বাল্য বিবাহ নিষেধ আইন, ২০০৬: ভাৰতৰ আইন

ইউনিচেফে ১৮ বছৰ বয়স সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ আগতে অনুষ্ঠিত বিবাহক বাল্য বিবাহ হিচাপে নিৰূপণ কৰিছে। লগতে এই প্ৰথাক মানৱধিকাৰ লংঘন কৰা বুলিও উল্লেখ কৰিছে। সামাজিক প্ৰথা, সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় সুৰক্ষাৰ নীতিৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত হোৱাৰ বাবে বাল্য বিবাহৰ দৰে সামাজিক ব্যাধিৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা কঠিন। ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল মতে ভাৰতৰ ১৮ বছৰৰ কম বয়সৰ ১৫ লাখ ছোৱালীয়ে ইতিমধ্যে বিয়া কৰাইছিল। বাল্য বিবাহৰ ফলত শিশুৰ সামাজিক, শাৰীৰিক আৰু মানসিক সমস্যাৰ সৃষ্টি হয়। তাৰে ভিতৰত উল্লেখযোগ্য হল শিক্ষাৰ অভাৱ, বন্ধু আৰু পৰিয়ালৰ পৰা পৃথক্কৰণ, যৌন শোষণ, প্ৰাথমিক গৰ্ভাৱস্থা আৰু স্বাস্থ্যৰ অৱনতি, ঘৰুৱা হিংসা, উচ্চ শিশু মৃত্যুৰ হাৰ, জন্মৰ সময়ত শিশুৰ কম ওজন ইত্যাদি।

এই আইন খনৰ মূল উদ্দেশ্য হল ভাৰতত বাল্য বিবাহ আৰু ইয়াৰ লগত জড়িত প্ৰথা সমূহক নিষিদ্ধ কৰা। সমাজৰ পৰা বাল্য বিবাহ সমূলি নাশ কৰিবলৈ পূৰ্বৰ ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ দিনৰ পৰা প্ৰচলিত বাল্য বিবাহ নিৰোধক আইন, ১৯২৯ৰ ঠাইত এই আইন ২০০৬ চনত প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল। এই নতুন আইনে বাল্য বিবাহক নিষিদ্ধ কৰিবলৈ আইনী বিধি প্ৰদান কৰে। ই ভুক্তভোগীক ৰক্ষা কৰে আৰু সহায়িতা প্ৰদান কৰে লগতে এনে অপৰাধী সকলক কঠোৰ শাস্তি প্ৰদান কৰাত সহায় কৰে। ইয়াৰ লগতে এই আইনে বাল্য বিবাহ নিৰোধক বিষয়া নামৰ এক চৰকাৰী পদ সৃষ্টি কৰিলে। এই বিষয়াজনক ৰাজ্য চৰকাৰে গোটেই ৰাজ্য বা ৰাজ্যৰ এক বিশেষ অংশৰ বাবে নিযুক্তি প্ৰদান কৰে।

বাল্য বিবাহ নিষেধ আইন, ২০০৬ ৰ ২১টা বিভাগ আছে। এই আইন জম্মু আৰু কাশ্মীৰ আৰু কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল পুডুছেৰী ৰেন'কেণ্টছৰ বাহিৰে গোটেই ভাৰততে এই আইন প্ৰযোজ্য হয়। এই আইন অনুসৰি বাল্য বিবাহৰ লগত জড়িত অপৰাধীৰ বিৰুদ্ধে জামিনবিহীন গোচৰ তৰিব পাৰি।