сфэра	мікраскапія[d] і мікрабіялёгія
Бацька	Філіпс Антоніс ван Леэўвэнгук[d]
Маці	Маргарэта Бэль ван дэр Бэрх[d]
Узнагароды	сябра Лёнданскага каралеўскага таварыства[d]
Подпіс
Антоні ван Леэўвэнгук у Вікісховішчы

Гадаваўся ў Дэльфце, які быў часткай Нідэрляндзкай рэспублікі. Ван Леэўвэнгук у юнацтве зарабляў на жыцьцё выцінанкай, заснаваўшы ўласную краму ў 1654 годзе. Ён цікавіўся мясцовай палітыкай, а таксама займаўся вырабам лінзаў. У 1670-я гады ён пачаў дасьледаваць мікробнае жыцьцё з дапамогай свайго мікраскопу. Гэта было адно з прыкметных дасягненьняў Залатога веку галяндзкіх дасьледаваньняў і адкрыцьцяў, які цягнуўся з 1590 па 1720-я гады.

Леэўвэнгук вынайшаў уласныя мікраскопы, якія складаліся з адной якаснай лінзы зь вельмі кароткай фокуснай адлегласьцю, у той час такім простым мікраскопам аддавалі перавагу перад складанымі, што пагаршала праблему храматычнае абэрацыі. Менавіта, велізарная перавага Леэўвэнгукаўскага мікраскопу дазволіла яму ўбачыць рэчы ў тым, што Робэрт Гук нядаўна пачаў называць вузамі, якія на той час аніхто ня мог убачыць, што, вядома, выклікала некаторыя неадназначнасьці ў ягоных высновах. Ён быў першым чалавекам, які прыйшоў да высновы, што рухомыя аб’екты, якія можна было ўбачыць празь ягоны мікраскоп, на самай справе былі маленькімі жывёламі. Гэтае адкрыцьцё дазволіла яму ідэнтыфікаваць і апісаць розныя мікраарганізмы, як то бактэрыі, найпрасьцейшыя і калаўроткі. Дзеля колькаснай ацэнкі сваіх высноваў Леэўвэнгук распрацаваў новую шкалу, заснаваную на звычайных невялікіх цьвёрдых целах у якасьці эталёнаў вымярэньняў. Навуковец першы вызначыў памеры мікраарганізмаў з адноснай дакладнасьцю. Большасьць «жывёлаў» цяпер называюць аднавузавымі арганізмамі, хоць ён назіраў і шматвузавыя арганізмы ў сажалцы. Ён таксама быў першым, хто задакумэнтаваў мікраскапічныя назіраньні за цягліцавымі валокнамі, бактэрыямі, народкамі, эрытрацытамі, крышталямі падагрычных тофусаў, і адным зь першых пабачыў крывацёк у капілярах. У 1680 годзе ён заўважыў, што дрожджы складаюцца з дробных шарападобных часьцінак. Не зважаючы на ​​тое, што ван Леэўвэнгук не выдаваў аніякіх кнігаў за сваю жыцьцё, ён апісваў свае адкрыцьці ў лістах у Каралеўскае таварыства, якое апублікавала шмат ягоных лістоў. Ліставаньне ён меў і з асобамі з шэрагу іншых эўрапейскіх краінаў. Свае лісты навуковец пісаў на сваёй гутарковай нідэрляндзкай мове, гэтак і не апублікаваўшы належнай навуковай працы на лацінскай мове. Ён настойліва аддаваў перавагу працаваць у адзіночку, не давяраючы шчырасьці тых, хто прапаноўваў сваю дапамогу. Лісты былі перакладзеныя на лацінскую або ангельскую мову Гэнры Ольдэнбургам, які вывучыў нідэрляндзкую мову менавіта дзеля гэтае мэты.