Alagoas

Dit is ook een van die armste deelstate van die land. Alagoas se hoofstad en grootste stad, Maceió, het 'n bevolking van 922 458 in 2006 gehad.

Alagoas

Vlag van Alagoas Wapen van Alagoas
Sien ander Brasiliaanse state
Land	Brasilië
Hoofstad	Maceió
Grootste stad	Maceió
Oppervlakte	27 767,661 km²
Bevolking   - Totaal   - Digtheid	3 050 652 (2006) 108.7 inw./km²
Goewerneur	Teotonio Vilela Filho (PSDB)
Visegoewerneur	José Wanderley Neto
MOI (2005)	0,677 – middel
Tydsone	UTC-3

Gedurende die eerste drie eeue van sy geskiedenis was Alagoas deel van die kapteinskap van Pernambuco, en het eers in 1817 in 'n onafhanklike kapteinskap verander. As 'n weerwraak teen die Pernambuca-rewolusie het die koning Johannes VI van Portugal 'n groot deel van die Pernambucan-gebied weg te neem, waaronder die suidelike deel, een deel wat aan die kapteinskap van Bahia gegee is, die ander deel onafhanklik gemaak en Alagoas as 'n nuwe Brasiliaanse kapteinskap geskep het.

Aanvanklik, in die eerste jare van die 16de eeu, het Alagoas se nedersetting stadig maar seker voortgegaan, maar deur Afrikane gehelp wat as slawe gedwonge arbeid gelewer het en die sukses van die plaaslike ekonomie aangespoor het. In die periode van die 16de en 17de eeu het Franse seerowers hul gebied binnegeval, aangetrek deur die handel van Brasiliaanse hout.

'n Ruk later het Duarte Coelho, eienaar van die kapteinskap van Pernambuco, die beheer oor die streek aan die Portugese gegee en die gebied as deel van sy kapteinskap bestuur. Hy het die aantal suikerrietaanplantings vermeerder en 'n paar suikermeulens gebou en die stede Penedo en Alagoas gestig - hierdie laaste een wat oorspronklik deur die Portugese genoem as Santa Maria Madalena da Alagoa do Sul (St Marie Magdalene van die Suidelike Meer), tans die historiese erfenisdorp Marechal Deodoro.

In 1570 het 'n tweede ekspedisie, beveel deur Duarte Coelho en onder leiding van Cristóvão Lins, die noorde van Alagoas verken en die nedersetting Porto Calvo en vyf suikermeulens gestig, waarvan twee nog steeds bestaan, Buenos Aires en Escurial.

In 1630 word die grondgebied ingeneem deur die Nederlanders, wie se belangstelling was om die handel in suikerriet in die meeste dele van die noordoostelike streek van Brasilië te bestuur. As deel van een van die rykste Brasiliaanse kapteinskappe, het Alagoas voorspoed gehad met die suikerhandel. Hulle het Fort Maurits in Penedo, aan die rivier São Francisco, gebou. Die Nederlandse koloniseerders het die gebied egter verlaat nadat hulle in 1646 verslaan is.

Dekades voordat Alagoas in 1817 gestig is, het die suikerbedryf 200 meulens gehad, en die landbou het ook katoen-, tabak- en koringaanplantings behels. Met die Brasiliaanse onafhanklikheid van Portugal in 1822, word Alagoas 'n provinsie. In 1839 is die hoofstad van die provinsie van die stad Alagoas na Maceio verander, hoofsaaklik as gevolg van die toenemende groei van die stad as gevolg van die hawe.

Etniese groepe

 

Alagoas is een van die armste state van Brasilië en die menslike-ontwikkelingsindeks is die land se laagste. Die dienstesektor is die grootste komponent van die BBP op 55,8%, gevolg deur die industriële sektor op 36,9%. Die landbou verteenwoordig 7,3% van die BBP (2004). Die uitvoer van Alagoas: suiker 58,8%, alkohol 29,4%, chemikalieë 9%, tabak 2,1% (2002).Hierdie ekonomie maak 0.7% (2004) van die Brasiliaanse ekonomie uit.

Die ekonomie was aanvanklik landbou georiënteer, grootliks afhanklik van groot suikerrietaanplantings, met 'n mate van tabakboerdery wat rondom die stad Arapiraca gekonsentreer is. Suikerriet vorm die basis vir die alkoholbedryf wat in 'n afname is. Klein tot mediumgrootte tenkskip het alkohol gedurende die piekperiode met groot frekwensie aan boord in die hawe van Maceio geneem. Sulke vragte vind nog steeds plaas met minder frekwensie. 'n Ander plaaslike bedryf is gebaseer op chemiese produkte van pekelwater wat uit diep putte aan die buitewyke van Maceió gepomp word.

In die afgelope twintig jaar het die toeristebedryf die strande ontdek en Maceió self het verander van 'n taamlik slaperige klein hawe met kokospalmplantasies langs sy strande na gedomineer deur verskeie hotelle. Die noordelike kus, veral rondom die dorpe Maragogi en Japaratinga, begin 'n deel van hierdie ontwikkeling sien in die vorm van oorde wat mense uit die suide en uit Europa lok. Daar is aansienlike Europese beleggings (vanaf 2007) in strandeiendom noord van Maceió met ommuurde woonbuurte van strandhuise.