সত্ৰীয়া নৃত্য

প্ৰাচীন কালৰে পৰাই অসমত নৃত্য-কলাৰ প্ৰচলন হৈ আহিছিল। প্ৰায় ১৫ শ শতিকৰ পৰা প্ৰচলিত এই নৃত্যধাৰা, ১৯ শ শতিকাৰ মাজভাগত বৈষ্ণৱ ধৰ্মীয় সত্ৰসমূহৰ পৰা আধুনিক মঞ্চলৈ ওলাই আহে। পৰম্পৰাগতভাৱে সত্ৰসমূহত এই নৃত্য মাথোঁ ভকত (পুৰুষ)সকলৰ মাজতে আৱদ্ধ আছিল। কিন্তু আধুনিক মঞ্চৰ স্বীকৃতি পোৱাৰ লগে লগে এই নৃত্য পুৰুষ মহিলা উভয়ে পৰিৱেশন কৰিবলৈ ধৰে।

২০০০ চনৰ ১৫ নৱেম্বৰত এক সুকীয়া শৈলীৰ এই নৃত্যক সংগীত নাটক একাডেমীয়ে ভাৰতৰ অন্যতম শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ মৰ্য্যদা প্ৰদান কৰে।

প্ৰচলিত ধৰ্মীয় আখ্যানসমূহ এক বিশেষ শৈলীৰে এই নৃত্যৰ দ্বাৰা ব্যাখ্যা কৰা হয়।

সত্ৰীয়া নৃত্য বিভিন্ন ভাগত বিভক্ত।

• সূত্ৰধাৰ
• অপ্সৰা নৃত্য
• বেহাৰ নৃত্য
• ছালি নৃত্য
• দশাৱতাৰ নৃত্য
• নাদুভঙ্গী নৃত্য
• ৰাস নৃত্য
• গোসাঁই প্ৰৱেশ
• গোপী প্ৰৱেশ ইত্যাদি

• মণিৰাম দত্ত মোক্তাৰ ১৯৬৩ চন
• বাপুৰাম বায়ন আতাই, ১৯৭৮ চন
• ৰসেশ্বৰ শইকীয়া বায়ন মোক্তাৰ, ১৯৮০
• ইন্দিৰা পি পি বৰা, ১৯৯৬
• প্ৰদীপ চলিহা, ১৯৯৮
• পৰমানন্দ বৰবায়ন, ১৯৯৯-২০০০
• ঘনকান্ত বৰা, ২০০১
• যতীন গোস্বামী, ২০০৪
• ঘনকান্ত দত্ত বৰবায়ন, ২০০৭
• মাণিক বৰবায়ন, ২০১০
• যোগেন দত্ত বায়ন, ২০১৩
• শাৰদী শইকীয়া, ২০১৫
• হৰিচৰণ ভূঞা বৰবায়ন, ২০১৬
• ৰামকৃষ্ণ তালুকদাৰ, ২০১৭