Gert Bester

Gert Barend Cornelius Bester (distrik Louis Trichardt, 14 Julie 1932 – 14 Desember 2002) was tussen 1959 en sy emeritaat in 1991 predikant in sewe gemeentes van die Gereformeerde Kerk (GKSA), waarvan een in die destydse Rhodesië, een in die Vrystaat, twee in Natal en drie in Transvaal. Hy het die onderskeiding dat hy in die Gereformeerde Kerk se byna 160-jarige bestaan die enigste Bester-predikant was.

Gert Bester
G.B.C. Bester
Naam	Gert Barend Cornelius Bester
Geboorte	14 Julie 1932 Distrik Trichardt Transvaal
Sterfte	14 Desember 2002 (op 70)
Kerkverband	Gereformeerde Kerk
Gemeente(s)	Beestekraal (1959–'62) Odendaalsrus (1962–'65) Salisbury (1965–'68) Durban-Wes (1968–'75) Magol (1975–'80) Rustenburg-Wes (1980–'86) Amanzimtoti (1987–'91)
Jare aktief	1959–1991
Kweekskool	Potchefstroom

 

 

Gert Bester is op ’n plaas naby Louis Trichardt gebore. Ná sy laerskooldae is hy na die Hoërskool Ben Viljoen op Groblersdal, waar hy in 1951 gematrikuleer het. L.S. Kruger, wat later jare sy mentor en vriend sou wees, het hom geïnspireer om vir predikant te leer. Hoewel Bester in die Nederduitsch Hervormde Kerk grootgeword het, was dit die Gereformeerde Kerk wat hom 'n beurs gegee en dit vir hom moontlik gemaak het om vir predikant te leer. Sy studiebeurs was van die Gereformeerde kerk Marble Hall, die omgewing waarin hy grootgeword het. Vir die beurs is ooreengekom dat hy waar moontlik elke jaar ’n preek in die gemeente sou lewer. Die gemeente het dit baie waardeer dat hy die ooreenkoms nagekom het. Hy voltooi sy studie aan die Teologiese Skool Potchefstroom in 1958 met die grade B.A en Th.B. Uit sy huwelik omstreeks dié tyd met Anita Brits is twee dogters gebore, Alrina en Joné. Anita Bester is oorlede op 11 Desember 2013 op Langebaan, waar hul jongste dogter, Joné, woon.

In ds. Bester se 28 jaar in die bediening is hy 42 maal beroep. Dit verklaar moontlik waarom hy gemiddeld net vier jaar in ’n gemeente gebly het. In sy eerste werkkring, Beestekraal, is hy in 1959 bevestig as ook die gemeente se eerste predikant, maar vertrek in 1962 na Odendaalsrus. Met die oog op die gemeente Odendaalsrus se vyftigste verjaardag in 1983 het ds. Bester sy herinneringe soos volg neergeskryf: "Wanneer ek terugpeins oor ons verbondenheid aan die Gereformeerde Kerk Odendaalsrus, dan was daar donker dae in ons gesinslewe, maar ook helder flitse in die bediening. Die beginmaande vir my en my vrou was baie moeilik omdat ons geworstel het met ons oudste dogtertjie van iets net meer as een en 'n half kilogram. So klein dat Jan en Dollie van Jaarsveld haar 'n 'klein bietjie niks' genoem het. Menslik gesproke het ons haar lewe te danke aan dr. Eksteen wat letterlik saam met ons dag en nag oor haar gewaak het. Bogenoemde stukkie intieme ouerbelewenis noem ek omdat dit 'n groot invloed op ons lewe gehad het en ook die aard van bediening beïnvloed het deurdat my vrou lank huisgebonde was."

"Daar was egter nie net diep dale van beproewing nie, maar ook die heerlike bergspitse van bedieningsgenot: 'n gemeente wat altyd waarderend was ten opsigte van alle fasette van die arbeid wat ek daar in swakheid verrig het; 'n kerkraad wat my as jong predikant waarlik ondersteunend gebou het, my vir my latere dienswerk werklik toegerus het. Hierdie terugblik sal sonder 'n nagedagtenis aan die gemeenskap en die ander twee Afrikaanse kerke nie volledig wees nie. Die liefde en respek en waardering wat van hulle kant na my gekom het, bly een van my mooi herinneringe. Ja, ek 'dink' nie net terug aan Odendaalsrus Gemeente nie — Ek 'peins', en 'peins' is (’n) daad van verlange na dit wat was — want dit wat was het ons toegekom uit die Alwyse Raadsplan van 'n Ewige, Getroue, Verbonds-God. Daarom, wanneer ek terugpeins — aan Hom bo alles en almal, die eer uit dankbare harte."

