Lockheed F-117 Nighthawk: Amerikaanse grondaanvalsvliegtuig

Daar word verkeerdelik na hom verwys as 'n stealth fighter. Dit is die wêreld se eerste vliegtuig wat ontwerp is met lae radarsigbaarheid en verrassingstegnologie. Die Nighthawk kan ongemerk hoërisikoareas binnedring en dan met groot presisie lasergeleide missiele afvuur teen vyandelike teikens. Lockheed het die Nighthawk ontwikkel nadat hulle reeds in 1975 begin met die ontwikkeling van verrassingstegnologie. Ontwikkeling het in 1978 begin en die prototipe het sy nooiensvlug op 18 Junie 1981 onderneem. Die vliegtuig is eers in 1988 amptelik aan die publiek bekend gestel.

Lockheed F-117 Nighthawk
'n F-117 in vlug oor berge in Nevada in 2002
Tipe	Grondaanvalsvliegtuig
Vervaardiger	Lockheed
Nooiensvlug	18 Junie 1981
Bekendstelling	Oktober 1983
Onttrek	2008
Status	Uit diens onttrek.
Hoofgebruiker	Amerikaanse Lugmag
Programkoste	-

Die eerste F-117A is in 1982 afgelewer. Die Amerikaanse Lugmag se Air Combat Command se eerste eenheid wat met die Nighthawk toegerus was is die 4450ste Taktiese groep. Hulle was operasioneel in Oktober 1983. Die laaste van die bestelling van 59 vliegtuie is in Julie 1990 afgelewer. Lockheed het ook vyf toetsvliegtuie gebou.

Alle oppervlaktes en rantprofiele is geoptimaliseer om vyandelike radar in noubandstrale te reflekteer, weg vanaf die vyandelike radar se basis. Alle deure en openinge se voorste en agterste rante is saagtandvormig. Die vliegtuig is hoofsaaklik van aluminium vervaardig met titaan wat gebruik is vir die motors en gasuitlate van die motors. Die buitenste oppervlakte is bedek met radarabsorberende materiaal.

Die vliegtuig gebruik ook nie radar vir navigasiedoeleindes of om wapens te gelei nie. Dit gebruik 'n vorentoe gerigte infrarooi en ondertoe gerigte laserstelsel, verskaf deur Raytheon.

Die F-117A word aangedryf deur twee lae-verbyvloei General Electric F404-GE-F1D2 turbowaaiermotors. Die reghoekige luginlate weerskante van die vliegtuig het roosters wat bedek is met radarabsorberende materiaal. Die wye en plat struktuur van die motoruitlate verminder die kans dat infrarooi- en radartoestelle dit kan bespeur. Die twee groot stertvinne lê skuins na buite om 'n obstruksie te vorm vir infrarooi en radartoestelle wat die uitlaatgasse kan bespeur.

Voor 'n vlug word alle missiedata afgelaai na 'n IBM AP-102 missiebeheerrekenaar wat geïntegreer word met die navigasie- en vlugbeheerstelsels; dit verskaf 'n ten volle geoutomatiseerde vlugbestuurstelsel. Nadat die vliegtuig opgestyg het neem die beheerstelsel beheer oor en die vlieënier neem eers weer beheer oor wanneer die teiken fisies gesien kan word.