Entstofhuiwering

Entstofhuiwering of inentinghuiwering is 'n onwilligheid of weiering om ingeënt te word of om mens se kinders neem om ingeënt te word. Die term sluit in die weiering van inenting; die vertraging van inenting; inenting maar met onsekerheid oor die gebruik daarvan; en die gebruik van sekere entstowwe maar nie ander nie. Argumente teen inenting word weerspreek deur oorweldigende wetenskaplike konsensus oor die veiligheid en effektiwiteit van entstowwe. Dit word deur die Wêreldgesondheidsorganisasie geïdentifiseer as een van die top tien wêreldwye bedreigings vir gesondheid in 2019.

Huiwering spruit voort uit openbare debatte oor mediese, etiese en regskwessies wat met entstowwe verband hou. Entstofhuiwering spruit uit verskeie sleutelfaktore, waaronder 'n persoon se gebrek aan vertroue (wantroue in die entstof en / of die gesondheidsorgverskaffer), selfvoldaanheid (die persoon sien nie die behoefte aan die entstof in nie, of sien nie die waarde van die entstof nie), en gemak (toegang tot entstowwe). Dit bestaan ​​sedert die uitvinding van inenting, en entstofhuiwering het bykans 80 jaar vroeër begin as die voorkoms van die terme "entstof" en "inenting". Entstof-huiwering lei dikwels tot die uitbreek van siektes en sterftes as gevolg van siektes wat deur entstof voorkom kan word.

Daar is gevind dat die spesifieke hipoteses wat deur advokate teen inenting aangebied word, mettertyd verander. Teenstand teen verpligte inenting kan gebaseer wees op die teen-entstof sentiment, die kommer dat dit burgerlike vryhede skend of die publiek se vertroue in inenting verminder, of die vermoede dat die farmaseutiese bedryf onbillik winsgewend is.

Sommige teen-inentingskundiges ontken openlik die verbetering wat inenting aan openbare gesondheid gemaak het, of buig voor samesweringsteorieë, maar dit is baie meer gereeld om kommer oor veiligheid te noem. Soos met enige mediese behandeling, is daar die potensiaal dat entstowwe ernstige komplikasies kan veroorsaak, soos ernstige allergiese reaksies, maar in teenstelling met die meeste ander mediese ingrypings, word entstowwe aan gesonde mense gegee, en 'n hoër standaard van veiligheid word verwag. Alhoewel ernstige komplikasies deur inentings moontlik is, is dit uiters skaars en baie minder gereeld as soortgelyke risiko's van siektes wat hulle voorkom. Namate die sukses van immuniseringsprogramme toeneem en die voorkoms van siektes afneem, skuif die publieke aandag weg van die risiko's van siekte na die risiko van inenting, en dit word 'n uitdaging vir gesondheidsowerhede om openbare steun vir inentingsprogramme te bewaar.

Die oorweldigende sukses van sekere inentings het sekere siektes skaars gemaak, en dit het gevolglik tot verkeerde denke gelei by mense wat huiwerig is oor entstowwe. Sodra sulke siektes (bv. Haemophilus influenzae B) in die voorkoms afneem, sal mense dit miskien nie meer waardeer hoe ernstig die siekte is as gevolg van 'n gebrek aan vertroudheid daarmee nie, en word hulle selfvoldaan. Die gebrek aan persoonlike ervaring met hierdie siektes verminder die waargenome gevaar en verminder dus die waargenome voordeel van immunisering. Omgekeerd, sekere siektes (bv. griep) bly so algemeen dat mense wat huiwer om inenting te kry verkeerdelik die siekte as nie-bedreigend beskou, ondanks duidelike bewyse dat die siekte 'n beduidende bedreiging vir mense se gesondheid inhou.

Verskeie bekommernisse oor immunisering is aangebied. Dit is aangespreek en die kommer word nie deur bewyse ondersteun nie. Kommer oor die veiligheid van inenting volg dikwels 'n patroon. Eerstens stel sommige navorsers voor dat 'n mediese toestand (van toenemende voorkoms of 'n onbekende oorsaak) 'n nadelige uitwerking van inenting is. Die aanvanklike studie en daaropvolgende studies deur dieselfde groep het onvoldoende metodologie. 'n Vroeëre aankondiging word gedoen oor die beweerde nadelige uitwerking, dit resoneer met individue wat aan die toestand ly en die moontlike skade vir diegene wat die entstof kon beskerm word onderskat. Ander groepe probeer die aanvanklike studie herhaal, maar kry nie dieselfde resultate nie. Laastens neem dit 'n paar jaar om die vertroue van die publiek in die entstof te herwin. Die nadelige gevolge wat aan entstowwe toegeskryf word, het gewoonlik 'n onbekende oorsprong, 'n toenemende voorkoms, 'n mate van biologiese aanneming, voorkoms naby die inentingstyd en gevreesde uitkomste. In bykans alle gevalle word die gevolge van openbare gesondheid deur kulturele grense beperk: Engelssprekendes is bekommerd oor een entstof wat outisme veroorsaak, terwyl Franssprekendes bekommerd is oor 'n ander entstof wat veelvuldige sklerose veroorsaak, en Nigeriërs is bekommerd dat 'n derde entstof onvrugbaarheid veroorsaak.

