Vlag Van Die Volksrepubliek China: Vlag

Die vlag vertoon ’n enkele rooi baan met ’n groot goue vyfpuntige ster binne ’n boog van vier goue vyfpuntige sterre in die skildhoek.

Vlag van die Volksrepubliek China

Bynaam	(zh) Wǔ Xīng Hóng Qí (af) Vyfster-rooivlag
Gebruik	Burgerlike- en staatsvlag en vaandel
Verhouding	2:3
Goedgekeur	27 September 1949
Ontwerp	’n Enkele rooi baan met ’n groot goue ster binne ’n boog van vier kleiner goue sterre in die skildhoek.
Ontwerp deur	Zeng Liansong

Die rooi staan vir die Kommunistiese Rewolusie; die vyf sterre en hul verhouding stel die eenheid van die Chinese mense onder die leierskap van die Kommunistiese Party van China (KPC) voor. Soms word na die vlag as die “Vyfster-rooivlag” (五星红旗/五星紅旗, pinyin: wǔ xīng hóng qí) verwys.

Die vlag is deur Zeng Liansong, ’n burger van Wenzhou, Zhejiang, ontwerp. Hy het dit ontwerp in reaksie op ’n omsendbrief wat in Julie 1949, kort nadat hulle ná die Chinese Burgeroorlog die mag oorgeneem het, deur die Voorbereidende Komitee van die Nuwe Politieke Raadgewende Konferensie (新政治协商会议筹备会, Xīn zhèngzhì xiéshāng huìyì chóubèi huì) uitgestuur is. Tydens die ontwerpkompetisie is 2 992 (of 3 012) inskrywings ontvang en Zeng se ontwerp is in ’n poel van 38 finaliste geplaas. Ná verskeie vergaderings en effense veranderinge is Zeng se ontwerp as die nasionale vlag gekies. Op 1 Oktober 1949 is die vlag vir die eerste keer deur die Volksbevrydingsleër aan ’n paal wat oor Beijing se Tiananmen-plein uitkyk, gehys tydens ’n seremonie wat die stigting van die Volksrepubliek bekend gemaak het.

Ander vlae wat in die Volksrepubliek China gebruik word, toon ’n rooi agtergrond wat die rewolusie simboliseer, saam met ander simbole. Die vlag van die Volksbevrydingsleër gebruik die goue ster met die Chinese karakters 8–1 (vir 1 Augustus, die stigtingsdag van die leër). Die vlag van die Kommunistiese Party van China vervang al die sterre met die party se kenteken. Weens beperkings deur die regering mag stede en provinsies nie hul eie vlae hê nie; die enigste sub-nasionale vlae wat bestaan, is dié van die Spesiale Administratiewe Streke Hongkong en Macau. Ten spyte hiervan het minstens twee stede hul eie vlae aanvaar nadat die wet goedgekeur is. Die stede Kaifeng en Shangrao het hul eie vlae in Maart 2006 en Maart 2009 onderskeidelik goedgekeur. Dit impliseer dat die wet óf herroep is óf nie toegepas word nie. Die stad Suzhou het sy vlag reeds in Desember 1995 aanvaar, nog voor die wet se goedkeuring. Harbin het van Mei 1997 tot Januarie 1998 sy eie vlag gebruik, terwyl Nanjing van Desember 1986 tot Desember 1997 sy eie vlag gehad het.

 

Volgens die huidige regeringsinterpretasie van die vlag simboliseer die rooi agtergrond die rewolusie en die goue kleur is gebruik om op die rooi agtergrond te “straal”. Die vyf sterre en hul verhouding verteenwoordig die eenheid van die Chinese onder die leierskap van die Kommunistiese Party van China. Die oriëntasie van die sterre toon dat die eenheid om ’n middelpunt moet draai. In die oorspronklike beskrywing van die vlag deur Zeng simboliseer die groter ster die Kommunistiese Party van China en die vier kleiner sterre daarom die vier sosiale klasse (die arbeidersklas, boerestand, stedelike kleinburgers en nasionale bourgeoisie) van die Chinese soos genoem in Mao se “Oor die Volk se Demokratiese Diktatorskap”. Die vyf sterre, wat ’n ellips vorm, verteenwoordig die Chinese gebied (insluitend Buite-Mongolië) wat in die vorm van ’n begoniablaar is. Soms word ook gesê die vyf sterre op die vlag verteenwoordig die vyf grootste etniese groepe: Han-Chinese, Zhuang, Hui-Chinese, Mantsjoes en Oeigoere. Dit word algemeen beskou as ’n foutiewe ineenstrengeling met die “Vyf Rasse Binne Een Eenheid”-vlag wat tussen 1912 en 1928 deur die Beiyand-regering van die Republiek China gebruik is, waarvan die verskillende bane die Han-Chinese, Hui-Chinese, Mantsjoes, Mongole en Tibettane verteenwoordig het.

