Draak

Die draak verskil in interpretasie van kultuur tot kultuur.

 

In Europese mitologie word 'n draak beskou as 'n onheilige en 'n kwaaddoenige ondier wat 'n gevlerkte reptiliese liggaam en 'n kop soortgelyk aan 'n perd het en wat vuur kan blaas. Die oog van 'n draak het ook glo towerkragte wat die eienaar in staat sou stel om tussen die waarheid en leuens te onderskei. Middeleeuse Christene het die draak as 'n duiwel beskou. Die Latynse naam draco beteken slang (wat volgens die Bybelboek Genesis vir Adam en Eva bedrieg het). Daar is vele volksverhale waar die held 'n draak oorwin sodat geregtigheid kan seëvier en in feëverhale is prinsesse gyselaar gehou deur kwaadwillige drake.

Drake uit Europese fabels

• Beowulf
• Sint Joris en die draak
• Walliese draak

 

In die Ooste word drake in 'n ander lig beskou. Drake word gesien as gelukbringers en verteenwoordig ook goeie gesondheid. Oosterse drake word beskryf as meer slangagtig en sonder vlerke, met magiese kragte. Sowel in China as Japan het drake byna afgodsfigure geword tot wie gebid sou word vir goeie reën en oeste van oorvloed. Die Chinese keiser het die draak as sy imperiale teken gebruik. Die bekende wêreldreisiger Marco Polo het in een van sy boeke geskryf dat die Chinese keiser drake as troeteldiere aangehou het.

• Rosanna M. Giammanco Frongia; Giorgi, Rosa; Giammanco Frongia, Rosanna M.; Zuffi, Stefano (2005). Angels and demons in art. Los Angeles: J. Paul Getty Museum. ISBN 0-89236-830-6.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
• Littleton, C. Scott. Mythology: The Illustrated Anthology of World Myth and Storytelling. Thunder Bay Press (CA). ISBN 1-57145-827-1.
• Drury, Nevill, The Dictionary of the Esoteric, Motilal Banarsidass Publ., 2003 ISBN 8120819896
• Freedman, Rabbi Dr. H. (translation), Simon M., editor, Midrash Rabbah: Genesis, Volume one, The Soncino Press, London, 1983