Krap-Newel

Dit is in 1731 deur John Bevis waargeneem; dit stem ooreen met die helder supernova SN 1054 wat in 1054 gesien is deur Arabiese, Chinese en Japannese sterrekundiges.

Krap-newel
M1, die Krap-newel
Soort newel	Supernova-oorblyfsel
Sterrebeeld	Bul
Messier-naam	Messier 1
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming	05h 34m31,94s
Deklinasie	+22º 00' 52,2"
Skynmagnitude (m)	8,4
Absolute magnitude (M)	−3,1
Besonderhede
Afstand (ligjaar)	6 500
Skynbare grootte	420" × 290"
Besonderse kenmerke	Optiese pulsar
Ander name
NGC 1952, Sharpless 244
Portaal    Sterrekunde

Dit is sowat 6 500 ligjare (2 000 parsek) van die Aarde af en het ’n deursnee van 11 ligjare. Dit is deel van die Perseus-arm van die Melkweg en sit uit teen sowat 1 500 km per sekonde. In die middel van die newel lê die Krap-pulsar, ’n polsende ster van 28-30 km breed.

Die newel is die eerste sterrekundige voorwerp wat verbind is met ’n historiese supernova-ontploffing en was in 1758 die eerste Messier-voorwerp wat gelys is.

 

In sigbare lig bestaan die Krap-newel uit ’n rofweg ovaalvormige massa filamente, wat sowat 6 boogminute lank en 4 boogminute breed is en ’n uitgespreide blou sentrale streek omring (ter vergelyking is die volmaan 30 boogminute breed).

Dit is vermoedelik in drie dimensies eerder soos ’n afgeplatte sferoïde gevorm (na raming 4 500 ligjare ver) of ’n uitgespreide sferoïde (na raming 6 600 ligjare ver). Die filamente is die oorblyfsels van die oorspronklike ster se atmosfeer en bestaan grootliks uit geïoniseerde helium en waterstof, asook koolstof, suurstof, stikstof, yster, neon en swael. Die filamente se temperatuur is tussen 11 000 en 18 000 K, en hulle digtheid is sowat 1 300 dele per cm³.

In 1953 het Iosif Shklovsky voorgestel die uitgebreide blou deel word hoofsaaklik geskep deur sinkrotonstraling; dit is straling wat afgegee word deur die buigende beweging van elektrone in ’n magneetveld. Die straling stem ooreen met elektrone wat beweeg teen snelhede van tot die helfte van die ligsnelheid. Die teorie is drie jaar later deur waarnemings bevestig.

In die 1960's is bevind die bron van die buigende bane van die elektrone is die sterk magneetveld wat geskep word deur ’n neutronster in die middel van die newel.

Afstand en uitbreiding

Al is die Krap-newel die fokus van baie belangstelling onder sterrekundiges, kon sy afstand nog nie presies vasgestel word nie, ongeag die gebruik van verskeie metodes. In 2008 was die konsensus dat dit 6 500 ± 1 600 ligjare van die Aarde af is.

Die Krap-newel self is in 1968 ontdek. Deur sy uitsetting terug te spoor (met ’n aanname dat die uitsettingspoed voortdurend afneem vanweë die newel se massa) is vasgestel die newel het verskeie dekades ná 1054 ontstaan, wat beteken sy uitwaartse snelheid het sedert die supervova minder verlangsaam as wat aangeneem is. Hierdie kleiner verlangsaming in snelheid word toegeskryf aan energie van die pulsar wat in die newel se magneetveld ingestuur word, en dit dwing die filamente om uit te sit.

• M1 by astro-pics.com
• Data oor die Krap-newel, Universiteit van Cambridge
• Die Krap-newel by ESA/Hubble
• Foto's
• Lord Rosse se tekeninge van M1 van SEDS
• Krap-newel op WikiSky: DSS2, SDSS, GALEX, IRAS, Hydrogen α, X-Ray, Astrophoto, Sky Map, Artikels en foto's

• Wiki Afrikaans  Wiki Commons het meer media in die kategorie Krap-newel.
•   Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wiki

5^h 34^m 31.97^s, +22° 00′ 52.1″