চন্দ্ৰবিন্দু ঁ

1. অসমীয়া ভাষাৰ তদ্ভৱ শব্দত সংস্কৃতৰ অনুস্বাৰ, ঙ, ঞ, ণ, ন আৰু ম ধ্বনি পৰিৱৰ্তিত হৈ অসমীয়াত চন্দ্ৰবিন্দুৰূপে ব্যৱহাৰ হয়৷ যেনে; বংস>বাঁহ, অঙ্ক>আঁক, পঞ্চ>পাঁচ, কণ্টক>কাঁইট বা কাঁটা, দন্ত>দাঁত, গ্ৰাম>গাঁও, জাম্প>জাঁপ আদি৷
2. বৰ্তমান আৰু অতীতকালৰ প্ৰথম পুৰুষৰ সকলো ক্ৰিয়াপদত আৰু সাম্ভাৱ্য ভূতকালৰ “হেঁতেন’’ পৰসৰ্গতো (হ+এ) ’এ’ৰ ওপৰত চন্দ্ৰবিন্দু বহে৷ যেনে: খালোঁ, পঢ়োঁ, খাইছিলোঁ, পঢ়িছিলোঁ, খালোঁহেঁতেন ইত্যাদি৷
3. ক্ৰিয়াপদৰ অসমাপিকা ৰূপ গঠন কৰোঁতে চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে৷ যেনে: খাওঁতে, যাওঁতে, পঢ়োঁতা, দিওঁতা ইত্যাদি৷
4. নামপদৰ বহুবচন বুজোৱা “হঁত’’ আৰু ক্ৰিয়াপদৰ বহুবচন বুজোৱা “হঁক’’ প্ৰত্যয়তো চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহৃত হয়৷ যেনে: সিহঁত, মাহঁত, যোৱাহঁ, খোৱাহঁক আদি৷
5. মৃত লোকক বুজাবলৈ নামৰ আগত চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ কৰা হয়৷
6. কিছুমান তদ্ভৱ শব্দত নথকা স্বত্বেও স্বতঃস্ফুৰ্ত নাসিক্যভৱনৰ বাবে কিছুমান অসমীয়া শব্দত চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ কৰা হয়৷ যেনে সঁচা, আঁহত, আঁঠু আদি৷

1. আদেশ বা অনুৰোধ বুজোৱা অনুজ্ঞাৰ তৃতীয় পুৰুষৰ ক্ৰিয়াবিভক্তিত চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ নহয়৷ যেনে: খাওক, লওক, যাওক আদিত৷
2. ইংৰাজী also, too বুজোৱা অৰ্থত ও ব্যৱহাৰ হ’লে, তাত চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ কৰা নহয়৷ যেনে: সিও, ক’লেও, গ’লেও, তুমিও ইত্যাদি৷
3. অনুস্বাৰ, ঙ, ঞ, ণ, ন, আৰু ম বৰ্ণৰ ওপৰত চন্দ্ৰবিন্দু ব্যৱহাৰ নহয়৷

চন্দ্ৰবিন্দুৰ ভুল প্ৰয়োগে অসমীয়া ভাষাৰ শব্দৰ প্ৰকৃত অৰ্থ প্ৰকাশ নকৰে৷ যেনে: তেও(তথাপি)-তেওঁ( তেখেত), বাহ(চৰাইৰ বাহ)-বাঁহ(বাঁহগছ) আহত(আঘাতপ্ৰাপ্ত)-আঁহত(আঁহতগছ) আদি৷