Μαλαισία: χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας

Η Μαλαισία είναι ομοσπονδιακό κράτος στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκτείνεται σε δύο ανεξάρτητες γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο (όπου συνορεύει με την Ταϊλάνδη και τη Σιγκαπούρη) και το νησί Βόρνεο (όπου συνορεύει με την Ινδονησία και το Μπρουνέι). Έχει πληθυσμό 33.717.400 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τον Δεκέμβριο του 2023, και έκταση 330.803 τ.χλμ..

Μαλαισία Malaysia
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Bersekutu Bertambah Mutu (Η ενότητα είναι δύναμη)
Εθνικός ύμνος: Negaraku (Η χώρα μου)
Η θέση της Μαλαισίας (πράσινο)
Πρωτεύουσα	Κουάλα Λουμπούρ Πουτρατζάγια (διοικητική) 3°8′N 101°41′E / 3.133°N 101.683°E / 3.133; 101.683 (Κουάλα Λουμπούρ)
Μεγαλύτερη πόλη	Κουάλα Λουμπούρ
Επίσημες γλώσσες	Μαλαισιανά
Πολίτευμα	Ομοσπονδιακή Συνταγματική Μοναρχία
Βασιλιάς Πρωθυπουργός	Ιμπραήμ Ανουάρ Ιμπραήμ
Ανεξαρτησία Από το Ην. Βασίλειο Ομοσπονδία Ισχύον Σύνταγμα	31 Αυγούστου 1957 16 Σεπτεμβρίου 1963 31 Αυγούστου 1957 (αναθεωρήθηκε το 2007)
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα Ακτογραμμή	330.803 km2 (68η) 0,3 2.669 km 4.675 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 12-2023   • Απογραφή 2020   • Πυκνότητα	33.717.400 (44η)  32.447.385   101,9 κατ./km2 (112η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2019)  • Κατά κεφαλή	1,068 τρισ. $   32.501 $
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2019)  • Κατά κεφαλή	372,628 δισ. $   11.338 $
ΔΑΑ (2021)	0,803 (62η) – πολύ υψηλός
Νόμισμα	Ρινγκίτ (MYR)
Ζώνη ώρας	(UTC +8)
ISO 3166-1	MY
Internet TLD	.my
Οδηγούν στα	αριστερά
Κωδικός κλήσης	+60

Η Μαλαισία έχει τις ρίζες της στα Μαλαϊκά βασίλεια. Τον 18ο αιώνα, τα εν λόγω βασίλεια προσαρτήθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία όταν οι Οικισμοί των Στενών έγιναν βρετανικά προτεκτοράτα. Η ηπειρωτική Μαλαισία έγινε η Μαλαϊκή Ένωση το 1946. Η Μαλάγια αναδιαρθρώθηκε ως Ομοσπονδία της Μαλάγιας το 1948 και έγινε ανεξάρτητη στις 31 Αυγούστου 1957. Η Μαλάγια ενώθηκε με το Βόρειο Βόρνεο, το Σαράουακ και τη Σιγκαπούρη στις 16 Σεπτεμβρίου 1963 για να γίνει Μαλαισία. Το 1965, η Σιγκαπούρη αποβλήθηκε από την ομοσπονδία. Η χώρα είναι πολυεθνική και πολυπολιτισμική, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Περίπου το ήμισυ του πληθυσμού είναι εθνοτικοί Μαλαισιανοί, με μεγάλες μειονότητες Μαλαισιανών Κινέζων (η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα υπερπόντιων Κινέζων στον κόσμο), Μαλαισιανών Ινδών και αυτοχθόνων λαών. Το σύνταγμα παρέχει θρησκευτική ελευθερία, αλλά αναγνωρίζει το Ισλάμ ως την καθιερωμένη θρησκεία του κράτους. Το κυβερνητικό σύστημα βασίζεται στενά στο κοινοβουλευτικό σύστημα Ουεστμίνστερ και το νομικό σύστημα βασίζεται στο κοινό δίκαιο. Ο αρχηγός του κράτους είναι ο βασιλιάς, γνωστός ως Γιάνγκ ντι-Περτουάν Αγκόνγκ. Είναι εκλεγμένος μονάρχης που επιλέγεται από τους κληρονομικούς κυβερνήτες των εννέα Μαλαϊκών πολιτειών ανά πενταετία. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός. Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η Μπαχάσα Μελάγιου, κοινώς γνωστή ως Μαλαϊκή γλώσσα. Τα αγγλικά παραμένουν ενεργή δεύτερη γλώσσα. Το 2017 η επάρκεια στα αγγλικά στη Μαλαισία ήταν η 2η καλύτερη στην Ασία (μετά τη Σιγκαπούρη) και η 13η καλύτερη στον κόσμο.

Η χώρα είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Επίσης, έχει καταγράψει μια από τις καλύτερες αναπτύξεις στην Ασία από την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο, με το ΑΕΠ της να αυξάνεται κατά μέσο όρο 6.5% ετησίως για σχεδόν 50 χρόνια. Η οικονομία τροφοδοτείται παραδοσιακά από τους φυσικούς πόρους της, αλλά επεκτείνεται στους τομείς της επιστήμης, του τουρισμού, του εμπορίου και του ιατρικού τουρισμού. Είναι επίσης μία από τις λίγες αναπτυσσόμενες χώρες που επιδοτούν σε μεγάλο βαθμό την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Οι Μαλαισιανοί πολίτες δικαιούνται δωρεάν δημόσια εκπαίδευση μέχρι τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τα δημόσια τέλη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση επιδοτούνται έως και 90%. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι ηλικιωμένοι και οι μαθητές δημόσιων σχολείων δικαιούνται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας θεωρούνται από τις καλύτερες στον κόσμο και το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών αποκάλεσε το σύστημα ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας ως "πρότυπο για άλλες αναπτυσσόμενες χώρες".

Η πρόσφατη ταχεία ανάπτυξη της Μαλαισίας έχει προσελκύσει εκατομμύρια μετανάστες εργαζόμενους από ολόκληρη την Ασία. Η πλειονότητα αυτών των μεταναστών είναι παράτυποι, μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση της Μαλαισίας αγωνίζεται να καταπολεμήσει, με τη μεταχείριση και την καταστολή των διακινουμένων εργαζομένων να επικρίνεται συχνά από διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Μαλαισία διαθέτει μια προσφάτως εκβιομηχανισμένη οικονομία της αγοράς, η οποία κατατάσσεται ως η 4η μεγαλύτερη στη Νοτιοανατολική Ασία και η 38η στον κόσμο. Με κατά κεφαλήν ΑΕΠ ύψους 10.430 δολαρίων και ΔΑΑ 0.789, η Μαλαισία κατατάσσεται ως αναδυόμενη οικονομία από την Παγκόσμια Τράπεζα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ταξινομεί επίσης τη Μαλαισία ως αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη χώρα. Η Μαλαισία είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Συνόδου Ανατολικής Ασίας, του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας και της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού, της Κοινοπολιτείας των Εθνών και του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Το 2017, οι Μαλαισιανοί πολίτες είχαν πρόσβαση χωρίς θεώρηση ή θεώρηση κατά την άφιξη σε 164 χώρες και εδάφη, κατατάσσοντας το μαλαισιανό διαβατήριο ως το 5ο πιο αποδεκτό στον κόσμο.