Die konstruksietekening vir die nasionale vlag is op 28 September 1949 gepubliseer deur ’n bevel van die Presidium van die Eerste Volledige Sitting van die Politieke Raadplegende Konferensie van die Chinese Volk. Die inligting is ook beskikbaar in die dokument “GB 12982–2004: Nasionale Vlag” wat deur die Chinese Standaardiseringsadministrasie uitgereik is.

 

Die vlag is in vier gedeel, met die skildhoek wat bestaan uit ’n rooster van 10 by 15 eenhede. Die middel van die groot ster is 5 eenhede van die vlagpaal af en 5 eenhede van die bokant van die vlag af. Die deursnee van die sirkel om die groot ster is 6 eenhede. Van die 4 kleiner sterre is die eerste een 2 eenhede van die bokant van die vlag af en 10 eenhede van die vlagpaal af gesentreer; die tweede ster is 4 eenhede van die bokant af en 12 eenhede van die vlagpaal af; die derde ster is sewe eenhede van die bokant af en 12 eenhede van die vlagpaal af; die vierde ster is nege eenhede van die bokant af en 10 eenhede van die vlagpaal af. Die deursnee van die sirkel om die kleiner sterre is twee eenhede. Die kleiner sterre is so gerangskik dat die bopunt van elk na die middel van die groot ster wys.

Die Wet op die Nasionale Vlag noem vyf moontlike groottes vir die nasionale vlag. Volgens Artikel 4 van die Wet op die Nasionale Vlag moet die regerings van provinsies, outonome gebiede en munisipaliteite onder die Sentrale Regering maatskappye magtig om enige kopie van die nasionale vlag te maak. Buiten die vyf amptelike vlaggroottes wat aan vlagpale moet hang, is daar vier kleiner groottes vir ander doeleindes soos versiering aan voertuie of om in ’n raadskamer vertoon te word.

Kleure

Die kleure van die nasionale vlag is in die dokument GB 12983-2004: Standard Color Sample of the National Flag, vrygestel deur die Standaardiseringsadministrasie van die Volksrepubliek China, bepaal. Die kleure is in die CIE Standard illuminant D65 en die CIE 1964 Supplementary Standard Colorimetric System.

Standaardkleurmonster van die nasionale vlag

Materiaal		Stimuluswaarde Y10	Kleurkoördinate		Toelaatbare foutmarge
			x10	y10
Sintetiese vesel	Rooi	9.4	0.555	0.328	All are ${\displaystyle \Delta E_{ab}^{\,\bullet }\leq 2.0}$
	Goud	41.2	0.446	0.489
Sy	Rooi	12.3	0.565	0.325
	Goud	32.4	0.450	0.463
Katoen	Rooi	9.2	0.595	0.328
	Goud	33.0	0.467	0.463
Mou	Wit	78.0	–	–	Die stimuluswaarde Y10 moet nie minder as 78 wees nie

Kleurskema

Die kleurskema word hieronder gelys:

	Rooi	Goud
RGB	222/41/16	255/222/0
Heksadesimaal	#de2910ff	#ffde00ff
CMYK	0/82/93/13	0/13/100/0

Unicode

Die vlag van die Volksrepubliek China word verteenwoordig in die Unicode emoji-volgorde REGIONAL INDICATOR SYMBOL LETTER C en REGIONAL INDICATOR SYMBOL LETTER N.