Van Odendaalsrus het die gesin in 1965 na Rhodesië gegaan, waar ds. Bester predikant van die gemeente Salisbury was tot 1968. In daardie jaar is hy beroep as die eerste predikant van die nuwe gemeente Durban-Wes, waar sy sewe jaar lange bediening die langste van sy loopbaan sou word. Daarvan volg sowat vyf jaar van 1975 tot 1980 in Magol, ses van 1980 tot 1986 in Rustenburg-Wes 1980–1986 en eindelik vier jaar van 1987 tot hy sy emeritaat aanvaar in 1991 in Amanzimtoti, waarvan hy die tweede predikant was sedert afstigting van Durban in 1985. Ná aftrede het hy nog in talle gemeentes gehelp, maar veral in Namibië.

Bester was 25 jaar lank direkteur van die Maatskappy vir Europese Immigrasie. Vir hierdie diens het hy ’n goue penning ontvang. Hy was lid van die Kuratorium van die Teologiese Skool Potchefstroom en het etlike jare lank in die raad van die Gereformeerde Stigting gedien. Ook was hy lid van verskeie skole se beheerliggaam.

 

Theuns de Klerk, destyds van Okahandja, skryf in ds. Bester se lewensberig in die Almanak vir 2007: "’n Groot stem het stil geraak. In nederigheid en in ootmoed was hy getrou aan sy roeping as VDM – bedienaar van die Goddelike Woord." Hy skryf onder vyf hoofpunte: " Gert het alles vir die bediening gegee." Sy prediking was suiwer, kort, kragtig en diep treffend. Wat huisbesoek betref, het hy sy skape opgepas, versorg en met simpatieke omgee elkeen begelei. In sy kategese het hy op besonderse wyse die kinders – klein en groot – vir die lewe toegerus. Sy uitsonderlike kennis van kerkreg het hom ’n groot rol laat speel in kerklike vergaderings. Wat die gemeenskap betref, het sy betrokkenheid en meelewing met alle mense meegebring dat hy ’n besonderse rol in die gemeenskap gespeel het.

De Klerk skryf: " Gert het nooit erkenning gesoek nie, maar in nederigheid altyd gedien, tot op die end."

Volgens oorlewering het ds. Bester gesê: "As jy nie binne 20 min. jou sê (in 'n preek) kan sê nie, dan het jy 'n probleem." Nog 'n wysheid van hom was: Daar is twee redes hoekom 'n predikant nie 'n beroep opvolg Namibië toe nie: óf sy kinders is al op skool óf dis te ver vir die predikant se vrou van haar ma af. Baie oudlidmate van hom onthou sy welluidende stem, wat sommige beskryf as die mooiste wat hulle al gehoor het.

Sy dogter Alrina vertel die volgende staaltjie: "Pappa het op 'n keer ook iewers gepreek in 'n klein kerkie. Vra toe mooi dat die mikrofoon afgesit word. Die koster wou nie. Dit is hier te kort en daar te lank, want die 'akoestiek' is nie so gaaf nie. Pappa klim toe maar op die kansel, staan terug, lees rustig die afkondigings . . . Die oomblik toe hy begin met 'Ons hulp is in die naam van die Here', sê daar 'n vrou kliphard: 'O hel, hy breek daai ding!' Dit is ook al wat ek op sy begrafnisbrief gesit het: '' 'n Groot stem is stil.'"

• (af) De Klerk, ds. Thenus in Vogel, ds. W. 2006. Die Almanak van die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika vir die jaar 2007. Potchefstroom: Administratiewe Buro.
• (af) Maré, ds. R (rad.). 1983. Gereformeerde Kerk Odendaalsrus 1933–1983. Odendaalsrus: Gereformeerde kerkraad.