Afrika-Drom

Arthur Morris Jones (1889 - 1980) het die baie plaaslike benaderings tot musiek as bydraende fatkore tot een hoofstroom gesien.

C. K. Ladzekpo bevestig ook die diepgaande homogeniteit van die benadering. Wes-Afrika ritmiese tegnieke wat uitgevoer is oor die Atlantiese Oseaan was fundamentele bestanddele in verskeie musikale style van die Amerikas: samba, forró, maracatu en coco in Brasilië, Afro-Kubaanse musiek en Afro-Amerikaanse musiek genres soos blues, jazz, rhythm & blues, funk, soul, reggae, hip hop, en rock en roll was daardeur beïnvloed en dus van groot belang in die 20ste eeu se populêre musiek.^{[verwysing benodig]} Die trom is bekend oor die hele Afrika.

 

 

 

Baie sub-Sahara-tale het nie 'n woord vir ritme, of selfs musiek nie. Ritmes verteenwoordig die samestellings van gemeenskappe en mense se interafhanklike verhoudings. Kruisslae kan uitdagende oomblikke simboliseer of emosionele spanning. Die klank van drie hoof slae, gevol deur twee korter slae simboliseer die aanslae van die lewe terwyl daar voorbereiding getref word die uitdagings van die lewe te hanteer. Regdeur deur Wes-Afrika en Sentraal-Afrika, is tromspeel deel van kinderspeletjies en word kinders van vroeg af blootgestel aan verskeie ritmes. Omdat Afrika-musiek nie weg staan van die sosiale en kulturele konteks nie, kan Westerlinge nie na Afrika-musiek luister soos wat hulle na Europese musiek sou luister nie.

Onder die eienskappe van die Afrika-benadering tot ritme is sinkopasie en kruisslae wat verstaan kan word as die volgehoue en sistematiese poliritmes, 'n ostinato van twee of meer verskillende ritmiese figure, patrone of frases op een slag. Die gelyktydige gebruik van kontrasterende ritmiese patrone binne dieselfde skema van die aksent of meter lê aan die kern van die Afrika ritmiese tradisie. Alle sodanige "asimmetriese" patrone is histories en geografies interafhanklik.

 

Afrika-musiek steun op vinnige, opgewekte ritmiese trom spel gevind oor die hele vasteland, alhoewel sommige style, soos die Township-musiek van Suid-Afrika nie veel gebruik van die trom maak nie en die nomadiese groepe soos die Maasai gebruik ook nie tradisioneel tromme nie. Elders is die trom 'n teken van lewe: sy klop is die hartklop van die gemeenskap.

Tromme word beskou as membranofone en bestaan uit 'n vel wat strek oor die oop einde van 'n raam of "dop". Bekende Afrika tromme sluit die djembe en die praat trom in.

Baie aspekte van die Afrika tromme, veral omdat dit tyd, stam van ander instrumente wat geskud kan word en wat van geweefde mandjies of kalbasse gemaaks is.

Elke streek van Afrika het 'n ander styl klok, maar die basiese tegnologie van die klok is die dieselfde oor die hele vasteland, die klok se rol is dikwels die tydhouer. Die Suid-Amerikaanse agogo is waarskynlik 'n afstammeling van hierdie Afrika klokke. Ander idiofone sluit die Udu en die spleet trom in.

Die toonhoogte van instrumente soos die mbira en die marimba het dikwels 'n klein verspreiding wat ook dan die ritme beïnvloed.

Afrika ritmiese struktuur is heeltemal verdelend in die natuur, maar kan tyd verdeel in verskillende breuke op dieselfde tyd, gewoonlik deur die gebruik van hemiola of drie-oor-twee (3:2), wat Novotney die grondslag genoem het van al die Wes-Afrika polieritmiese teksture. Dit is die wisselwerking van verskeie elemente en is onafskeidbaar en ewe noodsaaklik, wat die "verskillende ritmiese digthede of bewegings" produseer van die kruis-ritmiese tekstuur. 3 en 2 behoort aan 'n enkele Gestalt.