Προϊστορία

Έχουν βρεθεί απολιθώματα, όπως το κρανίο ενός Homo sapiens σε ένα σπήλαιο στο Βόρειο Σαράουακ, που υποδεικνύουν τη διαρκή ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή από τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν. Ωστόσο, κατά την 8 χιλιετία π.Χ. υπάρχουν ενδείξεις για μία μετανάστευση λαών από τη νοτιοδυτική Κίνα προς τα νησιά Βόρνεο (κομμάτι του οποίου κατέχει σήμερα η Μαλαισία) και Σουμάτρα (σήμερα μέρος της Ινδονησίας). Οι λαοί αυτοί φαίνεται να ήταν τροφοσυλλέκτες και έχουν σχέση με κάποιους σημερινούς κατοίκους της Σουμάτρας, της Ιάβας και μερικών νησιών των Φιλιππίνων. Αργότερα, καινούριοι πληθυσμοί που έφεραν την καλλιέργεια, καθώς και τη χρήση της φωτιάς, εκτόπισαν τους αρχικούς κατοίκους.

Η ηπειρωτική Μαλαισία κατοικήθηκε τουλάχιστον από το 4.000 π.Χ., με στοιχεία να υποδηλώνουν την ύπαρξη εδραιωμένων πολιτισμών κατά τη Νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού. Κατά την 1η χιλιετία π.Χ., ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Κίνα και το Θιβέτ -πιθανόν μέσω του ποταμού Μεκόνγκ- έφερε στη Μαλαισία τους προγόνους των σημερινών κατοίκων.

Αρχαιότητα και προϊσλαμική περίοδος

 

Κατά τους τελευταίους αιώνες π.Χ., ξεκινά το εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία. Δημιουργούνται σημαντικά λιμάνια και αρχίζει η εδραίωση του Ινδικού πολιτισμού επί των πρώτων μικρών Μαλαϊκών βασιλείων που μόλις είχαν εμφανιστεί. Οι Ινδοί έμποροι μεταφέρουν μαζί τους τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, καθώς και τις Ινδικές ιδέες για την πολιτική οργάνωση και την τέχνη. Σύμφωνα με κάποια Κινεζικά έγγραφα, έως το 1000 μ.Χ. πιθανόν να άκμασαν έως και 30 διαφορετικά «Ινδικά» βασίλεια στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας. Η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή σε Αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους γεωγράφους. Την ονόμαζαν «Χρυσή Χερσόνησος» (λατ.: Chersonesus Aurea [en]). Εκείνη την εποχή, η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή για τα αποθέματα χρυσού και κασσίτερου που διέθετε.

 

Το σημαντικότερο βασίλειο της περιόδου ήταν η Αυτοκρατορία Σριβιτζάγια, η οποίο κυριάρχησε στην περιοχή από τον 7ο έως τον 13ο αιώνα μ.Χ. Αυτό το βουδιστικό βασίλειο ξεκίνησε από τη Σουμάτρα και συγκεκριμένα από την πόλη Παλεμπάνγκ, την οποία είχε και ως πρωτεύουσα. Ήταν μεγάλη ναυτική δύναμη καθώς έλεγχε στενά νευραλγικής σημασίας για το Ινδοκινεζικό εμπόριο (πχ Προθμός της Μαλάκκα). Έφτασε στη μεγαλύτερη εδαφική της έκταση περίπου το 1000 μ.Χ. Το 1025 όμως, το γειτονικό ανταγωνιστικό βασίλειο Κόλα, κατάφερε να καταλάβει και να αλώσει την Παλεμπάνγκ. Από εκεί και έπειτα τα εδάφη της Σριβιτζάγια συρρικνώθηκαν, καταλήγοντας να αποτελεί μόνο ένα μικρό αδύναμο βασίλειο έως τον 12ο αιώνα.

Έλευση του Ισλάμ

Παρόλο που το Ισλάμ είχε κάνει την εμφάνισή του στη Νοτιοανατολική Ασία από πολύ νωρίς, ήδη από τον 8ο αιώνα μ.Χ., άρχισε να εξαπλώνεται ευρέως στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας από Ινδούς και Άραβες εμπόρους, κατά τον 13ο αιώνα. Η νέα θρησκεία υιοθετήθηκε αρχικά από τις τοπικές άρχουσες τάξεις και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και στον λαό, με ειρηνικό τρόπο.

Την ίδια περίοδο (περί το 1400) ιδρύθηκε στη νοτιοδυτική ακτή της Μαλαϊκής Χερσονήσου η Μαλάκκα, η οποία σύντομα αναδείχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμένα. Ένας βασιλιάς της Μαλάκκας, ονόματι Παραμεσβάρα (Parameswara) ασπάστηκε το Ισλάμ και μετέτρεψε το βασίλειό του σε σουλτανάτο. Το Σουλτανάτο της Μαλάκκα, όπως ονομάστηκε, προσέλκυσε πολλούς μουσουλμάνους εμπόρους και αύξησε τη δύναμή του αρκετά γρήγορα. Επί της βασιλείας του Παραμεσβάρα και των διαδόχων του, το σουλτανάτο άκμασε. Το κράτος είχε καλές σχέσεις με τη Δυναστεία των Μινγκ, στην Κίνα, η οποία βοήθησε στην αντιμετώπιση της επεκτατικότητας των Ταϊλανδών. Παρόλο που το σουλτανάτο δεν ήταν ποτέ αύταρκες και στηριζόταν στις εισαγωγές, έγινε ιδιαίτερα πλούσιο λόγω του εμπορίου. Συγκεκριμένα, η Μαλάκκα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα έγινε, σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, το μεγαλύτερο κέντρο ελεύθερου εμπορίου στον τότε κόσμο. Στο απόγειο της δύναμής του, το Σουλτανάτο της Μαλάκκας έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Μαλαϊκής Χερσονήσου, ένα κομμάτι της ανατολικής Σουμάτρας καθώς και πολλά στρατηγικής σημασίας νησιά. Η κυριαρχία αυτού του μουσουλμανικού κράτους επέτρεψε την περαιτέρω εδραίωση του Ισλάμ στην περιοχή.