 

 

 

Op 4 Julie 1949 het die sesde werksgroep van die Voorbereidingskomitee van die Nuwe Politieke Raadplegende Konferensie ((zh) 新政治協商會議籌備會, VKNPRK) ’n kennisgewing uitgestuur vir die indiening van ontwerpe vir die nasionale vlag. Ná ’n paar veranderinge is die kennisgewing tussen 15 en 26 Julie in die Volksdagblad, Beiping-bevrydingsnuus, Xinmin-nuus, Dazhong-daagliks, Guangming-daagliks, Jinbu-daagliks en Tianjin-daagliks geplaas. Die lys van vereistes vir die nasionale vlag is ook in die kennisgewing gepubliseer:

1. Chinese kenmerke (geografie, nasionaliteit, geskiedenis, kultuur, ens.)
2. Magskenmerke (’n demokratiese volksregering onder leiding van die arbeidersklas en gebaseer op die vennootskap tussen die arbeiders en boerestand.)
3. Die vorm moet reghoekig wees met ’n verhouding van 2:3
4. Die kleur moet hoofsaaklik helderrooi wees (’n vroeë weergawe van die kennisgewing het die kleur as donkerrooi gespesifiseer, maar dit is deur Zhou Enlai verander na helderrooi).

Zeng Liansong het ten tyde van die kennisgewing in Sjanghai gewerk; hy wou ’n vlagontwerp skep wat sy patriotiese entoesiasme vir sy nuwe land uitdruk. In Julie het hy tuis met talle ontwerpe vorendag gekom. Sy inspirasie vir die huidige ontwerp kom van die sterre wat die naglug verhelder. Hy het aan die Chinese spreekwoord “verlang na die sterre, verlang na die maan” gedink ((zh) 盼星星盼月亮, pàn xīngxīng pàn yuèliàng) wat op hunkering dui. Hy het later besef dat die KPC die groot verlosser ((zh) 大救星, dà jiùxīng) van die Chinese volk is en dat dit deur ’n groter ster verteenwoordig moet word. Die idee van vier kleiner sterre het gekom uit ’n toespraak van Mao – Oor die Volk se Demokratiese Diktatorskap – waarin hy die Chinese in vier sosiale klasse geplaas het. Geel impliseer ook dat China tot die Chinese, ’n “geel ras”, behoort. Nadat hy die besonderhede van die plasing van die sterre en hul groottes uitgewerk het (hy het aanvanklik gedink om dit in die middel van die vlag te plaas, maar het geglo dat dit te vervelig sou wees), het hy sy ontwerp “Vyf Sterre op ’n Baan in Rooi” ((zh) 紅地五星旗, hóng dì wǔxīng qí) in Augustus aan die komitee gestuur.

Op 20 Augustus 1949 is naastenby 3 000 ontwerpe aan die komitee gestuur, met bydraes van komiteelede soos Guo Moruo en Tan Kah Kee. Van 16 tot 20 Augustus is ontwerpe in die Beijing Hotel bestudeer en tot 38 verminder. Hierdie ontwerpe is vervat in ’n boek getiteld ’n Verwysing na Nasionale Vlagontwerpe ((zh) 國旗圖案參考資料). Hierdie boek is na die nuutgestigte Politieke Raadplegende Konferensie van die Chinese Volk (PRKCV) gestuur vir verdere bespreking. Zeng se ontwerp is egter nie ingesluit nie, totdat dit weer deur Tian Han benoem is.

Op die oggend van 23 September 1949 het die verteenwoordigers van die PRKCV die nasionale vlag bespreek, maar hulle kon nie ’n besluit neem nie. Sommige het nie van Zeng se simboliek vir die vier kleiner sterre gehou nie en gesê dit behoort nie die bourgeoisie in te sluit nie. Mao se voorkeurontwerp het ’n groot goue ster in die skildhoek gehad met ’n goue horisontale staaf in die onderste helfte. Zhang Zhizhong het die ontwerp teengestaan omdat die goue staaf die skeur in die rewolusie en die land gesimboliseer het. Pen Guanghan het dié aand Zeng se ontwerp by Zhou Enlai aanbeveel en Zhou het gevra dat ’n groter afskrif van die ontwerp gemaak word. Tan Kah Kee het Mao en Zhou geadviseer dat die magskenmerke belangriker is as Chinese geografiese kenmerke, daarom was dit onnodig om aan te dring op die goue staaf wat die Geelrivier voorgestel het. Twee dae later het Mao ’n vergadering oor die vlag in sy kantoor gehou. Hy het almal oorreed om Zeng se ontwerp met ’n paar wysigings te aanvaar. Volgens ’n vroeëre bespreking in die Beijing Hotel is die hamer en sekel van Zeng se oorspronklike ontwerp geskrap aangesien dit soortgelyk aan die vlag van die Sowjetunie was. Op 27 September 1949 is Zeng se ontwerp aangepas en eenparig deur die Eerste Volledige Sitting van die PRKSV gekies, terwyl die naam na “Vyfster-rooivlag” verander is.

