Cotonou

Die stad se amptelike bevolking is in 2006 op 761 137 inwoners bereken; maar sommige beramings dui egter aan dat die bevolking tot 2,4 miljoen kan beloop. Die bevolking in 1960 was slegs 70 000. Die stedelike gebied brei steeds uit, veral na die weste. Die stad lê in die suidooste van die land, tussen die Atlantiese Oseaan en die Nokouemeer.

Cotonou
Kaart	Vlag
	Wapen
Land	Benin
Region	Littoral
Koördinate	06°36′25″N 02°42′55″O / 6.60694°N 2.71528°O / 6.60694; 2.71528
Gestig op	19de eeu
Oppervlakte:
- Totaal	vk km
Hoogte bo seevlak	51 m
Bevolking:
- Totaal (2006)	761 137
- Bevolkingsdigtheid	/vk km
Tydsone	UTC +1
- Somertyd	UTC +1
Burgemeester	Nicéphore Soglo
Amptelike webwerf

Benewens die feit dat dit Benin se grootste stad is, is dit die setel van die regering, hoewel Porto-Novo die amptelike hoofstad is. Dit is die tuiste van die meeste van die land se regeringsgeboue en diplomatieke missies.

 

Die naam "Cotonou" beteken "by die rivier van die dood" in die Fon-taal. Aan die begin van die 19de eeu was Cotonou (destyds 'Kutonou' gespel) 'n klein vissersdorpie en word vermoedelik in 1830 deur koning Ghezo van Dahomey gestig. Dit het gegroei as 'n sentrum vir die slawehandel, en later palmolie en katoen. In 1851 het die Franse Tweede Republiek 'n verdrag met koning Ghezo gesluit wat hulle in staat gestel het om 'n handelspos op Cotonou te vestig. Gedurende die heerskappy van Koning Glele (1858-89), is die gebied afgestaan aan die Tweede Republiek deur 'n verdrag wat in 1878 onderteken is. In 1883 het die Franse vloot die stad beset om die verowering van die gebied deur die Britse regering te voorkom. Na Glele se dood in 1889 het koning Béhanzin onsuksesvol probeer om die verdrag uit te daag. Die stad het vinnig gegroei na die bou van die hawe in 1908.

 

Cotonou is aan die kusstrook tussen Nokoué-meer en die Atlantiese Oseaan. Die stad word in twee gesny deur 'n kanaal, die strandmeer Cotonou, wat in 1855 deur die Franse gegrawe is. Drie brûe is in hierdie gebied. Die Ouémé-rivier vloei by Cotonou in die Atlantiese Oseaan uit.

Die stad het vervoerinfrastruktuur gevestig, insluitend lug, see, rivier (na Porto Novo) en landroetes wat handel met sy buurlande Nigerië, Niger, Burkina Faso en Togo vergemaklik.

Kus-erosie is al dekades lank opgemerk. Dit het in 1961 vererger na die bou van die Nangbeto-dam en die diepwaterhawe van Cotonou. 'n Loodsprojek wat deur die Verenigde Nasies se Omgewingsprogram (UNEP) befonds is, het aan die lig gebring dat die kus ten ooste van Cotonou binne 40 jaar met 400 meter teruggetrek het. Hierdie erosie het daartoe gelei dat baie mense hul huise langs die kus verlaat het.

 

Die outonome hawe van Cotonou is een van die grootste in Wes-Afrika. Die stad is verbind met Parakou in die noorde deur die Benin-Niger-spoorweg. Die Internasionale Lughawe Cotonou lewer diens aan die hoofstede van die streek en Frankryk, sowel as die groot stede van Benin: Parakou, Kandi, Natitingou, Djougou en Savé. Daar is padverbindings na buurlande: Nigerië, Burkina Faso, Niger en Togo. 'n Algemene vervoermiddel in die stad is die motorfiets-taxi, plaaslik bekend as zémidjan.

In 2015 is 'n voorstedelike passasierspoorlyn ontwikkel tussen Cotonou en Pahou.

Belangrike vervaardigde goedere sluit in palmolie, brouery, tekstiel en sement. Motorvoertuie en fietse word aanmekaargesit, en daar is saagmeulens in die stad. Petroleumprodukte, bauxiet en yster is die belangrike uitvoer produkte. Daar is platforms in die see wat vir olie boor. Die stad is 'n sentrum vir die motorhandel, en Europese handelsmerke word van groot buitelugparkeerplekke verkoop. In die verlede het Citroën motors (byvoorbeeld die Citroën 2CV en Ami 8) plaaslik saamgestel.

Teen 2012 het seerowery in die Golf van Guinee die handel in die hawe van Cotonou aansienlik verminder.

In die Missebo-gebied is 'n tekstielmark van Afrika-afdrukke wat hoofsaaklik deur Indiese groothandelaars en kleinhandelaars hanteer word.