Επιδρομές Ευρωπαίων

Ο διάσημος πλούτος του Σουλατανάτου της Μαλάκκας προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων. Πρώτοι ήταν οι Πορτογάλοι που ήρθαν σε επαφή με το λιμάνι της Μαλάκκας για πρώτη φορά το 1509. Παρόλο που η γενικότερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας θα έμενε σχετικά ανέγγιχτη από τους Ευρωπαίους έως τον 19ο αιώνα, η περιοχή της Ηπειρωτικής Μαλαισίας επηρεάστηκε σημαντικά από την αρχή. Το 1511 οι Πορτογάλοι έκαναν επιδρομή και κατέλαβαν τη Μαλάκκα, με συνέπεια ο βασιλιάς της πόλης να εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Μαλαισίας. Αργότερα, το 1528, ένα μέλος της εξορισμένης βασιλικής οικογένειας ίδρυσε το διάδοχο κράτος Σουλτανάτο του Τζοχόρ. Λόγω των υψηλών φόρων των Πορτογάλων και της μη ανοχής τους στο Ισλάμ, οι έμποροι της περιοχής άρχισαν να αποφεύγουν τη Μαλάκκα. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή πτώση της σημαντικότητας του λιμανιού.

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, η επιρροή της Ολλανδίας στη Νοτιοανατολική Ασία, μέσω της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, αυξήθηκε σημαντικά. Μάλιστα, έπειτα από μερικές ανεπιτυχείς προσπάθειες, οι Ολλανδοί κατάφεραν το 1641 να καταλάβουν τη Μαλάκκα, εκτοπίζοντας οριστικά τους Πορτογάλους.

Μετά την πτώση του Σουλτανάτου της Μαλάκκας πολλά νέα σουλτανάτα αναδύθηκαν καταλαμβάνοντας κατά διαστήματα σημαντική επιρροή επί της Μαλαϊκής Χερσονήσου. Ταυτόχρονα, αυξημένη ήταν και η παρουσία των Ταΐλανδών, κυρίως στα βόρεια.

Βρετανική κυριαρχία

 

Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, με εξαίρεση τη Μαλάκκα, η Μαλαισία δεν είχε επηρεαστεί από την επεκτατικότητα των Ευρωπαίων. Αυτό άλλαξε οριστικά όταν άρχισαν να ενδιαφέρονται για την περιοχή οι Βρετανοί. Αφού κατέλαβαν στρατηγικής σημασίας λιμάνια και νησιά στην περιοχή της Μαλαισίας, όπως το Πενάνγκ και τη Σιγκαπούρη, υπέγραψαν με τους Ολλανδούς, το 1824, μία συνθήκη που καθόριζε τα σύνορα των σφαιρών επιρροής τους. Πέρα απ' ότι η συνθήκη αυτή αποτέλεσε τη βάση για τα σημερινά σύνορα Ινδονησίας-Μαλαισίας, επιπλέον προέβλεπε την παράδοση της Μαλάκκας στους Βρετανούς. Έπειτα από αυτό, η Σιγκαπούρη, το Πενάνγκ και η Μαλάκκα συγκρότησαν την πρώτη αποικία του Στέμματος στην περιοχή, γνωστή ως οι «Οικισμοί των Στενών».

Επίσης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πολλοί Κινέζοι μετανάστευσαν στα Μαλαϊκά κρατίδια ως έμποροι. Σύντομα άρχισαν διαμορφώνουν πολλές κινεζικές κοινότητες, ενώ παράλληλα κυριάρχησαν στις τοπικές οικονομίες και επηρέαζαν τους τοπικούς άρχοντες. Ταυτόχρονα, η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να ελέγχει τα Μαλαϊκά σουλτανάτα, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά τους ζητήματα, και διορίζοντας Βρετανούς ως «συμβούλους» των τοπικών αρχόντων. Το 1896, κατάφερε να ενώσει τέσσερα μεγάλα κρατίδια, δημιουργώντας τα Ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Federated Malay States), που εκ των πραγμάτων επρόκειτο για ένα προτεκτοράτο που ήλεγχε μέσω αντιπροσώπων η ίδια. Πρωτεύουσα της ομοσπονδίας έγινε η Κουάλα Λουμπούρ, η οποία είναι και η σημερινή πρωτεύουσα της Μαλαισίας. Το 1909, η Βρετανία εκτόπισε το Σιάμ από τέσσερα βόρεια σουλτανάτα, ενώ το 1914, το Σουλτανάτο του Τζοχόρ αναγκάστηκε και αυτό να αποδεχτεί, τελευταίο, την υποτέλεια στους Βρετανούς. Σημειωτέον ότι τα 5 νέα κρατίδια που προσεταιρίστηκε η Βρετανία δεν εντάχθηκαν στην ομοσπονδία, αλλά διαμόρφωσαν τα Μη-ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Unfederated Malay States). Για τα Ομόσπονδα και τα Μη ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη, μαζί με τους Οικισμούς των Στενών συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος Βρετανική Μαλάγια.

Την ίδια περίοδο, οι Βρετανοί κατάφεραν να έχουν ανάλογο πολιτικό έλεγχο στο Σαράουακ και στο Βόρειο Βόρνεο (Σαμπάχ), που μέχρι τότε είχαν εν γένει ξεχωριστή ιστορική διαδρομή από τη Μαλαϊκή Χερσόνησο.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεταπολεμικές εξελίξεις

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανική Μαλάγια (συμπεριλαμβανομένου του Βόρνεου) καταλήφθηκε από τον Ιαπωνικό Στρατό, λόγω των ελκυστικών αποθεμάτων της σε καουτσούκ και άλλες σημαντικές πρώτες ύλες. Η Ιαπωνική επίθεση ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1941 και ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1942, όταν έπεσε η Σιγκαπούρη, στην οποία είχαν υποχωρήσει οι Βρετανοί. Κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, αυξήθηκαν οι διεθνικές συγκρούσεις, καθώς οι Ιάπωνες άρχισαν να στοχοποιούν ιδιαίτερα τους Κινέζους της Μαλαισίας. Πολλές φορές ο Ιαπωνικός στρατός κατέληξε σε ακρότητες, διοργανώνοντας εκτελέσεις χιλιάδων Κινέζων. Την πιο ενεργή αντιστασιακή δράση ανέλαβε το Κομμουνσιστικό Κόμμα της Μαλάγιας (ΚΚΜ), που οργάνωσε τον Μαλαϊκό Λαϊκό Αντι-Ιαπωνικό Στρατό (Malayan Peoples' Anti-Japanese Army). Αυτός έκανε ανταρτοπόλεμο μέσα από τις ζούγκλες της Μαλαισίας. Οι Βρετανοί υποστήριξαν τους κομμουνιστές αντάρτες, προσφέροντάς τους εκπαίδευση και όπλα. Παρόλα αυτά, η Μαλάγια απελευθερώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1945, μόνο έπειτα από την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

 