Op 29 September 1949 is die nuwe vlag in die Volksdagblad gepubliseer sodat die ontwerp deur ander plaaslike owerhede gekopieer kon word. Die vlag is op 1 Oktober 1949 amptelik bekendgestel in Beijing se Plein van die Hemelse Vrede (oftewel Tiananmen-plein) ter aankondiging van die stigting van die Volksrepubliek China. Die eerste vlag wat oor Tiananmen-plein gewapper het, is op 30 September 1949 deur Zhao Wenrei, ’n naaldwerkster, voltooi. Zeng kon nie glo dat sy ontwerp gekies is nie omdat die hamer en sekel uitgelaat is. Hy is egter amptelik deur die algemene kantoor van die Volksregering gelukgewens as ontwerper van die vlag en het 5 miljoen yuan ontvang.

Gedurende die Olimpiese Somerspele 2016 in Rio de Janeiro het Chinese vlae tydens die openingseremonie en twee medaljeseremonies die vier kleiner sterre verkeerd uitgebeeld, wat woede onder die Olimpiese amptenare ontlok het.

Militêre vlae

Daar is vyf vlae wat deur die Volksbevrydingsleër (VBL) gebruik word. Die hoofkenmerk van hierdie vlae is ’n goue ster bo links saam met twee Chinese karakters ((zh) 八一) regs van die ster, alles op ’n rooi agtergrond. Die karakters “八一” (letterlik “agt een”) huldig die gebeure van 1 Augustus 1927 (agtste maand, eerste dag); dit is die dag waarop die VBL deur die Kommunistiese Party tot stand gebring is om hul opstand teen die Kuomintang-regering in Nanchang te begin. Die hoofvlag van die VBL is op 5 Junie 1969 geskep deur ’n dekreet wat deur Mao uitgevaardig is. Die vlag het ’n verhouding van 4:5 wat ’n wit mou het wat ¹⁄₁₆ van die vlag se lengte is. Vir seremonies word ’n VBL-vlag met ’n goue fraiing aan ’n paal gehang met goue en rooi spiraalstrepe en aangevul met ’n goue dekselknop en ’n rooi kwas. Elke tak van die VBL, die weermag, vloot, lugmag en vuurpylmag gebruik sy eie vlag. Volgens ’n bevel van 1992 is die vlae van drie van die takke gedefinieer. Die boonste ⁵⁄₈ van die vlag is dieselfde as dié van die VBL; die onderste ³⁄₈ bevat die kleur van elke tak. Die vlag van die weermag se onderste deel is groen, die vloot het blou en wit bane, die lugmag s’n is hemelblou en die vuurpylmag s’n is geel. Die groen stel die aarde voor, die blou en wit bane die see, die hemelsblou die lug en die geel die ligfakkel van ’n gelanseerde vuurpyl.

Organisatoriese vlae

Ná die stigting van die Kommunistiese Party van China in 1920 het verskeie afdelings van die party vlae gemaak gebaseer op die een wat die Bolsjewiste gebruik het, en met verskeie ontwerpe en patrone vorendag gekom. Die huidige vlag van die KPC is egter eers op 28 April 1942 geskep. Op daardie datum het die party se Sentrale Komitee se Politburo ’n dekreet uitgevaardig met die vlagpatroon wat gevolg behoort te word. Die ontwerp is in 1996 verder in die grondwet van die KPC gedefinieer. Die vlag het ’n rooi agtergrond met die KPC se embleem in goud in die skildhoek. Die vlagverhouding is 2:3 (24x36 eenhede); die grootte van die embleem is vier by vier eenhede en lê vier eenhede van die vlagpaalkant en drie eenhede van bo af.

Die vlag van die Kommunistiese Jeugliga van China is op 4 Mei 1950 aanvaar. Die vlagontwerp bestaan uit die embleem – ’n goue ster vervat in ’n goue ring – op ’n rooi agtergrond. Vir die samestelling van die vlag is die skildhoek 12 by 18 eenhede met die embleem in die middel van daardie reghoek. Die radius van die embleem is vier eenhede.

