Wêreldwye Web

'n Webblaaier word gebruik om hierdie webbladsye wat teks, prente, beelde en video's bevat oop te maak. Deur op die skakels in die bladsye te kliek kan daar van een bladsy na 'n volgende genavigeer word.

Die web is in 1989 deur Tim Berners-Lee by CERN in Geneva, Switserland ontwerp. Sir Tim Berners-Lee het 'n nuwe taal, genaamd HTML geskep. Webwerwe is saamgestel uit bladsye wat in HTML geskryf is. Dokumente en aflaaibare media word deur webbedieners aan die netwerk beskikbaar gestel en kan deur programme soos webblaaiers verkry word. Bedieners en hulpbronne op die Wêreldwye Web word geïdentifiseer en geleë deur karakterstringe wat bronadresse (URL's) genoem word. Die oorspronklike en steeds baie algemene dokumenttipe is 'n webblad wat in HTML geformateer is. Hierdie opmaaktaal ondersteun gewone teks, beelde, ingebedde video- en oudio-inhoud, en skripte (kort programme) wat komplekse gebruikerinteraksie implementeer. Die HTML-taal ondersteun ook hiperskakels (ingebedde URL's) wat onmiddellike toegang tot ander webbronne bied. Webnavigasie, of navigeer, is die algemene praktyk om sulke hiperskakels oor verskeie webwerwe te volg. Webtoepassings is webblaaie wat as toepassingsagteware funksioneer. Die inligting op die web word oor die internet oorgedra deur gebruik te maak van die Hypertext Transfer Protocol (HTTP).

Die Wêreldwye Web het die wêreld se dominante sagtewareplatform geword. Dit is die primêre hulpmiddel wat miljarde mense wêreldwyd gebruik om met die internet te kommunikeer. Webblaaie wat nie op die Internet beskikbaar is nie, is nie deel van die Wêreldwye web nie. Om die wêreldwye web te sien het mens 'n rekenaar of selfoon nodig wat oor 'n webblaaier beskik. Daarnewens het mens het ook toegang tot die Internet nodig.

 

Die web is uitgevind deur die Engelse rekenaarwetenskaplike Tim Berners-Lee by CERN. Hy het dit bedink as 'n inligtingbestuurstelsel wat verskeie konsepte en tegnologieë gebruik, waarvan die mees fundamentele die verbande en koppeling tussen inligting was. Die eerste voorstel is in 1989 geskryf en 'n werkende stelsel wat teen die einde van 1990 geïmplementeer is, insluitend die WorldWideWeb-blaaier en 'n HTTP-bediener. Die tegnologie is buite CERN vrygestel aan ander navorsingsinstellings vanaf Januarie 1991, en toe aan die algemene publiek op 23 Augustus 1991. Die Web was 'n sukses by CERN, en het na ander wetenskaplike en akademiese instellings begin versprei. Binne die volgende twee jaar is daar 50 webwerwe geskep.

CERN het die webprotokol en -kode in 1993 tantièmevry beskikbaar gestel, wat die wydverspreide gebruik daarvan moontlik gemaak het. Nadat die NCSA Mosaic later daardie jaar vrygestel het, het die web baie gewild geword met duisende webwerwe wat in minder as 'n jaar verskyn het. Mosaic was 'n grafiese blaaier wat inlynbeelde kon vertoon en vorms kon indien, en HTTPd, 'n bediener wat vorms kon verwerk (sien CGI). Marc Andreessen en Jim Clark het Netscape die volgende jaar gestig en Navigator vrygestel, wat Java en JavaScript aan die web bekendgestel het. Dit het vinnig die dominante blaaier geword. Netscape het in 1995 'n publieke maatskappy geword wat 'n waansin vir die web veroorsaak het en die dot-com-borrel begin het. Microsoft het gereageer deur sy eie blaaier, Internet Explorer, te ontwikkel. Deur dit met Windows te bundel, het dit vir 14 jaar die dominante blaaier geword.

Tim Berners-Lee het die World Wide Web Consortium (W3C) gestig wat XML in 1996 geskep het en aanbeveel het om HTML met strenger XHTML te vervang. Intussen het ontwikkelaars 'n IE-funksie genaamd XMLHttpRequest begin ontgin om Ajax-toepassings te maak en die Web 2.0-revolusie van stapel gestuur. Mozilla, Opera en Apple het XHTML verwerp en die WHATWG geskep wat HTML5 ontwikkel het. In 2009 het die W3C XHTML toegegee en laat vaar en in 2019 beheer oor die HTML-spesifikasie aan die WHATWG afgestaan.