Μετά τον πόλεμο, η Βρετανική αποικιοκρατία επανήλθε στην περιοχή. Σε αντίθεση όμως με άλλες αποικίες της (πχ Ινδία), η Βρετανική κυβέρνηση δεν σχεδίαζε την ανεξαρτητοποίηση της Μαλαισίας και ήλπιζε στη διατήρηση της κυριαρχίας της. Το 1946, η Βρετανία παρουσίασε το σχέδιό της για τη δημιουργία της Μαλαϊκής Ένωσης, την ενοποίηση δηλαδή όλης της Βρετανικής Μαλάγιας, του Σαμπάχ και του Σαράουακ υπό μία κεντρική αποικιακή κυβέρνηση. Κατά συνέπεια θα καταργούνταν τα μαλαϊκά κρατίδια, ενώ όλοι οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας θα γινόντουσαν ίσοι πολίτες. Το σχέδιο αυτό δυσανασχέτησε ιδιαίτερα τους Μαλαισιανούς, οδηγώντας σε μεγάλες διαδηλώσεις, απεργίες και ταραχές. Λόγω της αντίδρασης αυτής, η Μαλαϊκή Ένωση δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αντίθετα, οι Βρετανοί, έπειτα από διαπραγματεύσεις με τοπικούς αντιπροσώπους, δημιούργησαν την Ομοσπονδία της Μαλάγιας, που ενοποιούσε ξανά τη Βρετανική Μαλάγια, αλλά διατηρούσε ειδικά προνόμια στους Μαλαισιανούς πολίτες και τον θεσμό των κρατιδίων και των σουλτάνων.

Το ΚΚΜ, που στηριζόταν κυρίως στην Κινεζική κοινότητα, διαφωνούσε με τα σχέδια της Βρετανίας και ζητούσε άμεση απόκτηση ανεξαρτησίας και ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες. Το 1948, το ΚΚΜ και οι Άγγλοι αποικιοκράτες οδηγήθηκαν σε στρατιωτική σύγκρουση. Ο ανταρτοπόλεμος μεταξύ των δύο μερών συνεχίστηκε έντονα για τα υπόλοιπα 12 χρόνια, σε μία περίοδο που έμεινε γνωστή ως Μαλαισιανή Επείγουσα Κατάσταση (Malayan Emergency [en]).

Τελικά, οι Βρετανοί αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιήσουν τη Μαλαισία, κυρίως για να εξουδετερώσουν το επιχείρημα των κομμουνιστών ανταρτών ότι μάχονταν για την ανεξαρτησία. Το 1955 διεξήχθησαν οι πρώτες γενικές εκλογές, όπου κάθε εθνότητα (Μαλαισιανοί, Ινδοί, Κινέζοι) εξέλεξε τους δικούς της υποψηφίους. Από τις εκλογές, και στις τρεις εθνότητες, νικητές αναδείχθηκαν συντηρητικά κόμματα, τα οποία μετεκλογικά συμμάχησαν, σχηματίζοντας το Μπαρισάν Νασιονάλ (Barisan Nasional, Εθνικό Μέτωπο), το οποίο επρόκειτο να κυβερνήσει τη Μαλαισία για τα επόμενα 60 χρόνια. Η Ομοσπονδία της Μαλάγιας έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1957, με πρώτο πρωθυπουργό τον Τουνκού Αμπντούλ Ραχμάν.

Ανεξαρτησία και εφεξής

Μόλις ανεξαρτητοποιήθηκε η Ομοσπονδία της Μαλάγιας περιελάμβανε μόνο τη Μαλαϊκή Χερσόνησο, χωρίς τη Σιγκαπούρη. Έπειτα από διαπραγματεύσεις η νεοσυσταθείσα Μαλαϊκή κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τη Σιγκαπούρη, καθώς και τις περιοχές Σαμπάχ και Σαράουακ του Βόρνεου, να εισέλθουν και αυτές στην Ομοσπονδία. Αυτό έγινε το 1963, υπό τον όρο ότι οι νέες περιοχές θα διατηρούσαν την τοπική αυτονομία τους. Με την προσχώρηση των νέων περιοχών, το κράτος μετονομάστηκε σε Μαλαισία. Ωστόσο το νέο κράτος είχε να αντιμετωπίσει μία σειρά από προκλήσεις. Αρχικά, έντονες ήταν οι διεθνικές συγκρούσεις, με μεγάλες εθνοτικές ταραχές να γίνονται το 1964 και το 1969. Ακόμα, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης, όπου οι Κινέζοι ήταν πλειονότητα, διαφωνούσε σε πολλά σημεία με τους εθνικούς στόχους που έθετε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Κουάλα Λουμπούρ. Οι διαφωνίες αυτές κλιμακώθηκαν σε ανοιχτή ρήξη το 1965, με αποτέλεσμα η Σιγκαπούρη να αποβληθεί από την Ομοσπονδία.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει την επεκτατικότητα της Ινδονησίας, που ισχυριζόταν ότι είχε κυριαρχία σε ολόκληρο το Βόρνεο. Η διένεξη για το Βόρνεο οδήγησε σε στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών, με την Ινδονησία να εισβάλλει και να καταλαμβάνει μικρά τμήματα στο Σαμπάχ και στο Σαράουακ. Τελικά η διένεξη έληξε ειρηνικά το 1966, με την παραίτηση της Ινδονησίας από τις επιδιώξεις της. Την ίδια περίοδο υπήρξε αναβίωση της κομμουνιστικής ένοπλης δραστηριότητας, αρχικά στο Σαράουακ το 1962, κι έπειτα στην Ηπειρωτική Μαλαισία το 1968. Αυτή η δεύτερη Malayan Emergency έληξε μόνο το 1989, με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Μαλαισιανής κυβέρνησης και κομμουνιστών.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Μαλαισία κατάφερε να εγκαθιδρύσει ένα σταθερό, ημιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα, με εκλογές να γίνονται να ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σημαντικό πρόσωπο είναι ο Μοχατίρ Μοχάμαντ ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 1981 έως το 2003. Την ίδια περίοδο η οικονομία της χώρας αναπτύσσεται γοργά. Τη δεκαετία του 90' ανέρχεται στην επιφάνεια ο Ανουάρ Ιμπραχίμ, που αφού διαγράφτηκε από το κυβερνών κόμμα, έγινε η πιο ισχυρή φυσιογνωμία της αντιπολίτευσης. Η 60χρονη πολιτική κυριαρχία του Μπαρισάν Νασιονάλ, έφτασε στο τέλος της στις εκλογές 2018, όταν ηττήθηκε από τη συμμαχία της αντιπολίτευσης, Πακατάν Χαραπάν.