Twee vlae word deur die Jong Pioniers van China gebruik. Die eerste vlag word vir groot afdelings gebruik. Die vlaglengte is 90 cm en die breedte 120 cm. ’n Goue kenteken van die Jong Pioniers word in die middel van ’n rooi baan geplaas. Vir ’n mediumafdeling word ’n gewysigde vlag gebruik. Die vlag is 60 cm by 80 cm met ’n driehoek van 20 cm wat uit die wapperkant gesny is en die kenteken wat nader aan die vlagpaalkant geskuif is.

•  
  Vlag van die Kommunistiese Party van China
•  
  Vlag van die Kommunistiese Jeugliga van China
•  
  Vlag van die Jong Pioniers van China (Groot Afdeling)
•  
  Vlag van die Jong Pioniers van China (Mediumafdeling)
•  
  Doeanevlag van China

Voorgestelde vlae

Talle voorstelle vir ’n vlag vir die Volksrepubliek China is in 1949 ingedien:

Historiese vlae

Vlae van die Volksrepubliek China se Spesiale Administratiewe Streke

Die hoofartikels vir hierdie afdeling is: Vlag van Hongkong en Vlag van Macau.

 

 

 

Vlae van die Spesiale Administratiewe Streke Hongkong en Macau.

Volgens ’n orde van die KPC se Sentrale Komitee se Politburo en Algemene Kantoor van die Staatsraad mag stede en provinsies nie meer hul eie simbole gebruik nie. Maar albei Spesiale Administratiewe Streke Hongkong en Macau het hul eie vlae. Die presiese gebruik van die SAS-vlae word gereguleer deur wette wat die Nasionale Volkskongres goedgekeur het.

Die plaaslike vlag van die Spesiale Administratiewe Streek Hongkong toon ’n gestileerde, wit vyfblaar-Bauhinia blakeana-bloom in die middel van ’n rooi veld. Op elke blomblaar is ’n rooi ster; die sterre verwys na die Hongkongse bevolking se liefde vir hul moederland, terwyl die algehele vlagontwerp die verhouding tussen die postkoloniale Hongkong en China binne die politieke konsep “Een land, twee stelsels” van die streek toon. Die vlag van Hongkong is op 16 Februarie 1990 aanvaar. Op 10 Augustus 1996 het dit die formele goedkeuring van die Volksrepubliek China se voorbereidende komitee vir Hongkong se soewereiniteitsoordrag van die Verenigde Koninkryk aan die Volksrepubliek in 1997 gekry. Die vlag is op 1 Julie 1997 vir die eerste keer amptelik gehys, tydens die oorhandiging van die soewereiniteit deur die Verenigde Koninkryk aan China.

Die plaaslike vlag van die Spesiale Administratiewe Streek Macau is “Macaugroen” met ’n lotusblom bo ’n gestileerde beeld van die Governor Nobre de Carvalho-brug en water in wit, onder ’n boog van vyf goue, vyfpuntige sterre: een groot ster in die middel van die boog en vier kleineres. Die lotus is as Macau se nasionale blom gekies. Die Governor Nobre de Carvalho-brug verbind die Macau-skiereiland met die eiland Taipa. Die brug is een van die herkenbaarste landmerke van die gebied. Die water onder die lotus en die brug simboliseer Macau se posisie as ’n hawe en sy historiese rol in die gebied. Die vyf vyfpuntige sterre eggo die ontwerp van die nasionale vlag en simboliseer die verhouding tussen Macau en sy moederland. Die vlag is op 15 Januarie 1993 ontwerp deur ’n komitee wat die Spesiale Administratiewe Streek Macau se grondwet geformuleer het en is op 16 Januarie 1999 amptelik deur die Voorbereidende Komitee aanvaar. Die vlag is op 20 Desember 1999 vir die eerste keer amptelik gehys, tydens die oorhandiging van soewereiniteit deur Portugal aan China.

Soortgelyke vlae

• Vlag van Hongkong
• Vlag van Macau
• Vlag van Oos-Turkestan
• Vlag van Tibet
• Vlag van die Republiek China

• (en) China by Flags of the World.
• (en) Amptelike spesifikasies en standaardgroottes van die vlag Geargiveer 9 Januarie 2018 op Wayback Machine
• (en) Hongkong polisiedemonstrasie oor hoe die vlag gehys word
• (en) "Flag of China". Encyclopædia Britannica. Besoek op 27 Mei 2019.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wiki vertaal.