Pietie Du Plessis

Du Plessis het as lid van die provinsiale raad van Transvaal gedien (1966-1970) en was parlementslid vir Lydenburg (1970 - 1989). In die kabinet was hy adjunkminister van finansies, adjunkminister van landbou en visserye (1980 - 1982), minister van mynwese en energie (1982 - 1983), mannekrag (1984 - 1989), en openbare werke en grondsake (1986 - 1989) in die P.W. Botha-regering.

Pietie was die seun van Johannes Petrus Lafras en Maria Susanna du Plessis (gebore Weimans), en het na sy skoolloopbaan in die landbou gaan studeer aan die Universiteit van Pretoria (1957). Hy het hierna voltyds geboer en was die voorsitter van die sojaboonprodusente-unie en voorsitter van die raad vir oliesade.

Hy het hierna in 1966 die politieke lewe betree as provinsiale raadslid van die Nasionale Party vir die kiesafdeling Lydenburg/Barberton. In die Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1970 is Pietie du Plessis verkies tot die parlement vir die kiesafdeling Lydenburg. In 1972 word hy die voorsitter van die jeugbeweging van die Nasionale Party in Transvaal.

Hy is in 1980 deur P.W. Botha in die regering aangestel as adjunkminister vir finansies en het verskeie ministersposte beklee tot Januarie 1989, toe hy uit al sy ministeriële en parlementêre funksies bedank het na sy beweerde betrokkenheid by finansiële ongerymdhede.

In 1993 is Pietie du Plessis deur die hooggeregshof in Pretoria tot 9 jaar gevangenisstraf gevonnis vir 17 aanklagte, waaronder dié van bedrog. Hy word vrygelaat nadat hy 3 jaar vonnis uitgedien het. Hy sterf aan 'n hartaanval in Maart 2001.

Hierdie artikel omtrent ’n Suid-Afrikaanse politikus is ’n saadjie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei.