Griekse Vuur

Dit was die voorloper van moderne wapens soos die vlamwerper en napalm.

Die wapen is gebruik om ’n stroom brandende vloeistof te produseer en oor ’n afstand te spuit. Dit was op land en see doeltreffend, maar is hoofsaaklik deur die Bisantyne vloot gebruik omdat dit moeilik was vir die vyand om van ’n brandende skip te ontsnap. Vyandelike skepe het dit gewoonlik nie naby die Bisantynse vloot gewaag nie, want die Griekse vuur was een van die mees gevreesde wapens van die Middeleeue.

Die bestanddele van die vuur was ’n staatsgeheim – so ’n geheim dat dit verlore gegaan het. Tot vandag kan net geraai word waaruit dit bestaan het. Verskillende bronne beweer die bestanddele was onder meer swael, ongebluste kalk en vloeibare petroleum. Ander bronne meen dit het uit aardolie, swael en salpeter bestaan. Dit is ook onseker of die stof met ’n vlam aan die brand gesteek is (byvoorbeeld wanneer dit uit die bek van die wapen gespuit is) en of dit spontaan aan die brand geslaan het as dit in kontak met water gekom het. In laasgenoemde geval kon ontbranding deur ’n bestanddeel soos kalsiumfosfied plaasgevind het wat vervaardig word deur die verhitting van leem, bene en kole. Wanneer dit in kontak met water kom, produseer kalsiumfosfied die spontaan ontbrandende stof fosfien.

•   Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wiki