 

Η Μαλαισία έχει συνολική έκταση 330.803 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Διαθέτει χερσαία σύνορα με την Ταϊλάνδη, στην Ηπειρωτική Μαλαισία, καθώς και με την Ινδονησία και το Μπρουνέι στην Ανατολική Μαλαισία. Δεν έχει σύνορα με τη Σιγκαπούρη, καθώς η τελευταία είναι νησί, ωστόσο συνδέεται με αυτή μέσω 2 γεφυρών. Η Μαλαισία επίσης συνορεύει θαλάσσια με το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες. Είναι το μόνο κράτος που έχει επικράτεια τόσο στην ασιατική ήπειρο, όσο και σε νησί του Μαλαϊκού Αρχιπελάγους. Το Στενό της Μαλάκας, που βρίσκεται μεταξύ της Σουμάτρας και της Μαλαϊκής χερσονήσου, είναι ένας από τους σημαντικότερους θαλάσσιους κόμβους του παγκόσμιου εμπορίου.

Τα δύο μέρη της Μαλαισίας χωρίζονται μεταξύ τους από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Παρόλα αυτά, μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο φυσικό τοπίο, με μεγάλες παράκτιες πεδιάδες και λόφους και βουνά να υψώνονται στο εσωτερικό. Η Μαλαϊκή Χερσόνησος, που αποτελεί το 40% της χερσαίας έκτασης της Μαλαισίας, εκτείνεται σε 740 χιλιόμετρα από βορρά προς νότο ενώ έχει μέγιστο πλάτος 322 χιλιομέτρων. Οι ανατολικές και δυτικές ακτές της χερσονήσου χωρίζονται από την οροσειρά Τιτιγουάγκσα, η οποία φτάνει σε υψόμετρο έως και τα 2.183 μέτρα, στο Όρος Κόρμπου Αυτά τα βουνά είναι καλύπτονται από πυκνά δάση, ενώ αποτελούνται κυρίως από γρανίτη και άλλα πυριγενή πετρώματα. Μεγάλο μέρος της οροσειράς έχει διαβρωθεί, δημιουργώντας ένα καρστικό τοπίο. Επίσης, από την οροσειρά πηγάζουν μερικά από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Δυτικής Μαλαισίας. Οι παράκτιες πεδιάδες που περιβάλλουν τη χερσόνησο φτάνουν σε μέγιστο πλάτος τα 50 χιλιόμετρα, ενώ η ακτογραμμή της χερσονήσου είναι περίπου 1.931 χιλιόμετρα. Λιμάνια είναι διαθέσιμα μόνο στη δυτική ακτή της χερσονήσου.

Η Μαλαισία διαθέτει επίσης πολλά νησιά, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι η νήσος Μπάντζι, στα βόρεια του Σαμπάχ. Το κλίμα της Μαλαισίας είναι γενικά τροπικό, αν και υπάρχουν αισθητές διαφορές μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Μαλαισίας. Καθοριστική σημασία έχει ο ετήσιος κύκλος των μουσώνων. Η θερμοκρασία μετριάζεται από την παρουσία των γύρω ωκεανών. Η υγρασία είναι συνήθως υψηλή και η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 250 εκατοστά. Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να επηρεάσει το επίπεδο της θάλασσας και τις βροχοπτώσεις, κάτι που θα αυξήσει τους κινδύνους πλημμύρας και θα οδηγήσει σε ξηρασίες.

Βιοποικιλότητα και περιβαλλοντικά ζητήματα

 

 

 

 

Ενδογενή είδη της Μαλαισίας, δεξιόστροφα από πάνω δεξιά: Anthracoceros albirostris, Eretmochelys imbricata, Nasalis larvatus και Τίγρη της Μαλαισίας.

Η χώρα διαθέτει μία ιδιαίτερα πλούσια βιοποικιλότητα, με μεγάλο αριθμό ντόπιων ειδών και υψηλά επίπεδα ενδημισμού. Υπολογίζεται ότι στη Μαλαισία απαντάται έως και το 20% των ζωικών ειδών όλου του κόσμου. Υψηλά επίπεδα ενδημισμού εντοπίζονται στα πλούσια δάση των βουνών του Βόρνεο, καθώς τα είδη είναι απομονωμένα μεταξύ τους από τα παράκτια δάση.

Έχουν βρεθεί περίπου 210 είδη θηλαστικών στη χώρα, ενώ 620 είδη πουλιών έχουν καταγραφεί μόνο στην Ηπειρωτική Μαλαισία. Ένας μεγάλος αριθμός ενδημικών πτηνών βρίσκεται επίσης στο Μαλαϊκό Βόρνεο. Ακόμα, έχουν καταγραφεί συνολικά 250 είδη ερπετών, από τα οποία τα 150 περίπου είναι είδη φιδιών και τα 80 είναι είδη σαυρών. Υπάρχουν επίσης περίπου 150 είδη βατράχων και χιλιάδες είδη εντόμων. Πλούσια σε ζωή είναι και οι θάλασσες της Μαλαισίας. Η αποκλειστική οικονομική ζώνη της, η οποία εκτείνεται κυρίως στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχει έκταση 334.671 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή 1,5 φορά μεγαλύτερη από τη χερσαία της έκταση. Κάποια νερά της Μαλαισίας στα Βορειοανατολικά εντάσσονται στο Κοραλιογενές Τρίγωνο, που φιλοξενεί το 1/3 των κοραλίων όλου του κόσμου, καθώς και διάφορα άλλα μοναδικά θαλάσσια είδη. Επιπλέον, η Ανατολική Μαλαισία, συνορεύει με τη Θάλασσα Σούλου, η οποία επίσης αποτελεί κέντρο μοναδικής βιοποικηλότητας, με περίπου 600 είδη κοραλλιών και 1200 είδη ψαριών. Η τεράστια βιοποικιλότητα των σπηλαίων της Μαλαισίας προσελκύει τους λάτρεις του οικοτουρισμού από όλο τον κόσμο.

Σχεδόν 4.000 είδη μυκήτων (Ασκομύκητες, Βασιδιομύκητες, μανιτάρια κλπ) έχουν καταγραφεί από τη Μαλαισία. Οι μύκητες της Μαλαισίας αποτελούν αντικείμενο εντατικής ερευνητικής μελέτης. Χωρίς αμφιβολία, πολλά περισσότερα είδη μυκήτων στη Μαλαισία δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί και είναι πιθανό ότι πολλά από αυτά, όταν βρεθούν, θα είναι πρωτόγνωρα στην επιστήμη.