Outisme

Die idee van 'n verband tussen entstowwe en outisme is breedvoerig ondersoek en blyk onwaarskynlik te wees. Die wetenskaplike konsensus is dat daar geen verband tussen die inenting en die voorkoms van outisme, oorsaaklik of andersins, en dat die entstofbestanddele nie outisme veroorsaak nie.

"Oormatige entstof"

'Oormatige entstof', is nie 'n mediese term nie maar is die idee dat as baie entstowwe tegelyk gebruik word die onvolwasse immuunstelsel van 'n kind oorweldig of verswak kan word en tot nadelige gevolge kan lei. Ondanks wetenskaplike bewyse wat hierdie idee sterk weerspreek, glo sommige ouers van outistiese kinders dat oorbelasting deur entstof outisme veroorsaak. Die gevolglike twis het veroorsaak dat baie ouers hul kinders se inenting vertraag of vermy het. Sulke wanpersepsies van ouers hou groot hindernisse in vir immunisering van kinders.

Bekommernisse oor entstofbestanddele

Aluminiumverbindings word as immunologiese bymiddels gebruik om die doeltreffendheid van baie entstowwe te verhoog. Die aluminium in entstowwe simuleer of veroorsaak klein hoeveelhede weefselskade, wat daartoe lei dat die liggaam kragtiger reageer op wat dit as 'n ernstige infeksie beskou en die ontwikkeling van 'n blywende immuunreaksie bevorder. In sommige gevalle word hierdie verbindings geassosieer met rooiheid, jeuk en koors op 'n lae graad, maar die gebruik van aluminium in entstowwe hou nie verband met ernstige nadelige gebeure nie. Babas word daagliks aan groter hoeveelhede aluminium blootgestel as in entstowwe in die borsmelk en babamengsel wat hulle gevoed word. Oor die algemeen word mense blootgestel aan lae vlakke van natuurlike aluminium in byna alle voedsel en drinkwater. Die hoeveelheid aluminium wat in entstowwe teenwoordig is, is klein, minder as 1 milligram, en daar word nie aanvaar dat sulke lae vlakke skadelik vir menslike gesondheid is nie.

Mense wat huiwer oor inenting het ook sterk kommer uitgespreek oor die teenwoordigheid van formaldehied in entstowwe. Formaldehied word in baie klein konsentrasies gebruik om virusse en bakteriese gifstowwe wat in entstowwe gebruik word, te inaktiveer. Baie klein hoeveelhede residuele formaldehied kan in entstowwe voorkom, maar dit is baie laer as waardes wat die menslike gesondheid skadelik is. Die vlakke wat in entstowwe teenwoordig is, is min in vergelyking met die natuurlike vlakke van formaldehied in die menslike liggaam en hou geen noemenswaardige risiko vir toksisiteit in nie. Daar is geen bewyse wat die seldsame blootstelling aan klein hoeveelhede formaldehied in entstowwe kan lei tot kanker nie.

Entstof teen varkgriep

Tydens die griep-pandemie in 2009 het daar groot omstredenheid ontstaan oor die vraag of die H1N1-griep-entstof in 2009 veilig was, onder meer in Frankryk. Talle verskillende Franse groepe het die entstof in die openbaar as potensieel gevaarlik gekritiseer.

Ander veiligheidskwessies

Ander veiligheidskwessies oor entstowwe is op die internet en ander plekke bevorder en sluit in dat inenting skielike babas doodsindroom kan veroorsaak, epileptiese aanvalle, allergieë, veelvuldige sklerose en outo-immuun siektes soos tipe 1-diabetes, en dat inentings boviene spongiforme enkefalopatie ("mal koei siekte"), hepatitis C-virus, en VIGS kan oordra. Hierdie idees is ondersoek, met die gevolgtrekking dat entstowwe wat tans gebruik word aan hoë veiligheidstandaarde voldoen en dat kritiek op die veiligheid van inenting in die populêre pers nie geregverdig is nie.

Aangesien die meeste godsdienste begin is voordat die inentings uitgevind is, behandel die Skrif nie spesifiek die onderwerp van inenting nie. Inenting word egter op godsdienstige gronde teengestaan sedert dit die eerste keer ingestel is. Sommige Christen-opponente het aangevoer dat die inenting eers wydverspreid begin voorkom het dat as God besluit het dat iemand aan 'n siekte moet sterf, dit 'n sonde sou wees om God se wil deur inenting te voorkom. Godsdienstige opposisie duur voort tot vandag, op verskillende gronde, waardeur etiese probleme opgewek word wanneer die aantal kinders wat nie ingeënt is nie, die hele bevolking skade berokken.

Moslems

In Pakistan was daar verskeie aanvalle en sterftes onder inentingwerkers. Verskeie Islamitiese predikers en militante groepe, waaronder sommige faksies van die Taliban, beskou inenting as 'n komplot om Moslems dood te maak of te steriliseer. Dit is deel van die rede waarom Pakistan en Afghanistan die enigste lande is waar polio nog steeds endemies gebly het vanaf 2015.