Bensielpenisillien: Chemiese verbinding

Bensielpenisillien se chemiese struktuur

Bal-en-stokkiemodel:
Blou=stikstof
Rooi=suurstof
Geel=swael
Swart=koolstof en koolstofbindings
Wit=waterstof

Dit sluit in longontsteking, seerkeel, sifilis, witseerkeel, gasgangreen, leptospirose, sellulitis en klem-in-die-kaak (tetanus). Dit is nie 'n eerste-lynmiddel vir pneumokokkale meningitis nie. Bensielpenisillien word met 'n inspuiting in 'n aar of spier toegedien. Twee langwerkende vorms, nl. bensatienbensielpenisillien en prokaienbensielpenisillien is beskikbaar vir gebruik as binnespierse inspuiting.

Newe-effekte sluit in diarree, aanvalle, en allergiese reaksies , insluitend anafilakse. Wanneer dit gebruik word om sifilis te behandel, mag 'n reaksie bekend as Jarisch–Herxheimer voorkom. Dit word nie aanbeveel vir diegene met 'n geskiedenis van penisillienallergie nie. Gebruik tydens swangerskap is oor die algemeen veilig. Dit is in die penisillien en β-laktam klas van medikasie.

Bensielpenisillien is in 1929 ontdek en het in kommersiële gebruik gekom in 1942. Dit is op die WGO se Lys van Noodsaaklike Medisyne, die mees doeltreffende en veilige medisyne wat nodig is in 'n stelsel van gesondheidsorg. Die groothandelkoste in die ontwikkelende wêreld is VS$ 0.24 tot 2.72 per dag. In die Verenigde State kos 'n behandelingskursus VS$ 100 tot 200.