 

Περίπου δύο τα τρίτα της Μαλαισίας ήταν καλυμμένα με δάση το 2007, με μερικά από αυτά να πιστεύεται ότι έχουν ηλικία πολλών εκατομμυρίων ετών. Τα πεδινά δάση καλύπτουν περιοχές κάτω των 760 μέτρων, και παλαιότερα όλη η Ανατολική Μαλαισία καλυπτόταν από τέτοια, λόγω του ζεστού και υγρού κλίματός της. Υπάρχουν περίπου 14.500 είδη ανθοφόρων φυτών και δέντρων. Εκτός από τα τροπικά δάση, υπάρχουν πάνω από 1400 τετ. χιλιόμετρα μαγγρόβιων δασών στη Μαλαισία, και μεγάλη ποσότητα τυρφοδάσους. Σε μεγαλύτερα υψόμετρα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές και τα ροδόδεντρα αντικαθιστούν. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 8.500 είδη αγγειακών φυτών στην Ηπειρωτική Μαλαισία, με άλλα 15.000 στην Ανατολική. Τα δάση της Ανατολικής Μαλαισίας εκτιμάται ότι αποτελούν βιότοπο άνω των 2.000 διαφορετικών ειδών δέντρων και είναι μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στον κόσμο, με 240 διαφορετικά είδη δέντρων ανά εκτάριο. Αυτά τα δάση φιλοξενούν πολλά μέλη του γένους Rafflesia, του μεγαλύτερου λουλουδιού στον κόσμο, με μέγιστη διάμετρο 1 μέτρου.

Η αποψίλωση των δασών, μαζί με διάφορες αγροτικές πρακτικές, έχει καταστρέψει πολλές δασικές εκτάσεις, προκαλώντας σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση στη χώρα. Πάνω από 80% του τροπικού δάσους του Σαράουακ έχει αποψιλωθεί, ενώ πλημμύρες στην περιοχή έχουν επιδεινωθεί από την απώλεια δέντρων. Ακόμα, υπολογίζεται ότι το 60% του δάσους της Ηπειρωτικής Μαλαισίας έχει εκκαθαριστεί. Με τους σημερινούς ρυθμούς αποψίλωσης των δασών, η οποία κυρίως υποδαυλίζεται από τη βιομηχανία φοινικέλαιου, τα δάση προβλέπεται να εξαφανιστούν μέχρι το 2020. Η καταστροφή των δασών δημιουργεί ένα σημαντικό πρόβλημα για τα ζώα, τους μύκητες και τα φυτά, και έχει προκαλέσει την εξαφάνιση ειδών όπως το Begonia eiromischa. Τα περισσότερα εναπομείναντα δάση βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές, όπως καταφύγια άγριας ζωής και εθνικά πάρκα. Επίσης, Η παράνομη αλιεία καθώς και η υπεραλίευση είναι μια υπαρκτή απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, καθώς μέθοδοι όπως η αλιεία με δυναμίτη ή με δηλητηρίαση προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Ο αριθμός των δερματοχελωνών έχει μειωθεί κατά 98% από τη δεκαετία του 1950. Το παράνομο κυνήγι και η υπερκατανάλωση είναι επίσης ένα ζήτημα για ορισμένα είδη ζώων, από τη θαλάσσια ζωή έως τις τίγρεις. Τέλος, η θαλάσσια ζωή επηρεάζεται επίσης αρνητικά από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό.

Η κυβέρνηση της Μαλαισίας σκοπεύει στην εξισορρόπηση της την οικονομικής ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά έχει κατηγορηθεί ότι ευνοεί τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις έναντι του περιβάλλοντος. Έχει υπογράψει και αποτελεί συμβαλλόμενο μέλος της Σύμβασης για τη Βιολογική ποικιλότητα από το 1994. Ορισμένες κρατιδιακές κυβερνήσεις προσπαθούν τώρα να αντιμετωπίσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη ρύπανση που δημιουργείται από την αποψίλωση των δασών, ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στοχεύει στη μείωση της υλοτομίας κατά 10% κάθε χρόνο. Έχουν δημιουργηθεί συνολικά 28 εθνικά πάρκα, 23 στην Ανατολική Μαλαισία και πέντε στην Ηπειρωτική. Ο τουρισμός έχει περιοριστεί σε περιοχές με πλούσιαβιοποικιλότητα όπως το νησί Sipadan. Η εμπορία άγριων ζώων είναι ένα μεγάλο ζήτημα και η κυβέρνηση της Μαλαισίας έχει συνομιλίες με τις κυβερνήσεις του Μπρουνέι και της Ινδονησίας για την υιοθέτηση κοινής γραμμής απέναντι σε αυτό το θέμα.

 

Ο βασιλιάς, Αμπντουλάχ του Παχάνγκ.

Η χώρα είναι ομοσπονδιακή συνταγματική μοναρχία. Ο Βασιλιάς της Μαλαισίας, επίσημα ονομαζόμενος Γιάνγκ ντι-Περτουάν Αγκόνγκ είναι αρχηγός του κράτους και ηγέτης της Ισλαμικής πίστης στη Μαλαισία. Η Μοναρχία της Μαλαισίας διαφέρει από τις υπόλοιπες, διότι ο Βασιλιάς εκλέγεται ανά 5ετία από τους 9 σουλτάνους των κρατιδίων της Μαλαισίας. Δεν έχουν όλα τα κρατίδια της ομοσπονδίας σουλτάνο, και συνεπώς δεν συμμετέχουν όλα στη διαδικασία επιλογής νέου ηγέτη. Ο νυν Βασιλιάς της Μαλαισίας είναι ο Ιμπραήμ από το κρατίδιο του Τζοχόρ, ο οποίος εκλέχτηκε το 2023.

Παρόλα αυτά, οι εξουσίες του βασιλιά είναι ιδιαίτερα περιορισμένες. Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι κοινοβουλευτικό. Αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας αποτελεί ο Πρωθυπουργός, ο οποίος για να διοριστεί από τον Βασιλιά πρέπει να έχει την υποστήριξη του κοινοβουλίου. Όλα τα μέλη της κυβέρνησης πρέπει να είναι και μέλη του κοινοβουλίου.

 

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο της Μαλαισίας. Το κοινοβούλιο είναι διθάλαμο, δηλαδή αποτελείται από μία άνω, και μία κάτω βουλή. Η Κάτω βουλή, γνωστή ως Ντεβάν Ρακιάτ, εκλέγεται από τον λαό κάθε 5 έτη και αποτελείται από 222 βουλετές. Είναι αυτή που δίνει την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Το εκλογικό σύστημα που χρησιμοποιείται είναι το απλό πλειοψηφικό. Η άνω βουλή, η Ντεβάν Νεγκάρα, αποτελείται από 70 μέλη, τα οποία διορίζονται είτε από τον Βασιλιά, είτε από τις τοπικές βουλές των κρατιδίων. Η δύναμη της άνω βουλής περιορίζεται στη δυνατότητα βέτου ή τροποποίησης ενός νόμου, πριν εφαρμοστεί. Πάντως, λόγω της ομοσπονδιακότητας του κράτους, η νομοθετική εξουσία μοιράζεται ανάμεσα στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο και στις τοπικές βουλές των κρατιδίων.

