Yayoi-Tydperk

Sedert die 1980s, het wetenskaplikes aangevoer dat 'n tydperk wat voorheen geklassifiseer is as 'n oorgang van die Jōmon-tydperk moet herklassifiseer word as vroeë-Yayoi. Die datum van die begin van hierdie oorgang is kontroversieel, met ramings wat wissel van die 10de tot die 6de eeu vC.

Die tydperk is vernoem na die Yayoi-distrik in Tokio, waar argeoloë vir die eerste keer artefakte en kenmerke uit daardie era ontdek het. Onderskeidende kenmerke van die Yayoi-tydperk sluit in die voorkoms van nuwe Yayoi-pottebakkery style en die begin van 'n intensiewe ryslandbou in rysvelde. 'n Hiërargiese sosiale klassestruktuur dateer uit hierdie tydperk en het sy oorsprong in China. Tegnieke in metallurgie gebaseer op die gebruik van brons en yster is ook in hierdie tydperk vanaf China via Korea na Japan ingevoer.

Die Yayoi het die Jōmon-tydperk gevolg (14 000 v.C. - 1 000 v.C.) en die Yayoi-kultuur het in 'n geografiese gebied van suid Kioesjoe tot noordelik Honsjoe gefloreer. Argeologiese bewyse ondersteun die gedagte dat 'n toestroming van boere (Yayoi mense) van die Koreaanse Skiereiland na Japan gedurende hierdie tyd die inheemse jagter-versamelaar bevolking (Jomon mense) oorweldig, doodgemaak en / of saam vermeng het. Die moderne Japannese bevolking is afstammelinge van die Yayoi-mense (hoofsaaklik van die Koreaanse Skiereiland), met 'n baie klein tot matige invloed van die voormalige Jōmon-jagter-versamelaars, afhangende van die streek.

 

Die Yayoi-tydperk word algemeen aanvaar tussen 300 v.C. en 300 n.C. Maar radio-koolstof bewyse dui op 'n datum tot 500 jaar vroeër, tussen 1000 v.C. en 800 v.C. Gedurende hierdie tydperk Japan oorgegaan na 'n gevestigde landbou gemeenskap.

Die vroegste argeologiese bewyse van die Yayoi word gevind in die noorde van Kioesjoe, maar daar word steeds gedebatteer. Die Yayoi-kultuur het vinnig na die hoofeiland Honshū versprei, en meng met die inheemse Jōmon-kultuur. 'n Onlangse studie waarin versneller-massaspektrometrie gebruik is om koolstofhoudende oorblyfsels op pottebakkery en houtstake te ontleed, dui daarop dat dit dateer uit die 9de eeu vC, 500 jaar vroeër as wat voorheen geglo is.

Die naam Yayoi is vernoem na die Yayoi-distrik in Tokio, waar argeoloë vir die eerste keer artefakte en kenmerke uit die era ontdek het. Yayoi pottebakkery is eenvoudig versier en vervaardig volgens dieselfde spoeltegniek wat voorheen in Jōmon-pottebakkery gebruik is. Yayoi-vakkundiges het brons seremoniële klokkies (dōtaku), spieëls en wapens gemaak. Teen die 1ste eeu nC het Yayoi-mense begin om yster landbougereedskap en wapens te gebruik.

Namate die Yayoi-bevolking toegeneem het, het die samelewing meer gestratifiseer en ingewikkeld geword. Hulle het tekstiele geweef, in permanente boeredorpe gewoon en geboue met hout en klip opgerig. Hulle het ook rykdom opgebou deur grondbesit en graanopslag. Sulke faktore het die ontwikkeling van verskillende sosiale klasse bevorder. Kontemporêre Chinese bronne het die mense beskryf as mense met tatoeëermerke en ander liggaamsmerke wat die verskille in sosiale status aandui. In sommige dele van Kioesjoe blyk dit dat die Yayoi hoofmans handel in brons en ander prestige-voorwerpe geborg en politiek gemanipuleer het. Dit is moontlik gemaak deur die bekendstelling van 'n besproeide nat-rys-landbou vanaf die Yangtze-monding in die suide van China via die Ryukyu-eilande of Koreaanse Skiereiland. Die nat-rys-landbou het gelei tot die ontwikkeling en groei van 'n sittende, agrariese samelewing in Japan. Plaaslike politieke en sosiale ontwikkelings in Japan was belangriker as die aktiwiteite van die sentrale gesag in 'n gestratifiseerde samelewing.^{[verwysing benodig]}

Direkte vergelykings tussen Jōmon- en Yayoi-geraamtes toon dat die twee volke merkbaar onderskeibaar is. Die Jōmon was geneig om korter te wees, met relatief langer voorarms en onderbene, meer breë oë, korter en breër gesigte, en baie meer prominente gesigs-topografie. Hulle het ook opvallend opgewek voorkop rante, neuse, en neus brûe. Aan die ander kant was Yayoi-mense gemiddeld 2,5 cm - 5 cm langer, met nou oë, hoë en smal gesigte, en plat wenkbroue en neuse. Teen die Kofun-tydperk is byna alle geraamtes wat in Japan opgegrawe, behalwe dié van die Ainoe-mense, van die Yayoi-tipe, waarvan sommige klein Jomon-mengsels het, wat lyk soos dié van hedendaagse Japannese.

