কোৰীয় ভাষা

কোৰীয় ভাষাৰ বহুতো উপভাষা আছে। অঞ্চলভেদে লোকসকলৰ মাজত প্ৰচলিত কোৰীয় ভাষাৰ মাজত কিছু ভিন্নতা দেখা যায়। সাধাৰণতে ভিন্ন উপভাষাৰ ভাষিকসকলে ইজনে সিজনৰ কথা বুজিব পাৰে যদিও জেজু দ্বীপৰ লোকসকলৰ মাজত প্ৰচলিত উপভাষাটো আন উপভাষাবোৰৰ পৰা যথেষ্ট পৃথক। এই উপভাষাটোক জেজু ভাষা নামৰে জনা যায় আৰু কিছুলোকে ইয়াক এক পৃথক ভাষাৰো মৰ্যাদা দিয়ে। ছিউল আৰু ইয়াৰ দাঁতিকাষৰীয়া অঞ্চলত প্ৰচলিত উপভাষাটোক দুয়োখন কোৰিয়া দেশে ভাষাটোৰ মান্য ৰূপ হিচাপে স্বীকৃতি দিছে। উত্তৰ কোৰিয়াৰ মান্য ভাষাটোত ছিউলৰ উপৰিও পিয়ং ইয়াঙত প্ৰচলিত উপভাষাৰো প্ৰভাৱ দেখা যায়।

১৫ শতিকাৰ পূৰ্বে কোৰীয় ভাষা চীনা চিহ্ন লিপিৰে লিখা হৈছিল। চীনা ভাষা আৰু কোৰীয় ভাষাৰ মাজত থকা প্ৰভেদৰ বাবে চীনা লিপিৰে কোৰীয় ভাষা লিখাটো জঁটিল আছিল, বিশেষকৈ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়তে শিক্ষাৰ্থীক বৃহৎ সংখ্যক চীনা লিপিৰ চিহ্ন শিকিব লগা হৈছিল। এই সমস্যাৰ ওৰ পেলাবলৈ আৰু সাধাৰণ জনতাৰ মাজত শিক্ষাৰ প্ৰচাৰ কৰিবলৈ চেজোং নামৰ ৰজাজনে তেওঁৰ ৰাজত্ব কালত (১৪১৮-১৪৫০ খ্ৰীষ্টাব্দ) এক নতুন লিপিৰ প্ৰচলন কৰে। এই লিপিটোক হানগুল নামেৰে জনা যায় আৰু বৰ্তমান কোৰীয় ভাষা লিখিবলৈ এই লিপিৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। হানগুল লিপি তুলনামূলকভাৱে এক সৰল লিপি, ইয়াত ১০টা স্বৰবৰ্ণ আৰু ১৪টা ব্যঞ্জনবৰ্ণ আছে।

পৰম্পৰাগতভাৱে কোৰীয় ভাষাক থিয়কৈ ওপৰৰ পৰা তললৈ সোঁফালৰ পৰা বাওঁফাললৈ লিখা হৈছিল, কিন্তু বৰ্তমানে সাধাৰণতে ইয়াক পথালিকৈ বাওঁফালৰ পৰা সোঁফাললৈ ওপৰৰ পৰা তললৈ লিখা হয়। আধুনিক কোৰীয় লেখাত শব্দবোৰৰ মাজত খালি ঠাইৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়।