Francis Fukuyama: Amerikaanse politieke wetenskaplike, politieke ekonoom en skrywer

Fukuyama is sedert Julie 2010 'n senior genoot by die Freeman Spogli Instituut vir Internasionale Studies en 'n Mosbacher-direkteur van die Sentrum vir Demokrasie, Ontwikkeling en die Oppergesag van die Reg aan die Stanford Universiteit In Augustus 2019 is hy aangewys as direkteur van die Ford Dorsey Meester in Internasionale Beleid by Stanford

Francis Fukuyama
Francis Fukuyama in 2005
Geboortenaam	Yoshihiro Francis Fukuyama
Gebore	27 Oktober 1952 (1952-10-27) (71 jaar oud) Chicago, Illinois
Nasionaliteit	Verenigde State
Vakgebied	Ontwikkeling van nasies, regering, internasionale politieke ekonomie, nasiebou en demokratisering
Bekend vir	The End of history and the Last Man
Beïnvloed deur	Aristoteles, Friedrich Nietzsche, e.a.

Voor dit het hy gedien as 'n professor en direkteur van die Internasionale Ontwikkelingsprogram by Paul H. Nitze Skool vir Gevorderde Internasionale Studies van die Johns Hopkins-universiteit in Baltimore. Voorheen was hy Omer L. en Nancy Hirst Professor in Openbare Beleid aan die Skool vir Openbare Beleid by die George Mason universiteit. Hy staan bekend as 'n neokonserwatiewe denker. Sy bekendste werke is The End of History and the Last Man (1992) en The Great Disruption (1996).

Fukuyama is een van die stigters van die Project for the New American Century en word daarom tot die neokonserwatiewes gereken. Hy keur egter die Amerikaanse inval van Irak in 2003 af en oor die neokonserwatiewes praat hy intussen in die derde persoon. In 'n onderhoud met die VPRO het hy gesê dat hy self die "Marx" van hierdie beweging is; en dat die Bush-regering dan "Leninisties" is.

Fukuyama is 'n lid van die Presidentsraad oor bio-etiek en dien op die adviesraad van verskeie ander instellings.

In sy bekende boek The End of history and the Last Man (Die einde van die geskiedenis en die laaste mens) verdedig Fukuyama die stelling dat die einde van die Koue Oorlog ook die einde van die ideologiese ewolusie van die mensdom is. Volgens hom sal dit tot gevolg hê dat die Westerse liberale demokrasie universeel as die optimale vorm van regering beskou sal word.

Hy poog om die verskillende vorms van kritiek te weerlê wat die filosowe soos Friedrich Nietzsche, Karl Marx en Jean-Jacques Rousseau geuiter het oor die liberale vryemark-demokrasie. Fukuyama beroep homself op die idees van die filosoof Alexandre Kojève. Opvallend is dat Kojève 'n heel ander visie op die werk van Georg Wilhelm Friedrich Hegel het as Karl Popper. Karl Popper noem in sy werk Open Society and Its Enemies (1945) vir Hegel saam met Marx en Plato as 'n vyand van die oop samelewing. Alexandre Kojève beskou egter vir Hegel as 'n voorstander van die liberale (oop) samelewing.

• The End of History and the Last Man (1992)
• Trust: The Social Virtues and the Creation of Prosperity (1995)
• The Great Disruption: Human Nature and the Reconstitution of Social Order (1999)
• Our Posthuman Future: Consequences of the Biotechnology Revolution (2002)
• State-Building: Governance and World Order in the 21st Century (2004)
• America at the Crossroads: Democracy, Power, and the Neoconservative Legacy (2006)
• After the Neo Cons: Where the Right went Wrong (2006)
• The Origins of Political Order, Profile Books (2011) ISBN 9781847652812
• Political Order and Political Decay: From the Industrial Revolution to the Present Day. New York: Farrar, Straus and Giroux. (2014) ISBN 978-0-374-22735-7
• Identity: The Demand for Dignity and the Politics of Resentment, New York: Farrar, Straus and Giroux. (2018)
• Liberalism and Its Discontents, New York: Farrar, Straus and Giroux. (2022).

• Wiki Afrikaans  Wiki Commons het meer media in die kategorie Francis Fukuyama.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wiki vertaal.