Oorsprong van die Yayoi mense

 

 

 

Die oorsprong van die Yayoi-kultuur en die Yayoi-mense is lank gedebatteer. Die vroegste argeologiese terreine is Itazuke of Nabata in die noordelike deel van Kioesjoe. Kontakte tussen vissersgemeenskappe aan hierdie kus en die suidkus van Korea dateer uit die Jōmon-tydperk, soos gesien word deur die uitruil van handelsitems soos vishoeke en obsidiaan. Gedurende die Yayoi-tydperk het kulturele kenmerke van Korea en China op verskillende tye oor etlike eeue in hierdie gebied aangekom en later na die suide en ooste versprei. Dit was 'n tydperk van mengsel tussen immigrante en die inheemse bevolking, en tussen nuwe kulturele invloede en bestaande praktyke.

Chinese invloed was opvallend in die brons- en koperwapens, bronsspieëls (dōkyō), dōtaku, asook die besproeiing van padie-rys verbouing. Drie belangrike simbole van die Yayoi-kultuur is die bronspieël, die bronswaard en die koninklike seëlsteen.

Tussen 1996 en 1999 het 'n span onder leiding van Satoshi Yamaguchi, 'n navorser aan die Japanse National Museum of Nature and Science, Yayoi-oorblyfsels wat in Japan se Yamaguchi-prefektuur en Fukuoka-prefektuur gevind is vergelyk met dié uit China se Jiangsu-provinsie, en het gevind dat baie ooreenkomste tussen die Yayoi en die Jiangsu oorbly.

 

Sommige geleerdes beweer dat Koreaanse invloed bestaan het. Mark J. Hudson het argeologiese bewyse aangehaal wat die volgende ingesluit het: "afgesperde padie-rys-velde, nuwe soorte gepoleerde klipwerktuie, houtboerdery-implemente, ysterwerktuie, weeftegnologie, keramiekopbergkaste, buitebindings van kleispoele in pottebakkery, nedersettings met slote, mak varke en kakebeenrituele". Die teorie van migrantoortapping uit die Koreaanse skiereiland neem sterkte toe omdat die Yayoi-kultuur aan die noordkus van Kioesjoe, waar Japan die naaste aan Korea is, begin het. Yayoi-pottebakkery, grafhope en voedselbewaring is gevind wat baie ooreenstem met die pottebakkery in Suid-Korea.

 

Sommige geleerdes meen egter dat die vinnige toename van ongeveer vier miljoen mense in Japan tussen die Jōmon- en Yayoi-tydperke nie net deur migrasie verklaar kan word nie. Hulle skryf die toename hoofsaaklik toe aan die verskuiwing van 'n jagter-versamelaar na 'n landbou-dieet op die eilande met die bekendstelling van rys. Dit is waarskynlik dat die verbouing van rys en die daaropvolgende vergoddeliking dit moontlik gemaak vir 'n stadige en geleidelike toename in die bevolking. Ongeag daarvan is daar argeologiese bewyse wat die idee ondersteun dat daar 'n toestroming van boere van die kontinent na Japan was wat die inheemse jagter-versamelaarbevolking opgeneem of oorweldig het.

Sommige stukke Yayoi-pottebakkery toon duidelik die invloed van Jōmon-keramiek. Daarbenewens het die Yayoi in dieselfde soort put of sirkelhuis gewoon as dié van die Jōmon. Ander voorbeelde van algemeenheid is gekapte klipwerktuie vir jag, beenwerktuie vir hengel, skulpe in armbandkonstruksie, en lakversiering vir vaartuie en bykomstighede.

Tale

Volgens verskeie taalkundiges was 'n Vroee-Japanese taalfamilie op groot dele van die Suid-Koreaanse skiereiland teenwoordig. Hierdie "Skiereiland Japanese tale" is vervang deur Koreaanse tale (wat moontlik tot die Han-tale behoort) wat waarskynlik die Yayoi-migrasie veroorsaak het. Op dieselfde manier dui Whitman (2012) aan dat die Yayoi nie verband hou met die proto-Koreane nie, maar dat hulle gedurende die Mumun-pottebakkeryktydperk op die Koreaanse skiereiland teenwoordig was. Volgens hom het die Japanese taalfamilie omstreeks 1500 v.C. in die Koreaanse skiereiland aangekom en omstreeks 950 v.C. deur die Yayoi na die Japanse Argipel gebring. Die taalfamilie wat verband hou met die Mumun- en Yayoi-kultuur is Japanees. Die Koreaanse taalfamilie het later omstreeks 300 v.C. van Manchuria na die Koreaanse skiereiland aangekom en het naasbestaan met die nasate van die Japoniese Mumun-landbouers (of hulle geassimileer). Albei het 'n invloed op mekaar gehad en 'n latere stigtereffek het die interne verskeidenheid van beide taalfamilies verminder.

Meeste taalkundiges en argeoloë stem saam dat Japannese tale gedurende die Yayoi-tydperk deur die argipel bekendgestel en versprei is.

• Ainoe-mense
• Geskiedenis van Japan

• Wiki Afrikaans  Wiki Commons het meer media in die kategorie Yayoi-tydperk.
• Yayoi Culture, Department of Asian Art, The Metropolitan Museum of Art
• Yayoi period Geargiveer 3 Maart 2016 op Wayback Machine at Japanese History Online (under construction) Geargiveer 23 September 2020 op Wayback Machine
• An article by Richard Hooker on the Yayoi and the Jōmon.
• Comprehensive Database of Archaeological Site Reports in Japan, Nara National Research Institute for Cultural Properties
• Article "Japanese Roots Surprisingly Shallow" from Japan Times