Oorlog En Vrede: Roman van Leo Tolstoi

Dit is die eerste keer stuksgewys gepubliseer, en later in sy geheel in 1869. Dit word beskou as Tolstoi se beste literêre prestasie en bly 'n internasionaal klassieke werk van wêreldliteratuur.

Oorlog en Vrede
Oorspronklike titel	Война и Мирь
Skrywer	Leo Tolsto
Land	Rusland
Taal	Russies
Genre	Roman (Historiese roman)
Uitgewer	Ру́сский ве́стник
Uitgegee	1869
Bladsye	1 225 (Eerste uitgawe)
Letterkunde-portaal

Die roman vertel van die Franse inval in Rusland en die impak van die Napoleontiese era op die Tsaristiese samelewing deur die verhale van vyf Russiese aristokratiese families. Gedeeltes van 'n vroeëre weergawe, getiteld “Die Jaar 1805”, is vanaf 1865 tot 1867 in die reeks in The Russian Messenger gepubliseer voordat die roman in sy geheel in 1869 gepubliseer is.

Tolstoi het gesê dat die beste Russiese literatuur nie aan standaarde voldoen nie en het daarom gehuiwer om Oorlog en Vrede te klassifiseer, en gesê dit is "nie 'n roman nie, nog minder is dit 'n gedig, en nog minder 'n historiese kroniek". Groot afdelings, veral die latere hoofstukke, is filosofiese besprekings eerder as narratief. Hy het Anna Karenina as sy eerste ware roman beskou.

 

Oorlog en Vrede word beskou as een van die grootste werke van wêreldliteratuur en is bekend vir sy epiese omvang en komplekse karakters. Die roman speel af teen die agtergrond van die Napoleontiese Oorloë in Rusland, wat die jare 1805 tot 1820 strek, en ondersoek temas van oorlog, politiek, liefde en menslike aard.

Die roman begin met die bekendstelling van die belangrikste karakters, insluitend die aristokratiese Bezukhow-familie en die ryk Rostof-familie. Terwyl oorlog uitbreek tussen Rusland en Napoleon se Frankryk, raak die lewens van hierdie karakters verstrengel en ontvou hul persoonlike dramas teen die groter raamwerk van die oorlog.

Tolstoi beeld die wreedheid en chaos van oorlog dinamies uit, deur die vernietigende impak daarvan op individue en die samelewing as 'n geheel uit te beeld. Deur sy karakters ondersoek hy die nutteloosheid en sinloosheid van oorlog, en kritiseer die verheerliking van oorlogvoering en die adel se strewe na mag en glorie.

Te midde van die onrus van oorlog dring Tolstoi ook deur tot die kompleksiteite van menslike verhoudings en die ingewikkeldhede van liefde. Hy skets verskeie romantiese verhoudings, insluitend die onstuimige verhouding tussen die impulsiewe Natasha Rostowa en die broeierige Prins Andrei Bolkonski, sowel as die onbeantwoorde liefde van Pierre Bezukhow vir Natasha. Tolstoi beeld die vreugdes en hartseer van liefde, die broosheid van menslike emosies, en die gevolge van impulsiewe optrede uit.

Die roman behandel ook die politieke en sosiale kwessies van die tyd, insluitend die rigiede klasstruktuur van die Russiese samelewing, die korrupsie van die adel, en die impak van oorlog op gewone mense. Tolstoi ondersoek die spanning tussen die idealisme van die Verligting en die werklikhede van die Russiese samelewing, en kritiseer die huigelary en morele verval van die heersende klas.

Namate die roman vorder, vleg Tolstoi die persoonlike en politieke verhaallyne saam, en beeld die effekte van oorlog op individue en die samelewing uit. Deur sy ryk ontwikkelde karakters, bring hy diep filosofiese vrae na vore oor die aard van menslikheid, die sin van die lewe, en die strewe na geluk.

Uiteindelik bied "Oorlog en Vrede" 'n genuanseerde ondersoek van die kompleksiteite van oorlog, liefde en die menslike aard.