Η δικαστική εξουσία ασκείται από τα κρατιδιακά και ομοσπονδιακά δικαστήρια της Μαλαισίας. Η Μαλαισία είναι επηρρεασμένη κυρίως από το Αγγλικό κοινό δίκαιο. Η δικαστική εξουσία διαχρονικά δεν ήταν ιδιαίτερα ανεξάρτητη, λόγω της απόλυτης κυριαρχίας του κόμματος Μπαρισάν Νασιονάλ. Ωστόσο, έπειτα από τη μετάβαση της εξουσίας, το 2018, στην αντιπολίτευση, έγιναν προσπάθειες αύξησης της αυτονομίας και της αμεροληψίας της δικαιοσύνης.

Εκλογές

Εκλογές στη Μαλαισία γίνονται τόσο σε κρατιδιακό επίπεδο, για την ανάδειξη των τοπικών κοινοβουλίων, όσο και σε ομοσπονδιακό (πανεθνικό) επίπεδο, για να εκλεγούν οι βουλευτές του Ντεβάν Ρακιάτ. Οι πιο πρόσφατες εκλογές διεξήχθησαν τον Νοέμβριο του 2022. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 21 ετών και άνω.

Διοικητική διαίρεση

Η Μαλαισία διαιρείται σε 13 κρατίδια και τρεις Ομοσπονδιακές Επικράτειες. Από αυτά, τα 11 κρατίδια και οι 2 Ο.Ε. βρίσκονται στην Ηπειρωτική Μαλαισία, ενώ τα υπόλοιπα εντοπίζονται στη λεγόμενη Ανατολική Μαλαισία, δηλαδή στο κομμάτι του Βόρνεου που ανήκει στη Μαλαισία.

 

 

Σύμφωνα με την αντίστοιχη στατιστική αρχή της Μαλαισίας, ο πληθυσμός της χώρας ήταν 32.447.385 το 2020, καθιστώντας την την 42η μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα. Σύμφωνα με μια εκτίμηση του 2012, ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 1,54% ετησίως. Η Μαλαισία κατέχει επίσης την 116η θέση στον κόσμο ως προς την πυκνότητα πληθυσμού, με μία μέση πληθυσμιακή πυκνότητα 96 ατόμων/τ.χλμ.. Τα άτομα 15-64 ετών αποτελούν το 69,5% του συνολικού πληθυσμού. Αντίστοιχα, τα άτομα 0-14 ετών συγκροτούν το 24,5%, ενώ οι ηλικιωμένοι πολίτες των 65 ετών και άνω αποτελούν μόλις το 6%. Το 1960, όταν καταγράφηκε η πρώτη επίσημη απογραφή στη Μαλαισία, ο πληθυσμός ήταν μόλις 8,11 εκατομμύρια. Το 91,8% των κατοίκων είναι πολίτες της Μαλαισίας. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 74,7 χρόνια (72,6 χρόνια οι άνδρες και 77,1 οι γυναίκες).

Οι πολίτες της Μαλαισίας χωρίζονται ανάλογα την εθνικότητά τους. Το 69,7% θεωρούνται ότι είναι Μαλαισιανοί, ή, ορθότερα, Bumiputera. Ο όρος Bumiputera είναι γενικότερος και χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλους τους ιθαγενείς πληθυσμούς της Μαλαισίας, αποκλείοντας του Μαλαισιανούς Κινέζους και Ινδούς. Κατά συνέπεια, οι καθεαυτοί Μαλαισιανοί αποτελούν απλώς τη μεγαλύτερη και πιο κυρίαρχη εθνοτική ομάδα Bumiputera. Οι Μαλαισιανοί ασκούν το Ισλάμ, κάτι που αναγνωρίζεται και αππό το Σύνταγμα της Μαλαισίας. Διαδραματίζουν επίσης κυρίαρχο πολιτικό ρόλο στη χώρα. Το καθεστώς Bumiputera αναγνωρίζεται επίσης στους μη-Μαλαισιανούς ιθαγενείς του Σαμπάχ και του Σαράουακ (Ανατολική Μαλαισία). Οι ιθαγενείς αυτές εθνότητες αποτελούν περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού του Σαράουακ και πάνω από τα 2/3 του πληθυσμού της Σαμπάχ. Υπάρχουν επίσης αυτόχθονες Bumiputera ομάδες σε πολύ μικρά ποσοστά στη Χερσόνησο (κάτω από 1%), όπου είναι συλλογικά γνωστές ως Οράνγκ Ασλί. Οι νόμοι σχετικά με το σε ποια ομάδα αναγνωρίζεται το καθεστώς Bumiputera διαφέρουν μεταξύ των κρατιδίων, κάτι που είναι σημαντικό, αφού οι πολίτες Bumiputera έχουν διακριτή μεταχείριση από το κράτος. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Νέα Οικονομική Πολιτική, που εφαρμόστηκε τις δεκαετίες του 70' και του 80', και στην οποία οι Bumiputera είχαν προτιμησιακό καθεστώς.

Υπάρχουν επίσης δύο σημαντικές εθνοτικές ομάδες, οι οποίες δεν εντάσσονται στους Bumiputera. Αυτές είναι οι Μαλαισιανοί Κινέζοι και οι Μαλαισιανοί Ινδοί, που αποτελούν το 22,5% και το 6,8% του συνολικού πληθυσμού, αντίστοιχα. Η Κινεζική κοινότητα κυριαρχούσαν ιστορικά στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα. Οι Ινδοί της Μαλαισία είναι κυρίως Ταμίλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μαλαισιανή ιθαγένεια δεν χορηγείται αυτόματα σε όσους γεννιούνται στη Μαλαισία, αλλά τη χορηγεί σε παιδιά που γεννιούνται στο εξωτερικό από δύο Μαλαισιανούς γονείς. Επίσης το κράτος δεν επιτρέπεται τη διπλή υπηκοότητα. Η ιθαγένεια στα κρατίδια της Ανατολικής Μαλαισίας διαφέρει από την υπηκοότητα στη Μαλαϊκή Χερσόνησο, για λόγους μετανάστευσης.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού τείνει να συγκεντρώνεται στη Χερσόνησο, όπου κατοικούν 20 από τα συνολικά 28 εκατομμύρια. Η αστικοποίηση είναι πολύ διαδεδομένη, με το 70% του πληθυσμού να ζει σε πόλεις. Λόγω της ανάπτυξης βιομηχανιών που απαιτούν μεγάλο εργατικό δυναμικό, η χώρα εκτιμάται ότι φιλοξενεί πάνω από 3 εκατομμύρια εργάτες-μετανάστες, περίπου το 10% των συνολικών κατοίκων. Διάφορες ΜΚΟ από το Σαμπάχ, εκτιμούν ότι από τα 3 εκατομμύρια που ζουν στο κρατίδιο, τα 2 εκατομμύρια αποτελούν παράτυπους μετανάστες. Ακόμα, η Μαλαισία φιλοξενεί έναν πληθυσμό προσφύγων και αιτούντων άσυλο που ξεπερνά τις 171 χιλιάδες. Από αυτούς, οι 79.000 είναι από τη Μιανμάρ, οι 72.400 από τις Φιλιππίνες και οι 17.700 από την Ινδονησία.

