See also: Yalın

Azerbaijani edit

Etymology edit

From Proto-Turkic *yalïŋ (lonely).

Pronunciation edit

  • IPA(key): [jɑˈɫɯn]
  • (file)
  • Hyphenation: ya‧lın

Adjective edit

yalın (comparative daha yalın, superlative ən yalın)

  1. naked, bare
    Synonyms: çılpaq, lüt, açıq, üryan

Derived terms edit

Related terms edit

Turkish edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From Ottoman Turkish یالیڭ (yalıñ) یالین (yalın), Proto-Turkic *yalïŋ (lonely). Related to Turkish yalnız (only).

Adjective edit

yalın

  1. plain
  2. unadorned
  3. (grammar) bare, without any quantifier or determiner to modify
Declension edit

Noun edit

yalın (definite accusative yalını, plural yalınlar)

  1. (by extension) nominative case
Usage notes edit
  • Usually only in singular.
Synonyms edit

Etymology 2 edit

From Ottoman Turkish یالیڭ (yalıñ), from Proto-Turkic *yalïn (flame). Doublet of alev.

Noun edit

yalın (definite accusative yalını, plural yalınlar)

  1. flame
Declension edit
Inflection
Nominativeyalın
Definite accusativeyalını
SingularPlural
Nominativeyalınyalınlar
Definite accusativeyalınıyalınları
Dativeyalınayalınlara
Locativeyalındayalınlarda
Ablativeyalındanyalınlardan
Genitiveyalınınyalınların