Walter Meyer

Ernst Walter Meyer (noemnaam Walter of oom Wallie, Angola, 4 September 1920 – Pretoria, 3 Augustus 1998) was tussen 1953 en 1981 ’n predikant in vyf kombinasies of gemeentes van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika.

Ernst Walter Meyer
Walter Meyer
Naam	Ernst Walter Meyer
Geboorte	4 September 1920
Sterfte	3 Augustus 1998 (op 77)
Kerkverband	Gereformeerde Kerk
Gemeente(s)	Venterstad 1953–'55, Olifantshoek/Daniëlskuil 1955–'59, Otjiwarongo 1959–'65, Pongola/Goedgegund 1965–'68 Elandspoort 1977–'81
Jare aktief	1953–1981
Kweekskool	Potchefstroom

 

Walter Meyer was die eerste seun uit Suidwes-Afrika (distrik Gobabis, wat daarop dui dat hy moontlik saam met sy gesin in 1928/'29 gerepatrieer is) wat predikant in die GKSA geword het. Destyds was die sandpaaie oor die duine so onbegaanbaar dat die gesin op 'n keer ses uur aan 12 km gery het. Hy het sy B.Com.-graad in die ouderdom van 25 jaar aan die PU vir CHO verwerf. Kort hierna het hy tydens 'n aanddiens die innerlike roeping ontvang om predikant te word. Hy het dadelik met propedeuse studie begin en sy teologiese studie vier jaar later voltooi. Dit was in sy twee laaste studiejare, terwyl hy by Koot en Johanna de Klerk (te Molenstraat) ingewoon het, dat hy sy aanstaande, Helena de Klerk, ontmoet het. As sy eggenote sou sy met die jare 'n reusebydrae lewer ter ondersteuning van sy persoon en bediening. Sy was ook onder andere orreliste van enkele gemeentes en het ook dogterskore afgerig.

 

 

In die eerste 15 jaar het die Meyer-egpaar die volgende gemeentes bedien: Venterstad (1953–1955), Olifantshoek in kombinasie met Daniëlskuil en met Upington as wyk (1955–1959), Otjiwarongo in kombinasie met Tsumeb en Grootfontein (1959–1965), Pongola en Goedgegun as buitewyk (1965–1968).

In 1968 het die eerste terugslag hulle getref toe ds. Meyer baie siek word weens die eise en spanning van die bediening – wat hy met volle oorgawe gedoen het – wat vir hom te veel geword het. Hy is aangeraai om weens gesondheidsredes te emeriteer. N.P. Heystek skryf in sy lewensberig in die Almanak vir die jaar 2001: "Dit is vir hom 'n bitter besluit en die tye daarna nie maklik nie. Hy wil nog so graag dien, maar is eenvoudig nie daartoe in staat nie." ln 1971 het uitkoms gekom, want hy is gevra om 10 dae per maand te wy aan die bediening van senior lidmate te Elandspoort (Pretoria) en een preek per maand in die gemeente te lewer.

Van 1975 af het hy ook hospitaalbediening in Pretoria in opdrag van die Gereformeerde kerke in Pretoria behartig. Stadig maar seker het sy kragte herstel. Danksy sy geseënde arbeid het Elandspoort hom in 1977 tot voltydse herder en leraar van die gemeente beroep. Dit was ’n blye dag vir hom, sy gesin en die gemeente, maar die voltydse bediening het kort voor lank weer vir hom te veel geraak toe sy brose kragte snel verteer is.

In 1980 moes hy weer emeriteer op gesondheidsgronde. Teen 1983 het hy weer soveel kragte herwin dat hy die Gereformeerde kerk Suidkus kon gaan help. Hulle het hom vir 'n jaar genooi. Die een jaar het drie jaar geword voor die jong gemeente hul eie voltydse leraar kon beroep. Ten spyte van sy siekte en persoonlike worstelinge, skryf ds. Heystek, "het God hierdie geroepene van Hom steeds baie vrugbaar gebruik". Vir sy begrafnis het sy dogter Ada die volgende woorde geskryf: "Vir 52 jaar het sy geloof in God Drie-enig sy passie geword en het hy soms met bomenslike deursettingsvermoë sy Godgegewe visie nagestreef. Sy dienslewering het hom dikwels deur donker dieptes gelei, sodanig dat dit vir ons as familie soms onverstaanbaar was dat hy steeds kon bly voortgaan. Vir hom was daar nooit kompartemente nie – sy lewe was God en God was sy lewe. Met 'n onsigbare oog het hy die onsienlike, onaantasbare, onverklaarbare God gesien en aanbid."

Heystek skryf: "Oom Walter was 'n fynbesnaarde mens. Nederig en sensitief, soms selfs totaal broos. Hy was glad nie 'n vergaderingmens nie. Konflik was vir hom een te veel om te hanteer. Sy lewe was om student, prediker en veral pastor te wees. Wanneer jy by hom gaan huisbesoek doen het, het hy jou nie laat gaan voordat hy ook vir jou voorbidding gedoen het nie. So het hy nooit aan sy eie belang gedink nie, maar deurentyd aan dié van ander. Dit was 'n voorreg om hom te kon ken vir 'n aantal jare en steeds met sy gesin te kan saamleef. Naas die Bybel het hy die werke van Calvyn oor en oor gelees. Veral die selfverloëning waaroor Calvyn so pragtig skryf, het diep in hom bly vassteek. Ons weet die Here bly die Opperherder van hulle wat vir hom so dierbaar was en wat hy agtergelaat het. Soos die Here met hom was, sal Hy ook met hulle wees."

Meyer is op 3 Augustus 1998 ná 'n kort siekte in Pretoria oorlede in die ouderdom van amper 78 jaar. Hy het sy vrou Helena (’n nooi De Klerk), drie kinders (Jowika, Ada en Ernst), drie skoonkinders (Flippie, Pieter en Elsabe) en sewe kleinkinders (Christoff, Ilana, Anabel, Walter, Ruan, Misha en Gabrielle) nagelaat. Die Meyer-gesin was met die jare 'n besonder hegte gesin en baie lief vir mekaar, aldus ds. N.P. Heystek in ds. Meyer se lewensberig.

• (af) Heystek, N.P. in Schalekamp, ds. M.E. et al. 2000. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2001. Potchefstroom: Administratiewe Buro.