Berkelium

97 curium ← Berkelium → kalifornium Tb ↑ Bk ↓ Upu Periodieke tabel
Algemeen
Naam, simbool, getal	Berkelium, Bk, 97
Chemiese reeks	Aktiniede
Groep, periode, blok	n/b, 7, f
Voorkoms
Atoommassa	247 g/mol
Elektronkonfigurasie	[Rn] 5f9 7s2
Elektrone per skil	2, 8, 18, 32, 27, 8, 2
Fisiese eienskappe
Toestand	vastestof
Digtheid (naby k.t.)	alfa: 14,78 beta: 13,25 g/cm³
Smeltpunt	beta: 1259 K (986 °C)
Kookpunt	beta: 2900 K (2627 °C)
Smeltingswarmte	7,92 kJ/mol
Verdampingswarmte	kJ/mol
Atoomeienskappe
Kristalstruktuur	dubbel seskantige diggepakte
Oksidasietoestande	2, 3, 4
Elektronegatiwiteit	1,3 (Skaal van Pauling)
Ionisasie-energieë	1ste: 1 kJ/mol
	2de: 601 kJ/mol
	3de: kJ/mol
Kovalente radius	170 pm
Diverse
Magnetiese rangskikking	paramagneties
Elektriese resistiwiteit	(20 °C) Ω·m
Termiese geleidingsvermoë	(300 K) W/(m·K)
CAS-registernommer	7440-40-6
Geskiedenis
Genoem na	Berkeley, Kalifornië, waar dit ontdek is
Ontdek deur	Lawrence Berkeley National Laboratory
Ontdek	1949
Vernaamste isotope
Hoofartikel: Isotope van berkelium iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP 245Bk sin 4,94 d ε 0,810 245Cm 246Bk sin 1,8 d α 6,070 242Am 247Bk sin 1380 j α 5,889 243Am 248Bk sin >300 j α 5,803 244Am 249Bk sin 330 d α 5,526 245Am
Portaal Chemie

Dit is 'n grys of silwerwit aktinied.

Berkelium is vir die eerste keer gesintetiseer in 1949 deur Glenn Seaborg, Albert Ghiorso, Stanley Thompson en Kenneth Street aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley. Hiermee het hulle 'n siklotron gebruik om Amerikium-241 te bombardeer met neutrone. Die naam berkelium is afgelei van die naam van die universiteit waar die element vir die eerste keer gesintetiseer is.

Die radioaktiewe berkelium word slegs in baie klein hoeveelhede geproduseer vir wetenskaplike navorsing. Daar is nog geen vername industriële toepassings nie.

Hoewel berkelium nog nooit geïsoleer is nie, is daar al genoeg materiaal geproduseer om navorsing te kan doen na enkele eienskappe. Met redelike sekerheid kan gesê word dat dit 'n metaal is wat redelik maklik oksideer in lug en oplos in verdunde minerale sure. Röntgendiffraksietegnieke het bygedra tot die identifisering van enkele berkeliumverbindinge soos oksiede, fluoried en oksichloride. In die biologie speel berkelium geen bekende rol nie.

In die natuur kom berkelium op aarde nie voor nie. Dit word op kunsmatige wyse geproduseer.

Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Isotope van berkelium.

Daar is 19 radio-isotope bekend, waarvan ²⁴⁷Bk met 'n halfleeftyd van 1380 jaar die mees stabiel is. ²⁴⁸Bk en ²⁴⁹Bk het 'n halfleeftyd van onderskeidelik 9 jaar en 320 dae. Die oorblywende isotope het halfleeftye van minder as 5 dae.

Oor die toksikologie van berkelium is baie min bekend.

• Wiki Afrikaans  Wiki Commons het meer media in die kategorie Berkelium.

•   Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir berkelium.
• (en) webelements.com/berkelium/