গ্ৰন্থ সোণ হৰিণৰ চেঁকুৰ: অসমীয়া উপন্যাস

উপন্যাসখনত লেখিকাই বৰ্তমান সময়ৰ বাস্তৱ জীৱনৰ চিৰাচৰিত ঘটনাৱলীক দাঙি ধৰিছে। তৰুণ প্ৰজন্মৰ প্ৰত্যাশা, ভাৱাবেশ, উচ্চাকাংক্ষা, হতাশা আদি প্ৰতিটো অনুভূতিকে সাৰ্থকভাৱে তুলি ধৰিছে। আমাৰ চলিত শিক্ষানীতি, মানু্হৰ মগজুৰ সংকীৰ্ণতা, শিক্ষক শিক্ষয়িত্ৰীৰ স্বজনপ্ৰীতি, উন্নতিৰ নামত নামহীন প্ৰতিযোগিতাৰ দৌৰত কিদৰে মোহাছন্ন হয় এচাম অভিভাৱক সেই সকলোবোৰ সামৰি সমাজখনৰ এক স্বৰূপ দাঙি ধৰিছে উপন্যাসত। আজিৰ শিক্ষাই শিক্ষাৰ্থীক টকা ঘটা যন্ত্ৰ হবলৈ, ৰেচৰ ঘোঁৰা হৈ নম্বৰ বুটলিবলৈ শিকাইছে, ডাক্তৰ হৈ ৰোগীৰ ফোন আহিব বুলি মোবাইল ফোনৰ চুইচ অফ কৰি থবলৈ শিকাইছে, ইঞ্জিনিয়াৰ হৈ দলং ৰাস্তা সকলোতে ফাঁকি দি ধনী হবলৈ শিকাইছে বিষয়া হৈ ৰিলিফৰ চাউল আত্মসাৎ কৰিবলৈ শিকাইছে, আৰক্ষী হৈ অপৰাধীক সুৰক্ষা দিবলৈ শিকাইছে, কিন্তু এজন খেতিয়ক হবলৈ, গায়ক বা গীটাৰবাদক হবলৈ শিকোৱা নাই। অভিজাত্যৰ ভেমত আত্মকেন্দ্ৰিক হৈ স্বাৰ্থপৰতাৰ কবলত পৰি চিঙি পেলোৱা হয় তেজৰ সম্পৰ্ক যাৰ ফলত হেৰুৱাই পেলায় জীৱনৰ ৰং। উপন্যাসখনত বৰ্ণিত প্ৰতিটো চৰিত্ৰই কঢ়িয়াই ফুৰিছে একো একোটা কাহিনী, যত আছে প্ৰতাৰণা, বিফলতা, দুৰ্যোগ কিন্তু তাৰ মাজতো আছে প্ৰেম, আশা, প্ৰতিশ্ৰুতি আৰু জীৱন।

অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী, জন্ম ১৯৬৪ চন। অসমৰ এগৰাকী শিক্ষাবিদ, লেখিকা, সাংবাদিক আৰু সম্পাদক। ১৯৮৭ চনত তেখেতে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সমাজশাস্ত্ৰ বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৯৩ চনত কলিকতাৰ পৰা সাংবাদিকতাৰ পাঠ্যক্ৰম গ্ৰহণ কৰে।