Geologie Van Andorra

Sien ook: Geologie van die Pireneë

Dit beteken dat daar geweldige gevoude en gedrukte rots voorkom, gevorm tydens die Iberiese skiereiland se rotasie in die Europese vasteland in.

Rots vanuit die Kambriese of Ordovisiese tydperk kom voor in die vorm van konglomeraat, kalksteen, filliet, kwartsiet, en leiklip. Deurbrekings van leiklip uit die Siluriese tydperk kan gevind word in die Llavirsi plooidal naby Bixessarri in die suidweste. Gneis en skis kan gevind word in die kerne van plooirûens in die noordooste van die land. Die gneis bevat muskoviet. Die plooirûens is verbind met amper horisontale skeurgebiede, wat dekblaaie bevat van gemetamorfoseerde sedimente. Jonger oorliggende Paleosoïkum-gemetamorfoseerde sedimente word gevind regoor Andorra en is ook skerp gevou.

In die suidooste van die land kom 'n alkaliese graniet voor van 'n batoliet genoem Mt-Louis-Andorra Batoliet. Dit reik in Spanje in en dek 'n area van 600 km². Verskillende rotssamestellingsgebiede kom voor met monzograniet gevind in die middel, kwarts dioriet op die kant en granodioriet in die dele tussenin. Die batoliet het metamorfose tot gevolg gehad aan sy westelike kant. Die basis van die batoliet is blootgestel in die ooste van Andorra.

In die sentrale en oostelike Pireneë, wat Andorra insluit, is geen fossiele ouer as die Ordovisiese Karadok, 450-460 miljoen jaar gelede, gevind nie.

Andorra is uitgebreid vergletser gedurende die Kwaternêr; gletsers het deur al die vername valleie van Andorra gevloei, en saamgevloei in een groot gletser by Escaldes-Engordany, wat in die koudste tydperk so ver suid as Pont de la Fontaneda gestrek het naby Santa Coloma. Andorra het heelwat gletsererosie-agtige terreinvorms, insluitend U-vormige valleie, keteldalle, mesrûe en roche moutonnées. Voorbeelde van keteldalle sluit in die Cirque de Pessons in die ooste, Llac de Tristaina in die noordweste, en die twee keteldalle teen 'n hoogte van ongeveer 2400 m op Pic de Casamanya (2740 m). Santa Coloma het 'n vergletserde eindmoreen.

• Andorra by P. M. Oliver and E. M. Moores in Eldridge M. Moores, Rhodes Whitmore Fairbridge: Encyclopedia of European and Asian Regional Geology, 1997 Springer, p. 26.
• Berga 24 Mapa Geológico 1:200.000, 1970, Instituto Geológico y Minero de España.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wiki vertaal.