Θρησκεία

 

Το σύνταγμα της Μαλαισίας παρέχει στους πολίτες της θρησκευτική ελευθερία και προβλέπει την κοσμικότητα του κράτος, παρόλο που αναφέρει το Ισλάμ ως τη «θρησκεία της Ομοσπονδίας». Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2020, η εθνικότητα και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό. Περίπου το 63,5% του πληθυσμού ασκεί το Ισλάμ, το 18,7% τον Βουδισμό, το 9,1% τον Χριστιανισμό, το 6,1% τον Ινδουισμό και το 1,3% τον Κομφουκιανισμό, τον Ταοϊσμό και άλλες παραδοσιακές κινεζικές θρησκείες. Το 2,7% των πολιτών δήλωσε άθρησκος ή δεν παρείχε καμία σχετική πληροφορία. Σε όλα τα κρατίδια της Μαλαισίας τα Ισλάμ ασκείται από την πλειοψηφία των κατοίκων, με εξαίρεση τα κρατίδια Σαράουακ, Πενάγκ και την ομοσπονδιακή περιφέρεια της Κουάλα Λουμπούρ έχουν μη μουσουλμανικές πλειοψηφίες.

Το Σουνιτικό Ισλάμ είναι ο κλάδος που επικρατεί στη χώρα. Η άσκηση του Ισλάμ είναι μία βασική συνιστώσα της Μαλαισιανής εθνικής ταυτότητας. Μάλιστα, το σύνταγμα αναγνωρίζει ως Μαλαισιανούς μόνο εκείνους που α) μιλούν Μαλαισιανά, β) εφαρμόζουν τα Μαλαισιανά ήθη και έθμια, γ) είναι Μουσουλμάνοι και δ) έχουν προγόνους από το Μπρουνέι, τη Μαλαισία ή τη Σιγκαπούρη. Όσον αφορά τις άλλες εθνικές μειονότητες, στατιστικά στοιχεία από την απογραφή του 2010 δείχνουν ότι το 83,6% του κινεζικού πληθυσμού εξασκεί τον Βουδισμό, τ 11,1% τον Χριστιανισμό και το 3,4% τον Ταοϊσμό, ενώ υπάρχουν και μικρές ομάδες Κινέζων μουσουλμάνων σε περιοχές όπως το Πενάνγκ. Αντίστοιχα, η μεγάλη πλειοψηφία της Ινδικής μειονότητας ακολουθεί τον Ινδουισμό (86,2%), ενώ υπάρχουν και μειοψηφίες Χριστιανών και Μουσουλμάνων Ινδών (6,0% και 4,1%, αντίστοιχα).

Οι μουσουλμάνοι, σε θέματα που αφορούν τη θρησκεία τους, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τις αποφάσεις ειδικών δικαστηρίων που ακολουθούν τη Σαρία. Η δικαιοδοσία αυτών των θρησκευτικών δικαστηρίων περιορίζεται στους μουσουλμάνους σε θέματα όπως ο γάμος, η κληρονομιά, το διαζύγιο, η αποστασία, ο θρησκευτικός προσηλυτισμός κλπ. Κανένα άλλο ποινικό ή αστικό αδίκημα δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία των θρησκευτικών δικαστηρίων. Τα πολιτικά δικαστήρια δεν εκδικάζουν ζητήματα που σχετίζονται με ισλαμικές πρακτικές.

Γλώσσες

 

Η επίσημη και εθνική γλώσσα της Μαλαισίας είναι τα Μαλαισιανά, μια τυποποιημένη μορφή της Μαλαϊκής γλώσσας. Τα αγγλικά παραμένουν ως δεύτερη γλώσσα, με τη χρήση τους να επιτρέπεται για ορισμένους επίσημους σκοπούς σύμφωνα με νόμο του 1967. Στο Σαράουακ, τα αγγλικά είναι επίσημη γλώσσα μαζί με τα Μαλαισιανά. Ιστορικά, τα αγγλικά ήταν η γλώσσα της διοίκησης. Τα Μαλαισιανά κυριάρχησαν μετά τις φυλετικές ταραχές του 1969. Τα Μαλαισιανά Αγγλικά είναι μια μορφή αγγλικών που προέρχεται από τα βρετανικά αγγλικά. Τα Μαλαισιανά Αγγλικά χρησιμοποιούνται ευρέως στις επιχειρήσεις, ενώ μία άλλη μορφή τους, που ονομάζονται «Manglish» είναι η καθομιλουμένη, λαϊκή μορφή της αγγλικής γλώσσας με έντονες επιρροές από τα Μαλαισιανά, τα Κινέζικα και τα Ταμιλικά. Η κυβέρνηση αποθαρρύνει τη χρήση μη τυποποιημένων Μαλαισιανών, αλλά δεν έχει εξουσία να εκδίδει πρόστιμα σε όσους χρησιμοποιούν «ακατάλληλα» ή «λανθασμένα» Μαλαισιανά.

Παρόλα αυτά, ομιλούνται πολλές άλλες γλώσσες. Συνολικά στη Μαλαισία, κατοικούν ομιλητές 137 διαφορετικών γλωσσών. Στη Μαλαϊκή Χερσόνησο εντοπίζονται 41 από αυτές τις γλώσσες. Οι ιθαγενείς φυλές της Ανατολικής Μαλαισίας έχουν τις δικές τους γλώσσες που σχετίζονται, αλλά εύκολα διακρίνονται από τη Μαλαισία. Οι Κινέζοι Μαλαισιανοί μιλούν κυρίως κινεζικές διαλέκτους από τη Νότια Κίνα. Οι πιο κοινές κινεζικές διάλεκτοι στη χώρα είναι τα Μανδαρινικά, τα Καντονέζικα, τα Hokkien και ούτω καθεξής. Η Ταμιλική γλώσσα χρησιμοποιείται κυρίως από την πλειοψηφία των Ινδών της Μαλαισίας. Ένας μικρός αριθμός Μαλαισιανών πολιτών που έχουν ευρωπαϊκές καταβολές μιλούν κρεολικές γλώσσες.

Το ΑΕΠ της χώρας είναι 212,480 δισ. $ (37η στον κόσμο, σε ονομαστικές τιμές, εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 7.654 $ (εκτίμηση 2009).

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

ΥΓΕΙΑ - Κοινωνικό κράτος

Υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στην περίθαλψη στις πόλεις και την παραδοσιακή ιατρική στις απομακρυσμένες περιοχές της Μαλαισίας. Η κινεζική κοινότητα προτιμά τις παραδοσιακές θεραπείες βοτάνων και την ομοιοπαθητική.

• Έμβλημα της Μαλαισίας

• Επίσημη ιστοσελίδα της Κυβέρνησης της Μαλαισίας
• Μαλαισία στο Curlie