Jacques Jasmin

Ook bekend onder die skuilnaam van Jansemin en in Frans as Jasmin) (16 Maart 1798 - 4 Oktober 1864) was 'n Franse digter wat in Oksitaans gedig het.

Jacques Jasmin
Gebore	Jacques Boé (1798-03-16)16 Maart 1798
Sterf	4 Oktober 1864 (op 66)
Beroep	Digter

Hy is gebore in Agen met die familienaam Boé. Sy vader was 'n kleremaker, maar het tog 'n aanleg vir poësie getoon en tydens kermisse en soortgelyke byeenkomste gesing of voordragte gelewer; Jacques, wat hom vele kere vergesel het, was dus vroeg vertroud met die rol van die digter. Op 16-jarige leeftyd het hy werk gekry by 'n haarkapper en daarna 'n soortgelyke onderneming op die Gravier by Agen begin.

In 1825 publiseer hy sy eerste bundel getiteld Papillotos ( krulpapiere) wat gedigte in Frans ('n taal wat hy met 'n sekere mate van beheersing gebruik), asook in die bekende Agen-variëteit van die Oksitaanse taal bevat, te wete die gewilde spraakstyl van die werkersklasse, waarin hy later literêre sou triomfeer. Sy invloed in die rehabilitasie van sy eie dialek vir literêre doeleindes is veral uitgeoefen in die openbare voordragte van sy gedigte wat hy gegee het. Sy digterlike geskenk, sowel as sy vloeiende stem het hom uitstekend gepas vir hierdie dubbele rol van troebadoer en jongleur. In 1835 het hy sy "Blinde meisie van Castel-Cuill" in Bordeaux voorgedra asook in 1836 in Toulouse en 'n entoesiastiese ontvangs in albei hierdie belangrike stede gekry. Die meeste van sy openbare voordragte is vir welwillende doeleindes gelewer. Die opbrengste het o.a. bygedra tot die herstel van die kerk in Vergt.

Jansemin was nie 'n produktiewe skrywer nie, en ten spyte van sy voortvarende aard het hy lank aan een gedig gewerk en daarna gestreef om te verseker dat hy aan elke gevoel sy natuurlikste en helderste uitdrukking gee.

In 1852 word Jansemin se werke bekroon deur die Académie Française en word 'n pensioen aan hom toegeken. Die medalje wat by die geleentheid geslaan is bevat die opskrif: Au poète moral et populaire. Hy ontvang die titel Maistre es Jeu van die Akademie van Toulouse; 'n onderskeiding wat slegs toegeken word aan roemryke skrywers. Pous Pius IX het vir hom die kentekens van 'n ridder van Sint Gregorius die Grote gestuur, en hy is 'n ridder van die Légion d'honneur gemaak.

Hy het die laaste jare van sy lewe op 'n klein landgoed naby Agen wat hy Papillotos genoem het deurgebring. Hy beskryf dit in 'Ma Bigno'. Alhoewel hy genooi is om sy geboortestad te verteenwoordig, het hy geweier om dit te doen en in stede hiervan die plesier en ontspanning van 'n plattelandse lewe geniet, en geoordeel dat hy nie werklik 'n aanneemlike kandidaat vir verkiesings sal wees nie. Hy sterf in 1864 en sy laaste gedig, 'n antwoord op Ernest Renan, is tussen sy gevoude hande in sy kis geplaas.