Kruis-ritme is die basis vir baie van die musiek van die Niger–Kongo volke, sprekers van die grootste taal familie in Afrika.

 

Sleutelpatrone, ook bekend as die klokpatrone, tydlynpatrone, gidspatrone druk 'n ritme se organiserende beginsel uit en defineer die ritmiese struktuur. Hulle verteenwoordig 'n verkorte uitdrukking van al die bewegings vir musikante en dansers. Sleutelpatrone word tipies geklap of gespeel op idiofone soos klokke, of anders op 'n trom met 'n hoë toonhoogte. Musiek georganiseer rondom sleutelpatrone dra 'n twee-sel (binêre) struktuur, 'n komplekse vlak van die Afrika kruis-ritme.

Die standaard patroon

Die mees algemene sleutelpatroon in Afrika is die sewe-slag, ook bekend as die standaard patroon. Die standaard patroon, bestaan uit twee kruis-ritme fragmente en is beide in (4/4 of 2/2) en ook gekomponeerde (12/8 of 6/8) strukture.

Tot in die 1980's is hierdie sleutelpatroon algemeen in die Yoruba musiek, Ewe musiek en baie ander musiek gebruik. Maar die standaard patroon verteenwoordig nie 'n reeks van waardes nie, maar 'n reeks van die aanval punte wat die fundamentele slag verdeel met 'n kruis-ritmiese struktuur.

Tresillo

 

Die mees basiese figuur in Afrika-musiek is 'n figuur wat die Kubane die tresillo noem, 'n Spaanse woord wat "drieling" beteken. Die basiese syfer is ook gevind in 'n wye geografiese band wat strek van Marokko in Noord-Afrika tot Indonesië in Suid-Asië. Hierdie patroon kon moontlik oos van Noord-Afrika na Asië migreer het met die verspreiding van Islam: die gebruik van die patroon in Marokkaanse musiek kan teruggeneem word na die slawe wat daar aangebring is. In Afrika-musiek is dit 'n kruis-ritmiese fragment wat gegenereer word deur middel van kruis-ritme: 8 polse ÷ 3 = 2 kruis-slae (bestaande uit drie polse elk) met 'n herinnering van 'n gedeeltelike kruis-klop (wat strek van twee polse). In verdelende vorm weerspreek die hale van tresillo die slae, terwyl in toevoeging, die hale van die tresillo die slae is.

• Agawu, Kofi (2003). Wat Afrikaanse musiek : postkoloniale notas, navrae, posisies. New York, NY ; Londen: Routledge. ISBN 0-415-94390-6.
• Novotney, Eugene D. (1998). Die Drie Teen Twee Verhouding as die Fondament van Tydlyne in die Wes-Afrikaanse Musiek. Urbana, IL: Universiteit van Illinois.
• Greenwood, David Peñalosa; Peter; collaborator; editor (2009). Die kloof matrix : Afro-Kubaanse ritme : die beginsels en Afrika-oorsprong. Redway, CA: bembe erken Boeke. ISBN 978-1-886502-80-2.CS1 maint: ekstra teks: die skrywers lys (skakel)
• Ladzekpo, C. K. (1995). "Die Mite van die Kruis-Ritme" Geargiveer 23 November 2012 op Wayback Machine, Stigting Natuurlik in Afrika-Dans-tromme (webblad, verkry 24 April 2010).

• Godfried T. Toussaint, "Op die vraag van die meter in die Afrikaanse ritme: 'n kwantitatiewe wiskundige assessering," In die Verrigtinge van Brûe: Wiskunde, Musiek, Kuns, Argitektuur en Kultuur, G. Hart en R. Sarhangi, (Eds.), Enschende, Nederland, 27-31 julie, 2013, pp.  559-562, Phoenix: Tessellations Publiseer.